◆Η επιστροφή του Ραφηναίου μετά βαΐων και κλάδων προετοιμάζεται πυρετωδώς από τους πολύφρονες των επικοινωνιακών χαρακωμάτων.

◆Η επιστροφή του Ραφηναίου μετά βαΐων και κλάδων προετοιμάζεται πυρετωδώς από τους πολύφρονες των επικοινωνιακών χαρακωμάτων.

◆Ο karamanlatus των ρωμαϊκών αγρών, ευρισκόμενος στη ραστώνη της απουσίας του λόγου και περιφραγμένος από την αρρω­στημένη κληρονομική ποιότητα που δίνει ο στείρος συναισθηματισμός των επωνύμων, προγυμνάζεται σύμφωνα με τας υποδείξεις των μυστικών γραφών να επανέλθει επί όνου διά να σώσει τη νέα Ρώμη από τον κίνδυνο της συρρίκνωσης.

◆Και θλίβεται ο Αντωνάκης και παραληρώντας λογοτεχνικώς προσπαθεί περισπούδαστα να φτι­άξει το κεφάλαιό του. Αλλά είναι μικρή η σελίδα και μόνο περιληπτική θα είναι η αναφορά.

◆Αυτά τα ολίγα ευρισκόμενος εν τω μέσω των σειρών των κατασκευασμένων.

◆Διαρροές αερίων, έντεχνων θορύβων μιας κοιλιακής χώρας ακατανόητης και χαυνόφρονης περιφέρειας.

◆Και ενώ το εικονόγραμμα του παρηκμασμέ-νου κρεμάστηκε στα περίπτερα, κράχτες μο-γίλαλοι κατάντησαν τα έντονα γράμματα.

◆Σιωπή στο αναγνωστήριο και τα φύλλα λευκά ανήμπορα να ερεθίσουν.

◆Γλώσσα χαρακτηριστική του βαθμού δυ­σκολίας στα έδρανα του μεγάλου κτιρίου.

◆Ο Wen Jiabao δίνει μαθήματα υπομονής στους ανοιχτομάτηδες.

◆Κλειστές ματιές, χαραμάδες νοημάτων και ταυτοποίηση του πολιτικού λόγου με γνωστή παροιμία.

◆Και ο Αλέξης, προσπαθώντας να περισώσει την επαναστατικότητα που έχει αποδράσει από το τοπίο, επιτίθεται χωρίς τις επεξηγήσεις που ανα­μένουν οι ακροατές.

◆Λέξεις με πολύ κρότο, στιγμιαία πυροτε­χνήματα, συνήθειες μπαγιάτικες, εξώφυλλα χωρίς τίτλους.

◆Και στις σκονισμένες πλατείες, στα πηγαδάκια των αδιάφορων, αυτοκίνητα, ποδόσφαιρο, περι-καλλείς αναφορές για γλουτούς και το εφήμερο να σκηπτροφορεί.

◆Το σήμερα, η απόλυτη ερμηνεία της πραγ­ματικότητας, είναι σκοτεινό. Το αύριο μπορεί να πλουμιστεί με όποια φορεσιά θέλει. Ποσώς ενδιαφέρει την ανάσα που ρουφά στο σκοτά­δι τα δευτερόλεπτα.

◆Στις περιόδους που οι κρίσεις ταυτίζονται με τις χάρτινες απεικονίσεις, οι άνθρωποι τείνουν προς τη γελοιότητα.

◆Κι όταν αντικρίζεις στο απέναντι πεζοδρό­μιο τον αποχαυνωμένο μέσα στο περιτύλιγμα με την κορδέλα τακτοποιημένη, αφήνεις τη ματιά να παρασύρει το κορμί στις ανεξιχνία­στες πλευρές της ερμηνείας.

◆Κονσέρβες, παστεριωμένα υγρά οι φωνές, τα χαμόγελα και οι κινήσεις.

◆Μια ματιά στους περιφανείς περιπατητές είναι ικανή για να σφίξει το λουρί, να παραμι­λήσει το μυαλό, να βγάλει άναρθρες κραυγές, ζωώδη ένστικτα και παραβατικές εκφορές εγκλίσεων.

◆Κοινόχρηστη η αντίληψη για το σάπιο και πο­λυσύχναστα τα μέρη του λόγου που χαρακτηρί­ζουν τις συνθέσεις της συμπεριφοράς.

◆Στην πρώτη ανάγνωση φαίνεται η ευγένεια, στη δεύτερη το αργόσυρτο της επιδίωξης και στην τρίτη το ψευδολόγημα.

◆Κρυμμένοι άνθρωποι, παράλυτες σκέψεις και κακογραμμένα τα ιχνογραφήματα.

◆Ένα θαυμαστικό παραπονέθηκε γιατί δεν έβρισκε μια πρόταση να τη στολίσει. Το ερω­τηματικό σάρκασε, το χτύπησε στην πλάτη και στρογγυλοκάθισε.

◆Ταξική η κοινωνία των σημείων στίξεως.

◆Μεσημέριασε.

