Μια από τις ελάχιστες «ελληνικές ιδιαιτερότητες» στην οποία τρέφω εκτίμηση, είναι αυτή της βαθύτατης σχιζοειδούς αντίφασης του Έλληνα να δηλώνει διαπρύσια την προσήλωσή του στην πατροπαράδοτη θρησκεία και ταυτόχρονα να υβρίζει τα ιερά και τα όσιά της – πλην του Αγίου Πνεύματος – σε καθημερινή βάση, με οίστρο, ιδιαίτερο στυλ και αξεπέραστο ταμπεραμέντο. Κοντολογίς, είναι ένας λαός ασεβής προς τα θεία και ευσεβής προς το θείο!

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Μια από τις ελάχιστες «ελληνικές ιδιαιτερότητες» στην οποία τρέφω εκτίμηση, είναι αυτή της βαθύτατης σχιζοειδούς αντίφασης του Έλληνα να δηλώνει διαπρύσια την προσήλωσή του στην πατροπαράδοτη θρησκεία και ταυτόχρονα να υβρίζει τα ιερά και τα όσιά της – πλην του Αγίου Πνεύματος – σε καθημερινή βάση, με οίστρο, ιδιαίτερο στυλ και αξεπέραστο ταμπεραμέντο. Κοντολογίς, είναι ένας λαός ασεβής προς τα θεία και ευσεβής προς το θείο! Δεν γνωρίζω μάλιστα αν υπάρχει άλλος λαός με παρόμοια χαρακτηριστικά ως προς τη σχέση του με τα θεία. Οι «χριστοπαναγίες» πέφτουν σύννεφο και ταυτόχρονα το θρησκευτικό συναίσθημα βρίσκεται – ακλόνητο – στα ύψη. Αυτό αποτελεί μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Εν πρώτοις, λοιπόν, θεωρώ ότι στην πατρίδα του ο Έλληνας, λόγω των χαλαρών και ιδιόμορφων σχέσεων που έχει αναπτύξει με τη θρησκεία του, μπορεί εύκολα να περιπέσει στο κατά τους μουσουλμάνους «θανάσιμο» αμάρτημα της προσβολής της θρησκείας. Τι να κάνουμε τώρα; Να πάρουμε τους 700 χιλιάδες μουσουλμάνους και να τους κάνουμε μάθημα λαογραφίας;.. Όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, αυτό δεν μπορεί να συμβεί και το ενδεχόμενο παρεξηγήσεων μένει ανοιχτό.

Εκτός από τα δικαιώματα των άλλων, επιτέλους υπάρχουν και τα δικά μας δικαιώματα! Τελευταία, έπειτα από διάφορες αντιπαραθέσεις ακραίων φασιστικών οργανώσεων, που υπηρετούν κάκιστα τον ελληνισμό, με μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας, ήρθε στην επικαιρότητα ένα σοβαρό θέμα, μιας και μιλάμε πλέον για 700.000 μουσουλμάνους μετανάστες, οι οποίοι διεκδικούν το δικαίωμα της προσευχής τους σε τεμένη.

Κατανοώ και συμμερίζομαι απεριόριστα όλες τις δυσκολίες ενός μετανάστη. Και γι’ αυτό λαμβάνω το θάρρος να απευθυνθώ στον Ναΐμ Ελγαντούρ, πρόεδρο της Μουσουλμανικής Κοινότητας Ελλάδος, και να του θέσω μερικούς προβληματισμούς ή αλλιώς, μιας και μας υπενθυμίζει τα δικαιώματα των ομοθρήσκων του, να του εκθέσω κι εγώ με τη σειρά μου σε προσωπικό επίπεδο (γιατί δεν εκπροσωπώ κανέναν) τα δικαιώματα τα δικά μου.

