search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 07:51
MENU CLOSE

Θέατρο: Ζωές κουβάρι

09.11.2009 08:04

Το «Τρίτο στεφάνι», αγαπημένο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, ζωντανεύει από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή

Το «Τρίτο στεφάνι», αγαπημένο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, ζωντανεύει από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή

«Μια γυναίκα ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα. Όταν διαμαρτύρεται και κλαίει, διαμαρτύρεται και κλαίει η Ελλάδα. Κι εγώ ακριβώς αυτό ήθελα να κάνω, να βάλω την Ελλάδα να κλάψει, να κλάψω την Ελλάδα, να κλάψω με την Ελλάδα. Αλλά από την άλλη μεριά, δεν ήθελα και να περιοριστώ στο κλάμα. Ήθελα να τελειώσω με μια νότα αισιοδοξίας και κατάφασης, που κι αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό των Ελλήνων σαν φυλή και επιπλέον αισθητικά απαραίτητο. Αλλιώς, το ‟Τρίτο στεφάνι”, ήδη αρκετά καταθλιπτικό, θα γινόταν μια θηλιά γύρω απ’ τον λαιμό του αναγνώστη. Οι γυναίκες, βλέπετε, είναι φορείς ζωής και γι’ αυτό από τη φύση τους είναι πιο ψύχραιμες και πιο πρακτικές από τους άντρες. Κλαίνε. Αλλά αφού κλάψουν καλά καλά, γυρίζουν στην καθημερινή ρουτίνα της πρακτικής αντιμετώπισης των προβλημάτων, που ’χουν δημιουργήσει οι άντρες με τη μεγαλοπραγμοσύνη τους. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που ο αφηγητής στο “Τρίτο στεφάνι” είναι γυναίκα. Λόγου χάρη, μιλώντας με το στόμα μιας γυναίκας χωρίς να είμαι γυναίκα, αμφισβητούσα αυτόματα ορισμένες “αιώνιες” έννοιες – την έννοια άνδρας, ανδρισμός κ.λπ. Το “Τρίτο Στεφάνι” το πετυχαίνει αυτό με πολλούς και ύπουλους τρόπους…», έγραφε ο Κώστας Ταχτσής για το έργο του, σημείο αναφοράς για τη μεταπολεμική λογοτεχνία του τόπου και από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα των αναγνωστών. Η Ελλάδα του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου περνάει μπροστά από τα μάτια μας, μέσα από τις ζωές της Νίνας και της Εκάβης. Ο αγώνας τους για επιβίωση και για ένα καλύτερο αύριο, δοσμένος με τρυφερότητα, χιούμορ, αλλά και σκληρότητα, αντικατοπτρίζει την ελληνική πραγματικότητα της εποχής, με τις αντιφάσεις, τη δύσκολη μοίρα της, τη γοητεία και την ομορφιά της. Ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ανθρώπινων ψυχών αποκαλύπτεται σε αυτήν την περιπλάνηση και ζωντανεύει από το Εθνικό Θέατρο, στη σκηνή του Κοτοπούλη-Ρεξ. Ο Σταμάτης Φασουλής καταθέτει την εμπειρία και την ικανότητά του για να το διασκευάσει (με τη συνεργασία του Θανάση Νιάρχου) και να το ζωντανέψει θεατρικά. Πώς κατάφερε ο σκηνοθέτης να τιθασεύσει αυτές τις 320 σελίδες κοφτερής, χυμώδους και αυθεντικής γραφής που δεν χαρίζεται σε κανέναν; «Αυτό ήταν και το δυσκολότερο κομμάτι, η διασκευή» εξηγεί. Ενδιαφέρθηκε για το «βάθος των πραγμάτων και των προσώπων». Είδε τη λύση στο να υπάρξει μια ουσιαστική αντιστοιχία με το μυθιστόρημα, δεν πρόσθεσε χαρακτήρες και προσπάθησε να ακολουθήσει το «μαγικό κλειδί του έργου: τη γλώσσα. Η γλώσσα δεν είναι συγγραφική υπογραφή, είναι ανάλογα με το αίσθημα και τον χαρακτήρα που υποβάλλει η σκηνή. Το γλωσσικό ανακάτεμα, συχνά “διαστροφικό”, φτιάχνει ένα συναισθηματικό τοπίο πολύ πιο δυνατό από την ιστορία». Καθαρεύουσα, γαλλικά, αργκό, τύποι αρχαϊκοί, μέχρι και νεολογισμοί, καλιαρντά, αξάν και ντοπιολαλιές ανακατεύονται στις αφηγήσεις της Νίνας και της Εκάβης. Αυτή η πολυγλωσσία αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία δούλεψε ο σκηνοθέτης, παραδίδοντας μια παράσταση την οποία διατρέχουν πολλά και διαφορετικά είδη θεάτρου. «Θα ήθελα να προκαλέσει λαγαρό γέλιο και συγκίνηση. Μας είναι τόσο οικεία τα δεινά που αφηγούνται οι δύο γυναίκες» σχολιάζει. Το βιβλίο παραμένει εξίσου επίκαιρο σήμερα, αφού μέσα στις σελίδες του αποτυπώνει με τολμηρό τρόπο πολλά από τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ωστόσο, «δεν θα δείτε στη σκηνή κουρελούδες. Δεν θα την αναπαραστήσουμε ηθογραφικά την Ελλάδα. Δεν ψάχνω για αντιστοιχίες στο τότε και στο σήμερα μέσα στο έργο. Θα ήθελα όμως να πάμε πίσω στον χρόνο και να δούμε πώς ζούσε τότε ο κόσμος. Σήμερα το έργο το βλέπω σαν ένα διαστημικό ταξίδι στο παρελθόν. Ένα ταξίδι επιστημονικής φαντασίας στο παρελθόν, για πράγματα που δεν ξέρουμε, που αγνοούμε». Για τον Σταμάτη Φασουλή το «Τρίτο στεφάνι» είναι ένα κείμενο που τον ακολουθεί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Από το 1972, όταν το πρωτοδιάβασε, ενθουσιάστηκε, ενώ σφράγισε όλες του τις θεατρικές εκφράσεις. Ο ενθουσιασμός του εξακολουθεί να διαρκεί μέχρι σήμερα. Αλλά «δεν υπολόγισα μέσα στον ενθουσιασμό μου κάτι πάρα πολύ βασικό, ότι το έργο είναι δύο γυναικείοι μονόλογοι και πρέπει να γίνουν ογδόντα ρόλοι». Τελικά, 24 ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους 35 ρόλους που κρύβονται στις σελίδες του έργου.

* «Το Τρίτο στεφάνι», διασκευή των Σταμάτη Φασουλή – Θανάση Νιάρχου. Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής. Σκηνικά: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου. Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη. Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου. Παίζουν: Νένα Μεντή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Τάνια Τρύπη, Γιάννης Νταλιάνης, Γιάννης Στάνκογλου, Ντόρα Σιμοπούλου, Νίκος Χύτας, Όλγα Δαμάνη κ.ά. Εθνικό Θέατρο – Σκηνή Κοτοπούλη-Ρεξ. Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου.

Χαρά Αργυρίου

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 07:49