Απολύθηκε από το Βήμα η δημοσιογράφος Παναγιώτα Μπίτσικα, γνωστή για το αξιόλογο και έγκυρο ρεπορτάζ της, αλλά και για την μαχητικότητά της – εξαίρετη δε συνάδελφος όπως μπορεί να πιστοποιήσει όποιος έχει συνεργαστεί μαζί της. 

Μετά από πορεία 21 χρόνων στο συγκεκριμένο μέσο και ένα μήνα αφότου οι εργαζόμενοι κλήθηκαν από τη νέα ιδιοκτησία Alter Ego συμφερόντων Βαγγέλη Μαρινάκη να υπογράψουν τη νέα σύμβαση μετάβασης στο νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς (με πρωτοφανείς εργασιακούς όρους, που διαμορφώνουν προηγούμενο στον χώρο των ΜΜΕ), η Παναγιώτα έλαβε το χαρτί της απόλυσής της καθώς από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε να υπογράψει. Όπως αναφέρει η ίδια στη δήλωσή της που ακολουθεί, αν και είναι η μόνη που δεν υπέγραψε ούτε στο χαρτί, πολλοί εκ των συναδέλφων της μπορεί να υπέγραψαν υπό την απειλή της απόλυσης, απορρίπτουν όμως αυτή τη σύμβαση στη συνείδησή τους.

Για την απόλυση της Παναγιώτας Μπίτσικα δεν υπάρχει προς το παρόν ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ.

Δήλωση της Παναγιώτας Μπίτσικα

Ενας μήνας συμπληρώνεται από την ημέρα που  οι εργαζόμενοι στον πρώην ΔΟΛ κλήθηκαν από τη νέα διοίκηση του Ομίλου να υπογράψουν μια λεόντειο συμβάση, με επαχθείς όρους . Μια σύμβαση-μνημείο αντεργατικών διατάξεων, που λειτουργεί ιδιαίτερα σήμερα, σε μια περίοδο αναδιάταξης στο χώρο των ΜΜΕ,  σαν αποτύπωμα της εκδοτικής αλαζονείας και του νόμου του ισχυρού στην  οικονομία της αγοράς- γνώμονας οι  ψηφισμένοι νόμοι από πρώην και νυν μνημονιακές κυβερνήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Καταχρηστικοί όροι οι οποίοι υπάρχουν σποραδικά σε διάφορες ατομικές συμβάσεις στον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο) συγκεντρώθηκαν , ενοποιήθηκαν και αποτέλεσαν ένα corpus που σημείο προς σημείο κάνει έρμαιο στις διαθέσεις του εργοδότη τον εργαζόμενο-τον/την  δημοσιογραφο, τον/την διοικητικό-ή υπάλληλο, τον/την  τεχνικό.

Η πλειονότητα των εργαζομένων στις έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις της Alter Ego απορρίπτει αυτή τη σύμβαση. Ακόμα κι αν, υπό τον εκβιασμό «ή υπογράφεις ή απολύεσαι»,  μπήκε η υπογραφή τους. Το σπουδαίο είναι ότι δεν την έχουν υπογράψει «μέσα τους». Εγώ απλώς δεν την υπέγραψα ούτε και στο χαρτί.  Κι ύστερα ήρθε η απόλυση (13.11.2017 ).

Από διαφορετικούς δρόμους, όλοι μας συνεχίζουμε,  να μην  ξεχνάμε ότι η προσωπική και επαγγελματική ευθύνη μας για υπογραφή με ήθος, αξιοπρέπεια και επάρκεια δεν αποσβέννυται ακόμα και στην αρένα της οικονομίας της αγοράς. Θα τη συναντάνε στα κείμενά μας,  στα βήματά μας στο δρόμο της διαδηλωσης , μαζί με εκείνα των άλλων εργαζομένων, στην προσπάθεια να ενώνεται πάντα το ατομικό με το συλλογικό.

Αν κάτι αξίζει να μείνει από μια απολύση,είναι

-η διεκδίκηση αρχών και δίκαιων αιτημάτων αξιοπρεπούς εργασίας με δικαιώματα,

-ο αγώνας για  συλλογικές συμβάσεις εργασίας και

–η ανάγκη για ένα δυνατό συνδικάτο Τύπου.