Κύριε πρόεδρε, ξέρετε, εγώ μεγάλωσα σε μια κοινωνία θρησκευτική και αγωνίστηκα στον τόπο μου με όλες μου τις δυνάμεις υπέρ ενός κοσμικού κράτους. Πράγμα που στη χώρα μου ισχύει, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις εκκλησίας – κράτους θέλουν ακόμα ένα γερό ξεκαθάρισμα. Αλλά, ας μην σας κουράζω με τα δικά μας. Επίσης, γνωρίζω και κατανοώ, όσο μπορώ, ότι στο θέμα της θρησκείας σας είστε ευαίσθητοι. Δεν θα κατανοήσω όμως το γεγονός ότι μερικές φορές γίνεστε και απειλητικοί. Επιθυμώ, παρακαλώ, να σας ενημερώσω ότι ένιωσα βαθύτατα θιγμένος και υπερβολικά ενοχλημένος όταν χιλιάδες ομόθρησκοί σας έκαναν την προσευχή τους σε δημόσιο χώρο της πατρίδας μου, που για μας τους Έλληνες αποτελεί το σύμβολο του ελληνικού Διαφωτισμού. Αυτό υπήρξε ακραία υβριστικό σε βάρος μας. Παρακαλώ, πώς θα σας φάνταζε αν μια ομάδα διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων καταλάμβανε ένα ιστορικής σημασίας τέμενος του μουσουλμανικού κόσμου με εμφανή σκοπό να προσβάλει τις πεποιθήσεις σας και τα σύμβολά σας; Κάποτε, παρά τα αντικειμενικά προβλήματα, πρέπει να παραδεχτείτε ότι η Δύση είναι ανεκτική, και απέναντι στα φαινόμενα φανατισμού – από όπου κι αν προέρχονται – στέκεται με δικαιοκρισία. Εμείς όμως, οι οπαδοί του κοσμικού κράτους, δεν διαθέτουμε μουτζαχεντίν, ούτε απειλούμε, ούτε πολύ περισσότερο βιαιοπραγούμε τυφλά όταν μας προσβάλουν βάναυσα. Είμαστε υπέρ του δημοκρατικού διαλόγου. Λάβετε υπ’ όψιν σας λοιπόν ότι η δημόσια άσκηση των θρησκευτικών σας καθηκόντων αποτελεί πράξη η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις εδώ πεποιθήσεις μας και θέλω να πιστεύω πως έχουμε το δικαίωμα να τις υπερασπιζόμαστε… στον τόπο μας τουλάχιστον!

Με την ευκαιρία, θέλω να σας επισημάνω και κάτι ακόμα. Στη χώρα μου, την οποία επιτρέψτε μου να αγαπώ και να υπερασπίζομαι τα συμφέροντά της, έχουμε κατακτήσει – πιστέψτε με – με αιματηρούς πολέμους και κοινωνικούς αγώνες πολλά πολιτικά – κοινωνικά δικαιώματα απέναντι στα οποία είμαστε ευαίσθητοι. Δεν θεωρώ δίκαιο λοιπόν και πρέπον, να βλέπω έναν Αφγανό ισλαμιστή στους αθηναϊκούς δρόμους να παρακολουθεί αν οι συμπατριώτισσές του συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω και αν αυτό δεν συμβαίνει να δέρνονται απάνθρωπα μερικές φορές μπροστά στα έντρομα μάτια των συμπολιτών μου… Αυτό, για τον δικό μας πολιτισμό, θεωρείται έγκλημα. Εν κατακλείδι και με όλο τον σεβασμό, σας μεταφέρω τις έντονες διαμαρτυρίες γιατί με τη δημόσια προσευχή σας στα Προπύλαια προσβάλατε βάναυσα την πόλη μου, την Ιστορία της πατρίδας μου και τους συμπολίτες μου! Ακόμα, σας το λέω ξεκάθαρα, διέκρινα σε αυτή σας την ενέργεια μια απειλή εναντίον της πατρίδας μου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνούμαι να δοθεί στη μουσουλμανική κοινότητα ένας χώρος – τζαμί όπου θα ασκεί ελεύθερα και απρόσκοπτα τη θρησκεία της. Αλλά ξέρετε, κι εμάς τους Έλληνες πολίτες το ελληνικό κράτος μάς έχει στην αναμονή με πολλές εκκρεμότητες…

Τέλος, θέλω να σας θέσω ένα ερώτημα: όλοι αυτοί οι ομόθρησκοί σας που πρόσβαλαν τα ιστορικά σύμβολα της πατρίδας μου, και έστειλαν κι ένα απειλητικό μήνυμα, βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας;