Γράφει η Κουκίδα

Μύλος έχει γίνει η δημοσιογραφική μας πιάτσα. Οι απολύσεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, το ίδιο και οι υποχρεωτικές μειώσεις μισθών ακόμα και στη γενιά των επτακοσίων.

 

Γράφει η Κουκίδα

Μύλος έχει γίνει η δημοσιογραφική μας πιάτσα. Οι απολύσεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, το ίδιο και οι υποχρεωτικές μειώσεις μισθών ακόμα και στη γενιά των επτακοσίων. Βλέπετε οι εκδότες είναι οι πρώτοι που πέταξαν τη σκούφια τους για την έλευση της τρόικας και υπογείως από την πρώτη μέρα επεδίωξαν την «εξάπλωση» του εργασιακού μεσαίωνα και στον ιδιωτικό τομέα. Με δικαιολογία την κρίση, με πρόφαση την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, ακόμα και τα γωνιακά μαγαζιά, όπως ο ΣΚΑΙ, άρχισαν το χαράτσι παντός είδους.

Και καλά τα εκδοτικά συγκροτήματα που έμπαζαν νερά εδώ και χρόνια. Αλλά ακόμα και αυτά που δεν χρωστούν, επιδιώκουν την συσσώρευση κέρδους, ώστε να πραγματοποιήσουν επιθετικές εξαγορές εφημερίδων ή τηλεοπτικών σταθμών που παραπαίουν. Για να μπορέσουν να γίνουν οι εν λόγω εκδότες οι νέοι κυρίαρχοι στην πολιτικοοικονομική σκηνή της Ελλάδας. Διακαής πόθος να κινούν τα νήματα.  Κάπως έτσι ξεχάστηκε ο ακροατής, ο τηλεθεατής και οι ανάγκες του, τα θέλω του, η εφαρμογή της λέξης λειτούργημα στην δημοσιογραφία. Οι δύσκολοι καιροί έχουν κλείσει τον κόσμο σπίτι και αναζητά την ψυχαγωγία μέσα από εμάς. Ακόμα και πολιτικό προσδιορισμό. Ξεδίνουν μέσα από τα λόγια του Λαζόπουλου ή των παιδιών της Ελληνοφρένειας. Χρόνια τώρα. Όμως μπροστά στο κέρδος τι είναι η ποιότητα;  Στο βωμό της επόμενης εξαγοράς, οι εκδότες είναι ικανοί να εξαφανίσουν ό,τι καλό έχει ξεμείνει στην πιάτσα.

Έτσι όμως, η λεγόμενη εξυγίανση δεν πρόκειται να επιτευχθεί ποτέ, γιατί τα κίνητρα είναι φαύλα.  Μικρογραφία της οικονομίας είναι η κατάσταση στα μίντια.  Χθες μάθαμε ότι τα παιδιά που εργάζονται στην Ελληνοφρένεια του ΣΚΑΙ αρνήθηκαν να υποκύψουν στις πιέσεις της εργοδοσίας και να υπογράψουν την μείωση μισθού, με κίνδυνο να χάσουν την δουλειά τους. Και η εργοδοσία, που τόσα χρόνια έπινε νερό στην υγειά τους, γιατί έφερναν έσοδα και με το παραπάνω, προτίμησε να εκθέσει έναν εξ αυτών ενώπιων των υπολοίπων εργαζομένων του ΣΚΑΙ. Έλα όμως που η λεπτή γραμμή της επαγγελματικής αξιοπρέπειας ακόμα υπάρχει;  Δεν μπορεί κανείς να θυσιάσει δεκαετίες σκληρής δουλειάς για τα καπρίτσια κάποιου εκδότη που θέλει να γίνει Ναπολέοντας. Ευχόμαστε η κατάσταση να εκτονωθεί και η ηγεσία του ΣΚΑΙ να σοβαρευτεί γιατί οι αναλύσεις και προτροπές «δημοσιογράφων» τύπου Μπάμπη, δεν είναι προς το όφελος του ομίλου.

ΥΓ. Ωραία να λέμε ότι η κρίση στα μίντια θα καταργήσει τις προσφορές, τους διάφορους γυρολόγους και τους αχρείαστους, τους εγκάθετους και τους ασπόνδυλους. Τους περιττούς και τους βολεμένους. Ωραία να λέμε ότι θα μείνουν αυτοί που κάνουν πραγματική δημοσιογραφία και δεν εξυπηρετούν συμφέροντα. Μα εκτός από πραγματικούς δημοσιογράφους χρειαζόμαστε και πραγματικούς εκδότες. Με κότσια. Που θα μπορούν να αποδώσουν τα του καίσαρος τω καίσαρι και να επιβραβεύσουν την πραγματική δημοσιογραφία, προστατεύοντας την από παντός είδους πιέσεις. Δεν μπορείς να κάνεις δημοσιογραφία επιπέδου με τρεις και εξήντα.

ΥΓ1. Ας δώσουμε και ένα άλλο παράδειγμα. Δεν είναι δυνατόν να είσαι ακριβοπληρωμένος παραθυράτος σχολιαστής/τρια – που δεν έχεις απώλειες από την κρίση – και να αποκαλείς τον επικεφαλής του Γιούρογκροουπ και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, ως “κυβερνήτη του Βελγίου” (!). Μήπως πλήττεται κάπως η αξιοπιστία σας;  Λέμε τώρα.