Οι κάλπες ανέδειξαν μόνο «νικητές», σύμφωνα με τους ισχυρισμούς όλων των υποψηφίων που οδεύουν προς τον δεύτερο γύρο. Αλλά οι ψηφοφόροι αποφάσισαν ήδη από τον πρώτο γύρο ότι δεν παραδίδουν πια «λευκή επιταγή» στον επόμενο δημοτικό ή περιφερειακό άρχοντα κι έστησαν πολυτασικά δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια.

Οι κάλπες ανέδειξαν μόνο «νικητές», σύμφωνα με τους ισχυρισμούς όλων των υποψηφίων που οδεύουν προς τον δεύτερο γύρο. Αλλά οι ψηφοφόροι αποφάσισαν ήδη από τον πρώτο γύρο ότι δεν παραδίδουν πια «λευκή επιταγή» στον επόμενο δημοτικό ή περιφερειακό άρχοντα κι έστησαν πολυτασικά δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Η νίκη θα είναι πύρρειος για τον κάθε επόμενο δήμαρχο ή περιφερειάρχη, που, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στη Β. Ελλάδα θα φέρει τη «ρετσινιά» του ηγέτη «μειοψηφίας».

Στον Δήμο Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, κα­λό θα είναι ο επόμενος δήμαρχος – είτε εκλεγεί ο Γκιουλέκας είτε ο Μπουτάρης – να έχει κατά νου ότι η πλειοψηφία του στο δημοτικό συμβούλιο προκύπτει «τεχνητά» με τη βοήθεια του εκλογι­κού συστήματος. Το «δωράκι» του εκλογικού συ­στήματος μπορεί να αποτρέπει την «ακυβερνη­σία», δημιουργεί ωστόσο λουδοβίκειες συμπερι­φορές, σαν αυτήν που μας χάρισε ο Παπαγεωργόπουλος χρόνια τώρα.

Στο στρατόπεδο του Γιάννη Μπουτάρη θεωρούν ότι το 33,58% (41.700) ήταν ένα καλό ποσοστό, το καλύτερο ίσως που θα μπορούσε να έχει πετύχει υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, την τρόικα, το μνημόνιο και τους τριγμούς στο εσωτερικό του κόμματος από προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες, τη δύσκολη συμπόρευση ΠΑΣΟΚογενών και προερχόμενων από τη Δημοκρατική Αριστερά κ.ά.

Ο Μπουτάρης, εκτός από την απροθυμία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ – πλην Βενιζέλου – να τον στηρίξουν, είχε να αντιμετωπίσει και ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων των κλαδικών (όσων απέμειναν) που δεν τον αποδέχονται και ούτε πρόκειται να τον δεχτούν ποτέ ως «επιλογή» του κινήματος. Αντίθετα, ένα μεγάλο μέρος του κομματικού μηχανισμού εξακολουθεί να τον βλέπει ως «παρείσακτο» που την τελευταία στιγμή, εξαιτίας της απροθυμίας των βουλευτών να δώσουν την αυτοδιοικητική μάχη, άρπαξε την ευκαιρία και μαζί και το χρίσμα από την ηγεσία του κόμματος. Αλλά και η δική του στάση καθόρισε εν πολλοίς τη συγγενική στον συνδυασμό του αποχή. Π.χ. οι δημόσιες δηλώσεις στήριξης στην περιφέρεια της υποψηφίου της Δημοκρατικής Αριστεράς Ασημίνας Ξηροτύρη, αντί του εκλεκτού του ΠΑΣΟΚ Μάρκου Μπόλαρη, φαίνεται να έπαιξαν ρόλο. Και θα δούμε εάν θα κρίνουν και τον δεύτερο γύρο.

Από την άλλη, και ο Κώστας Γκιουλέκας έχει «δρόμο» μπροστά του, και το ποσοστό που απέσπασε την πρώτη Κυριακή καθόλου δεν εγγυάται ότι θα είναι ο νικητής, ακόμη και εάν προστεθούν τα «κουκιά» των συμπαθούντων ψηφοφόρων, που εκφράστηκαν μέσα από συγγενείς συνδυασμούς.

Σίγουρα θα έχει τη «μερίδα του λέοντος» από τους ψηφοφόρους των Παπαθεμελή, Στεργίου, άντε και τους χίλιους της ακραίας «Εθνικής Ανάγκης για τη Θεσσαλονίκη», αλλά εάν αθροιστούν αυτά τα ποσοστά, δεν αποδίδουν πάνω από 47%!

Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να αντλήσει ούτε μια ψήφο από τις δεξαμενές των Μηταφίδη, Μάτη, Ζαριανόπουλου, Κλεισιάρη. Επίσης, δύσκολο είναι και λόγω του δεξιόστροφου προφίλ του να αντλήσει ψηφοφόρους του κέντρου, εκεί όπου «ψαρεύει» στα θολά ο Μπουτάρης. Φαινομενικά, ωστόσο, ο Γκιουλέκας ξεκινά έχοντας να κλείσει μια πολύ μικρότερη «ψαλίδα» από εκείνη του Μπουτάρη, του οποίου προηγείται κατά 5,5 μονάδες και κατά 6.000 ψηφοφόρους.

Πάντως, ο δεύτερος γύρος και για τον Γκιουλέκα δεν θα είναι περίπατος και ποντάρει στις αναγωγές, μετά τα λευκά – άκυρα και τη «δημογραφία» της αποχής. Όπως και να έχει, η διαφορά τους θα είναι μικρή και η εκλογική αναμέτρηση «ντέρμπι» με πολλά «σκαμπανεβάσματα» που θα είναι «σκωτσέζικο ντους» και για τους δύο μέχρι την τελική ετυμηγορία της κάλπης.

«Θα πάμε πόρτα – πόρτα ως την Κυριακή»

Ο Μπάμπης Μπαρμπουνάκης, δεύτερος σε ψήφους με τον συνδυασμό του Μάρκου Μπόλαρη, ήταν σαφής: «Θα πάμε πόρτα – πόρτα ώς την Κυριακή».

Ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ πέτυχε να συσπειρώσει, μέχρι και τη στιγμή της ανακοίνωσης του Γιώργου Πασχαλίδη, όλες τις «φυλές» του ΠΑΣΟΚ, που κινδύνεψαν όμως να αποσυντονιστούν όταν επελέγη «εκσυγχρονιστής» για τη θέση του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλονίκης. Για την Πέλλα δεν θα πείραζε, αλλά «υμέτερες δυνάμεις, για να μην τον έχουν στα πόδια τους, τον ξεπέταξαν στη Θεσσαλονίκη».

Ο Μάρκος Μπόλαρης συγκέντρωσε ένα ευπρεπές ποσοστό, στο όριο του 30%-31%, ανταγωνιζόμενος τον «εθνικό νομάρχη», ένα πολιτικό φαινόμενο που χρόνια τώρα οι αντίπαλοί του «υποτιμούν» και χρόνια τώρα τους «καπελώνει». Καλύτερη επιλογή από τον Μπόλαρη δεν μπορούσε να υπάρξει, με βάση τη συγκυρία, το μνημόνιο, την ευθύνη του Παπανδρέου που τον κράτησε δέκα μήνες υφυπουργό χωρίς αρμοδιότητες και του κεντρικού μηχανισμού να πάρει αποφάσεις για να τον ανακοινώσει έγκαιρα και να τον πλαισιώσει.

Προσωπική νίκη

Ακόμη και αυτό που πέτυχε, είναι αναμφίβολα μεγάλη προσωπική του νίκη, ένας πραγματικός «άθλος», που οφείλεται στο ήπιο και σοβαρό προφίλ του.

Συν τοις άλλοις, ο Ψωμιάδης «ωφελήθηκε» από τον «Καλλικράτη», μαζεύοντας όλους τούς, στην πλειονότητά τους βαθιά «γαλάζιους», νομούς στο τσουβάλι του. Δεν είναι τυχαίο ότι σημείωσε αισθητή κάμψη στη Θεσσαλονίκη, ενώ τον ανέβασαν Σέρρες, Κιλκίς, Πιερία, Ημαθία κ.λπ. Βοήθησε ασφαλώς η κακή σχέση του με τον απερχόμενο δήμαρχο και ίσως και ένα «κούρεμα» που μάλλον θέλησε να του κάνει η αστική Δεξιά της Ν.Δ. για να «μην πάρουν αέρα τα μυαλά του». Σε αυτήν την κάμψη του ποντάρει ο Μπόλαρης, για να ισοφαρίσει τις απώλειες στον δεύτερο γύρο, αν και με τα έως τώρα δεδομένα μια πιθανή νίκη του θα είναι έκπληξη.

Ο Ψωμιάδης φαίνεται με το 43% που έχει ήδη στη φαρέτρα του και με τις από τώρα δικές του ψήφους του ΛΑΟΣ – Βελόπουλου, σχεδόν φτάνει στο νήμα χωρίς να πολυ-ιδρώσει. Η κάλπη όμως είναι πάντοτε έγκυος…