Το «Alarme», μια σκηνική σύνθεση με αφορμή την αλληλογραφία μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ Α’ και της Μαρίας Στιούαρτ, ανεβάζει ο Θόδωρος Τερζόπουλος στο θέατρο «Άττις».

Το «Alarme», μια σκηνική σύνθεση με αφορμή την αλληλογραφία μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ Α’ και της Μαρίας Στιούαρτ, ανεβάζει ο Θόδωρος Τερζόπουλος στο θέατρο «Άττις».

Ο Θόδωρος Τερζόπουλος δεν είναι μόνο πολίτης του κόσμου. Είναι και σκηνοθέτης του κόσμου. Η ατζέντα του είναι γεμάτη με συνεργασίες και προσκλήσεις για να σκηνοθετήσει στο εξωτερικό σε διεθνείς θεατρικούς οργανισμούς, ενώ οι παραστάσεις τού θεάτρου «Αττις» ταξιδεύουν στις πέντε ηπείρους. Παρά ταύτα, ποτέ δεν παραμελεί τη δουλειά του στην Ελλάδα, τις παραγωγές στο θέατρο «Αττις», οι οποίες έχουν κοινό πιστό που ολοένα και αυξάνεται. Η τελευταία του δουλειά, το «Alarme», είναι μια σκηνική σύνθεση με αφορμή την αλληλογραφία μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ Α’ και της Μαρίας Στιούαρτ, τις οποίες υποδύονται η Σοφία Χιλλ και η Αγλαΐα Παππά, αντίστοιχα. Γιατί όμως «Alarme» (Συναγερμός); «Ο τίτλος είναι σαρκαστικός» απαντά. Πήρε την αλληλογραφία των δύο γυναικών, τα γράμματα της Στιούαρτ προς την Ελίζαμπεθ και της Ελίζαμπεθ προς τη Στιούαρτ και μπήκε στον «πυρήνα τους». Θέμα της παράστασης είναι η σύγκρουση των δυο γυναικών μέχρι θανάτου. Υπάρχει μια διαρκής επιθυμία συγχώνευσης, η οποία τις τρομάζει, γιατί σημαίνει και την κατάλυση των ορίων της ατομικότητάς τους, την κατάλυση του Εγώ. Απωθούν τον ακατανίκητο συγχωνευτικό πόθο μέσα από ένα παιχνίδι διαρκούς έλξης και απώθησης. Πίσω από τον πόλεμο ελλοχεύει ένας ερωτισμός, ένας έρωτας απόλυτος, συγχωνευτικός, που τις τρομάζει πολύ περισσότερο από το μίσος και τη βία. Αυτή η δυναμική, που παραμένει άρρητη μέχρι τέλους, τις οδηγεί στην κατάρρευση και την απόλυτη καταστροφή. «Μια απόλυτη κατάσταση την οποία δεν τη φτάνουνε ποτέ. Και μένουνε μετέωρες». Αυτή η απόλυτη διάθεση συγχώνευσης καταργεί «το σαβουάρ βιβρ, όλες τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, φτάνει μέχρι σημείο εκμηδενισμού, αυτοεκμηδενισμού και αυτοεκπόρνευσης». Πρόκειται για «δύο απόλυτα αρνητικές ηρωίδες» σε μία «ακραία σύγκρουση, ανελέητη, την οποία παίρνω ως θεμελιακό υλικό ρήξης. Απλοποιώ αυτό το υλικό, το πάω στον πυρήνα του και το δείχνω. Γιατί στο θέατρο δεν έχουμε πια ούτε τη σύγκρουση. Εκεί επιμένω στην κλασικότητα με έναν πολύ μοντέρνο τρόπο», λέει ο Θόδωρος Τερζόπουλος. Το κείμενο είναι απλό και όμορφο. Σαν στιχάκια ημερολογίου. Πολύ έντονο. Παρακολουθείται με ενδιαφέρον, γιατί υπάρχει «ο διάλογος, η ρήξη, ο έρωτας, η απώθηση, η έλξη κι ένας επαναπροσδιορισμός με κάποιον τρόπο κάποιων ζητημάτων της ανθρώπινης έκφρασης, όπως είναι το μίσος ή η ζήλια. Τώρα πια δεν βλέπουμε τίποτα, ούτε έρωτα, ούτε μίσος, ούτε ζήλια. Όλα είναι ένα επίπεδο, ένα