Αρχικώς επιτρέψτε μου μία εις εαυτόν αναφορά:Δεν είμαι, ούτε έχω ποτέ υπάρξει οπαδός κόμματος, επαίρομαι μάλιστα του γεγονότος πως όλοι θεωρούν πως είμαι οπαδός και ψηφοφόρος του άλλου. 

 

Αρχικώς επιτρέψτε μου μία εις εαυτόν αναφορά: Δεν είμαι, ούτε έχω ποτέ υπάρξει οπαδός κόμματος, επαίρομαι μάλιστα του γεγονότος πως όλοι θεωρούν πως είμαι οπαδός και ψηφοφόρος του άλλου. Όμως τώρα αισθάνομαι πατριωτικό καθήκον να υπερασπιστώ την παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – διατηρώντας όμως και πολλές επιφυλάξεις για την μελλοντική της πορεία. Προκαλεί όμως αγανάκτηση ο πόλεμος που της γίνεται από τους αγράμματους δημοσιογραφίσκους, αυτούς που έχουν λάβει βήμα πολιτικού αναλυτή και προπαγανδιστή του παρελθόντος από τα αργυρώνητα κανάλια της τηλεόρασης, καθώς και κάτι απίθανους δήθεν πολιτικούς, αλλά τακτικούς θαμώνες των καναλιών, που προβλέπουν με τσιρίδες πτώση της κυβέρνησης μέχρι το Πάσχα και την Ελλάδα στα βράχια.

Μόνο οι εθελότυφλοι, οι απολύτως ανόητοι ή έστω οι ανιδιοτελώς αλλά συναισθηματικώς συνδεδεμένοι με το φαύλο παρελθόν – κάτι που παραπέμπει στο σύνδρομο της Στοκχόλμης – είναι αυτοί που εμμένουν να μη βλέπουν τα ψήγματα αισιοδοξίας που εκπέμπει η σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας. Επιτρέψτε μου να τα ψηλαφίσω:

·         Για πρώτη φορά – έπειτα από πολλά χρόνια, δεν είναι του παρόντος η καταμέτρησή τους – ελληνική κυβέρνηση θέτει ζητήματα γεωπολιτικής. Προσεκτικά και συντονισμένα – κάτι που δεν θα πρέπει να μας κάνει να περιμένουμε άμεσα οφέλη – κινείται προς την κατεύθυνση της ανάδειξης των γεωπολιτικών μας δυνατοτήτων ως κύριου χαρακτηριστικού της κρατικής μας υπόστασης και ισχύος.

·         Για πρώτη φορά – δεν έχω κατά νουν κάτι παρόμοιο, που να έχει μάλιστα αρχίσει να υλοποιείται – Έλλην πρωθυπουργός δηλώνει πως το κόμμα στο οποίον ανήκει οφείλει να λειτουργεί εν πολλοίς ανεξαρτήτως και αντιπολιτευτικώς προς την κυβέρνηση, συνδέοντάς την με τη θέληση του λαού. Παλαιότερα, όποτε βουλευτής ανήκων στην κυβερνώσα παράταξη εξέφραζε αντίθετη προς την κυβέρνηση άποψη, γινόταν πρωτοσέλιδο. Βεβαίως το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και τώρα τα αργυρώνητα κανάλια της τηλεόρασης, ελπίζω όμως η προπαγάνδα τους να πέσει στο κενό. Υπενθυμίζω πως στο εξωτερικό είναι αρκετά σύνηθες κυβερνητικοί βουλευτές να έχουν άλλη άποψη από την κυβέρνηση και να καταψηφίζουν νόμους της, χωρίς να γίνεται αυτό πολιτικό ζήτημα. Στις ΗΠΑ, π.χ., βουλευτές της παράταξης του Προέδρου έχει συμβεί να ανατρέψουν νομοθετικές προτάσεις του και μάλιστα προτάσεις ιδιαίτερης σημασίας.