◆Και στην άλλη σελίδα, με περιορισμένες τις αισθήσεις, ο γέρος κοίταξε την ανθρώπινη σειρά που διαπραγματευόταν την ικανοποίηση των ενστίκτων της.

◆Οι τιμές με κιμωλία άλλαζαν πρόσωπο όσο περνούσε η ώρα.

◆Παλιά δάχτυλα να μετρούν, σφιγμένα χείλια να περιμένουν το Σάββατο, μια καλύτερη εβδο­μάδα.

◆Και μετά, στο μικρό δωμάτιο, όταν το αρχέ­γονο ισοπεδώνει τα πάντα, μια μικρή κατσα­ρόλα, λίγος αχνός και αργόσυρτα βήματα.

◆Εκτός εποχής η περιγραφή. Παλιά πατριδο­γνωσία, μνήμες άλλων καιρών.

◆Φρενάρισμα των συλλογισμών, επαναφορά στο υποκριτικό υμνολόγημα.

◆«Θα επανακάμψουμε» φωνάζει βραχνά το ραδιόφωνο.

◆Μια παρέα ευυπόληπτων πολυτελών προε­τοιμάζεται για το καινούργιο μυθιστόρημα

◆Και μια κιμωλία ψάχνει μια ταμπέλα που της ξέφυγε.

Μυογράφημα

Το ζώον γεννήθηκε στην πόλη.

Κατοικίδιο έχει για αυλή το

μπαλκόνι και θέα από ψηλά. Παίζει παιχνίδια. Τόπια, κουβάρια, κόκαλα, πλαστικά ομοιώματα μικρών ζώων, πάνινα κουκλιά να σκοτώνει την ώρα του. Κυνηγητό, κρυφτό, σκλαβάκια, λατρεμένες απολαύσεις.

Καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκει μπροστά του, κινητό και ακίνητο, ζωντανό και νεκρό.

Παχύδερμο με κυρτά τα μπροστινά, αρπακτικό και σαρκοβόρο. Εκπαιδευμένο καλά σε οίκους περίστυλους, συντεταγμένο, κατασκευασμένο χωρίς ιερό

και όσιο. Απόκοσμη εμφάνιση, ζωγραφισμένες εκφράσεις αναλόγως των περιστάσεων. Μηδενικές συναισθηματικές εκρήξεις και πενιχρό το σύνολο των συλλαβών του.

Το συναντάς συχνά να περιφέρεται και να γαβγίζει προσπαθώντας να προκαλέσει την προσοχή των περαστικών.

 

Σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει μορφή, γλυκαίνει, βγάζει τη μακριά του γλώσσα, απολάπτει και γενικώς σου δίνει την εντύπωση μιας άκακης και αθώας ύπαρξης.

Του αρέσει και η αριθμητική. Ο πολλαπλασιασμός είναι η αγαπημένη του πράξη και η διαίρεση το χόμπι του. Η αφαίρεση η εμμονή του και η πρόσθεση τον κάνει να χοροπηδά.

Ακολουθεί πάντοτε τις εντολές του αφεντικού και ποτέ δεν τολμά να τον κοιτάξει στα μάτια. Υπάκουο και δειλό στις άνωθεν προσταγές λουφάζει όταν εκείνη η φωνή εξ ουρανού τον ανακαλεί στην τάξη. Κι όταν η βέργα φτιάχνει τον κρότο, με την ουρά στα σκέλια καταφεύγει στο πολυτελές κουτί, στην άκρη του εξώστη, κάτω από το μεγάλο φως.

Είναι άκρως επικίνδυνο όταν χαμογελά και δεν είναι είδος προς εξαφάνιση.

 

Ίχνη πάθους

Ποτάμια, λίμνες, βουνά, ρυάκια, δέντρα,

φυλλωσιές.

Δράκοι, νεράιδες, ξωτικά, παραμυθάδες,

σάτυροι, μάγισσες και νυχτοπούλια.

Και Πορφυρένια η πομπή παλεύει με το γκρίζο.

Και έχει στην άκρη του το φως εκείνη τη

σταγόνα που ξέφυγε απ’ το κοίταγμα κι έγραψε

την ώρα.

Και η στιγμή γονάτισε στο κόκκινο, διάβασε το

μπλε και το ερμήνευσε.

Λέξεις είναι τα χρώματα και οι στροφές

ορίζοντες.

Περιστατικά απρόσμενα, ψίθυροι στα

σύννεφα.

Παραπονιάρικη η ωδή του σκοτεινού πόθου,

βλέμμα μελαγχολικό το συναπάντημα.

Γυμνή η γραμμή στέκεται ανήμπορη και ένα

άστρο θαμπό πέρασε βιαστικά.

Τόσο κόκκινο έβγαλε η φωνή κι έβαψε τα

σώματα.

Κι ο ήχος άφησε την αρμονία του.

Ένα κελάηδισμα είναι, μια σιωπή, ένα

μακρύ πολύχρωμο πέπλο, μια στιγμή υγρή,

λιγομίλητη.

Μια ανεπιτήδευτη γεωγραφία των σωμάτων.

[email protected]