σούρσιμο». Κάποια στιγμή διαλύεται η γλώσσα. «Ολόκληρη η παράσταση είναι ένα εφεύρημα», σύμφωνα με τον ίδιο. Ο Θόδωρος Τερζόπουλος δούλεψε με τους ηθοποιούς πάνω στα κείμενα και διαμόρφωσε ένα νέο κείμενο. «Δύο γυναίκες συγκρούονται ανελέητα για την εξουσία. Και τι σημαίνει εξουσία; Ένας θρόνος, ένα στέμμα; Αυτό το έχει η ‘‘Μαρία Στιούαρτ’’ του Σίλλερ». Δεν πήρε τίποτα από το συγκεκριμένο έργο. «Θα μου ήταν πολύ λίγο στις μέρες μας κάτι τέτοιο». Μέσα από «ψυχαναλυτική σκοπιά» κι έχοντας όλη την εμπειρία των συγκρούσεων από τα «μιλερικά τετράγωνα, τα τρίγωνα, το ‘‘Μαντεμουαζέλ Ζουλί’’, το “Alarme” μοιάζει να αποτελεί την εξέλιξή τους. Ωστόσο είναι πιο “εξωστρεφές”. Μέσα από τη σύγκρουση, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με σαρκασμό, επιθετικά, με αγάπη, μέσα από μια απίστευτη προσέγγιση και τρυφερότητα, προσπαθεί η μία να διαπεράσει την άλλη. Και να γίνουν ένα». Μαζί με τις δύο γυναίκες υπάρχει κι ένας τρίτος ρόλος, αυτός του αφηγητή, τον οποίο υποδύεται ο Τάσος Δήμας. Ο τελευταίος είναι ο μυθοπλάστης, σαν όλα αυτά που συμβαίνουν να είναι μέσα στο διεστραμμένο του μυαλό. «Φτάνουμε σε ακρότατα σημεία, τις παρακολουθεί, τις καταριέται, βάζει μπουρλότο με αυτά που λέει και στο τέλος τις περνάει στο τίποτα, στο μηδέν», σε ένα οντολογικό πεδίο, όπως σε όλες τις παραστάσεις του σκηνοθέτη. «Εκμηδενίζεται ένας κύκλος προσπαθειών. Ούτε χάπι εντ, ούτε θάνατος, ούτε φόνος. Μια σκηνή που έχει ζήλια, μία που έχει τον πόθο, το μίσος, άλλη είναι απόλυτα επιθετική, άλλη φιλική κι ερωτική, αλλού υπάρχει το πένθος, το χρήμα (ένα νόμισα που παίρνει η μία από το στόμα της άλλης σα μεταλαβιά)». Τα λόγια του Αφηγητή λειτουργούν σα μικρά λιμπρέτα, μικρά φραγκμέντα. Έχουν όμως χιούμορ. Και στις κατάρες του τους λέει πράγματα όπως «να σας πιάσει κολίτιδα στη μέση της άνοιξης, να σας πιάσει ακράτεια μπροστά στους νεαρούς εραστές σας». Αυτές δεν επικοινωνούν μαζί του. Εκείνες είναι στον κόσμο τους, στην εμμονή τους. Στο τέλος οι δύο ηρωίδες γίνονται δύο αρπακτικά τέρατα, που σούρνονται μέσα στις «ρωγμές» του τοίχου όπου τις έχει τοποθετήσει ο σκηνοθέτης «σαν φίδια και σαν χρυσαλλίδες και πολύ επικίνδυνες». Υπεύθυνος και για το σκηνικό, ο Θόδωρος Τερζόπουλος φτιάχνει μια εγκατάσταση, έναν τοίχο, κλείνοντας και καταργώντας τη σκηνή. Ένας άλλος άξονας, πάνω στον οποίο κινείται ο Αφηγητής, φτάνει μέχρι την πλατεία.  * «Alarme» του Θόδωρου Τερζόπουλου. Σκηνοθεσία/Σκηνική εγκατάσταση/Δραματουργική σύνθεση: Θόδωρος Τερζόπουλος. Κοστούμια: Λουκία. Μουσική: Παναγιώτης Βελιανίτης. Φωτισμοί: Θόδωρος Τερζόπουλος/Κωνσταντίνος Μπεθάνης. Hair styling: Δημήτρης Παλαιολόγου. Τεχνικός υπεύθυνος: Κωνσταντίνος Μπεθάνης. Εκτέλεση σκηνικής εγκατάστασης: Χαράλαμπος Τερζόπουλος. Παίζουν: Τάσος Δήμας, Αγλαΐα Παππά, Σοφία Χιλλ. Θέατρο «Αττις». Πρεμιέρα: 19 Νοεμβρίου.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.