·         Είναι σαφές πως συντελείται υπέρβαση των στερεοτύπων και στερουμένων νοήματος διαχωρισμών Δεξιάς και Αριστεράς. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δείχνει να είναι ειλικρινής και στέρεη, παρ’ ότι οι προπαγανδιστές της φαυλότητας, εσωτερικού και εξωτερικού, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Βεβαίως δεν είναι μόνο η συνεργασία των ανωτέρω κομμάτων που δείχνει την υπέρβαση αυτή. Η νέα Πρόεδρος της Βουλής με πολιτικό λόγο ιδιαίτερης σημασίας υποδέχτηκε τον νέο Πρόεδρο, τον προερχόμενο από τη Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

·         Ύστερα από πάρα πολλά χρόνια ειδικοί αναλαμβάνουν τα επί μέρους Υπουργεία. Πάλι όμως οι αργυρώνητοι και οι εθελοτυφλούντες (ή οι εντασσόμενοι στο σύνδρομο της Στοκχόλμης) προσπαθούν να μας πείσουν πως «δεν ξέρουν τη δουλειά». Αντιθέτως: καταδήλως ξέρουν τη δουλειά, είναι οι ειδικοί, ειδικότεροι ενίοτε των Ευρωπαίων ομολόγων τους. Γι’ αυτό και ως ειδικοί μιλούν με ειλικρίνεια και γνώση των λεγομένων τους. Γι’ αυτό και είναι επικίνδυνοι για το φαύλο κατεστημένο. Παλαιότερα το αγράμματο ή εξαγορασμένο ή επιβαλλόμενο από τους ξένους ιδιοκτήτες της ευρωπαϊκής πολιτικής πρακτικής πολιτικό προσωπικό μας δεν τολμούσε να αρθρώσει λόγο. Αναφέρομαι κυρίως στους ευρισκόμενους στη δίνη του κυκλώνα Γιάνη Βαρουφάκη, Νίκο Κοτζιά, αλλά και Πάνο Καμμένο. Οι σκέψεις τους και οι πράξεις τους δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα, γιατί απλούστατα τα ελληνικά ζητήματα δεν είναι μόνο ελληνικά και δεν επιλύονται μόνο εντός των συνόρων. Θέτουν ζητήματα αλλαγής της ευρύτερης ευρωπαϊκής πολιτικής, σε όλα τα επίπεδα, και θεωρούμε ότι θα επιτύχουν, για τον απλό λόγο ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να επιζήσει διαφορετικά.

·         Για πρώτη φορά Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής μιλά και φέρεται ως τέτοιος. Πανικοβλήθηκαν οι φαύλοι και οι σπιθαμιαίοι. Η σημερινή Πρόεδρος με τη συμπεριφορά της προτάσσει την λειτουργία της Βουλής ως πραγματικά Βουλής των Ελλήνων, δηλαδή ως χώρο πολιτικών διασκέψεων και διαλόγου και όχι σαν κομματικό φέουδο όπου επικρατούν άκριτα οι «γραμμές» που δίνει ο εκάστοτε αρχηγός.

·         Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ άλλαξε τα δεδομένα, ελπίζουμε διά παντός. Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε. Ακόμα και η συμπεριφορά του Γιάνη Βαρουφάκη, π.χ., συμβολίζει το πέρασμά μας από τη θέση του υποτελούς αγράμματου και υπαλληλίσκου στη θέση του επιστήμονα που διαλέγεται ισοτίμως ου μην αφ’ υψηλού και αποκτά έτσι ιδιαίτερο συμβολισμό και αξία. Γι’ αυτό άλλωστε, όπως είναι φανερό, τα ευρωπαϊκά ιερατεία και οι εγχώριοι λακέδες τους δεν μπορούν να ανεχτούν τον συγκεκριμένο εκπρόσωπό μας. Τελικώς όμως μάλλον θα ανεχθούν τις στρατηγικά και προσεκτικά προωθούμενες από πλευράς μας αλλαγές, που θα επιφέρουν αλλαγές του όλου ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, εκτός και αν προτιμήσουν την αυτοκτονία ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Πολύ ορθώς δηλαδή ο Βαρουφάκης μίλησε για Αρμαγεδδώνα και ο Καμμένος για Κούγκι, αλλά και εσχάτως ο Κοτζιάς είπε: «Αν καταρρεύσει η Ελλάδα, ανοίγει η ‘‘πύλη’’ για τους τζιχαντιστές στην Ευρώπη».

 

