Κι ενώ η χώρα ζει ένα πρωτοφανές μαρτύριο ανασφάλειας όπου η ζωή των πολιτών και της κοινωνίας δοκιμάζεται σκληρά από μέρα σε μέρα, επανεμφανίστηκαν διάφοροι «λειτουργοί» της δικηγορίας στις τηλεοπτικές οθόνες δίνοντας μακροσκελείς δακρύβρεχτες διαλέξεις για τη – δραπέτισσα πλέον – κυρία Σταμάτη. 

 

Κι ενώ η χώρα ζει ένα πρωτοφανές μαρτύριο ανασφάλειας όπου η ζωή των πολιτών και της κοινωνίας δοκιμάζεται σκληρά από μέρα σε μέρα, επανεμφανίστηκαν διάφοροι «λειτουργοί» της δικηγορίας στις τηλεοπτικές οθόνες δίνοντας μακροσκελείς δακρύβρεχτες διαλέξεις για τη – δραπέτισσα πλέον – κυρία Σταμάτη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στα κεντρικά δελτία επιμένουν να παρουσιάζουν τις ειδήσεις ως σίριαλ μέσα από πρόσωπα που εγκαλούνε τις στιγμές του δημοσίου βίου μας που θέλουμε να ξεχάσουμε. Αυτή η λαϊφσταϊλιστική προσήλωση της ειδησεογραφίας, η επιμονή στη φτήνια του παρελθόντος, η πεισματική μας άρνηση να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητά μας με στοιχειώδη σοβαρότητα θεωρώντας ότι η γελοιότητα και ο ευτελισμός είναι το μόνο προς πώληση προϊόν καθιστά την κοινωνία μας βούρκο.

Η απόλυτη κυριαρχία των γελοίων σε κάθε έκφανση του βίου αποτελεί βασικό συστατικό της παρακμής και του τέλματος που ζούμε.

Στη χώρα μας υπάρχει πληθωρισμός γελοιότητας, κακού γούστου και σκανδαλώδης προβολή τής πιο απεχθούς μορφής μετριότητας. Παντού ασήμαντοι και θρασείς άνθρωποι ευτελίζουν τους ρόλους, τους θεσμούς, την κοινωνία, τις ζωές μας.

Είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να ερμηνεύσουμε δικαστικές αποφάσεις, να έχουμε γνώμη για τα πάντα μέσα από τις εκρήξεις ενός ακαλλιέργητου, βάρβαρου και ασυμμάζευτου συναισθηματισμού που κυρίως προκαλεί παραλογισμό, άδικο και σύγχυση.

Η, όπως όλα δείχνουν, μελετημένη απόδραση της κυρίας Σταμάτη δικαιώνει πανηγυρικά τις δικαστικές αποφάσεις όπου πέντε διαφορετικά δικαστήρια απέρριψαν ομόφωνα τις αιτήσεις αποφυλάκισης της εν λόγω κυρίας.

Και εδώ να επισημάνουμε, γιατί έχουμε σοβαρό πρόβλημα αμφιθυμίας και μνήμης, ότι η κυρία Σταμάτη καταδικάστηκε από την ελληνική Δικαιοσύνη σε 12 χρόνια κάθειρξη για σοβαρότατα αδικήματα, πράγμα που, αν δεν είχε συμβεί, η κοινή γνώμη θα μιλούσε ξεκάθαρα για συγκάλυψη, και όχι άδικα.