·         Ας δούμε τώρα και το παραπλανητικό παιχνίδι του «μνημονίου». Αυτό το «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» ήταν και εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη ανοησία, που δυστυχώς τη χρησιμοποίησαν και την χρησιμοποιούν προπαγανδιστικώς και ανοήτως όλοι ανεξαιρέτως. Όταν κάποιος δανείζεται χρήματα συνάπτει σύμβαση, που είναι «μνημόνιο». Από μνημόνιο απλό – τόσα παίρνω, τόσα δίνω, τότε τα δίνω – έως μνημόνιο συνθετότερο: δανείζομαι γιατί εγγυώμαι πως θα κάνω αυτήν την συγκεκριμένη παραγωγική εργασία, θα αποκτήσω πλούτο και έτσι ο δανειστής μου πείθεται να με δανείσει. Αυτό λοιπόν το μνημόνιο, αυτήν την σύμβαση και τις εγγυήσεις που θα πάρει ο δανειστής, κανονικά το συντάσσω και το προτείνω εγώ. Αν βέβαια δηλώνω βλαξ ή δεν έχω λόγο γιατί είμαι δουλοπάροικος, ο δανειστής είναι αυτός που μου ορίζει το πώς θα μπορέσω να τον ξεχρεώσω. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν έχουμε μνημόνιο ή όχι, από τη στιγμή που δανειζόμαστε πάντα έχουμε μνημόνιο, αλλά αν εμείς είμαστε αυτοί που θα διαμορφώσουμε το μνημόνιο δανεισμού ή οι δανειστές μας. Η διαφορά είναι τεράστια. Στην προκειμένη περίπτωση εμείς είμαστε αυτοί που προτείνουμε το μνημόνιο, προσπαθούμε να διαμορφώσουμε και τους τρόπους αποπληρωμής του δανείου μας, επ’ ωφελεία και των δανειστών, για να δεχθούν να μας δανείσουν και ημών. Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία, ιδιαιτέρως επειδή τα μέχρι τώρα επιβληθέντα, δηλαδή απλώς υπαγορευθέντα, μνημόνια των δανειστών μας απέτυχαν παταγωδώς. Εάν όμως αυτοί εμμείνουν στο αποτυχημένο τους μοντέλο, αυτό θα αποδεικνύει πως άλλος ήταν ο σκοπός τους και έτσι άλλως πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα – και φαίνεται πως αυτό κάνει η σημερινή συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Δυστυχώς όμως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παρακμής και φαυλότητας καλά κρατεί. Με λάσπη και προπαγανδιστικά ψέματα. Είναι γελοίο να λέμε πως με την προηγούμενη κυβέρνηση θα είχαμε χρήματα να πληρώσουμε τα ληξιπρόθεσμα, ενώ με την σημερινή δεν έχουμε. Πού θα τα έβρισκαν άραγε; Προφανώς ακολουθώντας το αποτυχημένο μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης, που καταστρέφει τη χώρα. Υπάρχει ακόμα Έλληνας που πιστεύει πως «σκίζαμε τα μνημόνια», υπάρχει ακόμα Έλληνας, πλούσιος ή φτωχός, που πιστεύει ότι με το προηγούμενο μοντέλο εσωτερικής υποτίμησης δεν θα καταστρεφόμαστε όλοι μαζί;

Αναφερθήκαμε προηγουμένως στα αργυρώνητα και στρατευμένα σε κομματικές παρατάξεις ΜΜΕ, εσωτερικού και εξωτερικού, που μας τραβούν προς τα πίσω. Θα πρέπει να προσθέσουμε τους πολιτικούς – από όλες τις κομματικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της κυβερνώσας – που είτε εμμένουν ανοήτως στο σεσηπόν παρελθόν, είτε θεωρούν εαυτούς εσαεί υποταγμένους στους ιδιοκτήτες των κομμάτων, είτε δεν έχουν καταλάβει πως τώρα κυβερνούν μια χώρα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε «πολιτικούς» ανθρώπους που «δεν θα τους ήξεραν μήτε οι θυρωροί τους», η Ν.Δ. το παράκανε, προφανώς γιατί αυτό εξυπηρετεί τις ιδιοκτήτριες οικογένειες, άλλα κομματίδια έχουν εμβαθύνει στη φαυλότητα ακόμα περισσότερο. Με χειρότερους αυτούς που δεν έχουν καμία πολιτική άποψη, την οποίαν παρουσιάζουν σαν πολιτική άποψη.

Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας μας έχει εκπλήξει ευχάριστα. Παρά την νεότητα της ηλικίας του, δείχνει ανέλπιστα ώριμος και ωριμότερος παλαιοτέρων και γηραιοτέρων. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η κυβέρνησή του έθεσε ζητήματα ιδιαιτέρως κρίσιμα για την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας, αλλά και για το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Εις πείσμα και του ίδιου του κόμματός του. Δεν έχει σημασία η κατάληξη, σημασία έχει πως ετέθησαν ζητήματα που δεν θα μπορεί πλέον κανείς να αγνοεί. Η δε πραγματικά πολιτική πράξη, ποτέ δεν είναι επίκαιρη, αποδίδει μεσο-μακροπρόθεσμα.

 

*Ο Νικήτας Χιωτίνης, είναι Δρ Αρχιτέκτων, MSC Φιλοσοφίας Πολιτισμού