Ήταν 3 Απριλίου του 1996. Ο Παναθηναϊκός του Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε κάνει μια μαγική πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ που τον είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως τα δύσκολα τώρα άρχιζαν.

 

Ήταν 3 Απριλίου του 1996. Ο Παναθηναϊκός του Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε κάνει μια μαγική πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ που τον είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως τα δύσκολα τώρα άρχιζαν.

Η κληρωτίδα τον είχε φέρει αντιμέτωπο με την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης. Ο επί δύο ολόκληρα χρόνια αήττητος Άγιαξ, ήταν μεγαθήριο τύπου σημερινής Μπαρτσελόνα και υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό με σκοπό να κάνει ένα ακόμα βήμα για την υπεράσπιση του τίτλου του.

Οι πράσινοι όμως είχαν αντίθετη γνώμη και έκαναν μία από τις σπουδαιότερες νίκες της ιστορίας του. Η κούρσα του «τρένου» (σ.σ. Γιώργος Δώνης) και το εκπληκτικό πλασέ του Κριστόφ Βαζέχα άλωνε το απόρθητο «Ντε Μέερ» και πάγωνε το Άμστερνταμ στο 87′ του ματς, ενώ παράλληλα χάρασσε στο μυαλό και την καρδιά όλων των Ελλήνων τη λέξη Panathinaikos.

Η πρόκριση σε έναν ακόμα τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μπορεί να μην ήρθε ποτέ λόγω της ήττας στη ρεβάνς με 0-3, όμως αυτό δεν αλλοιώνει σε καμία περίπτωση το συναίσθημα που έζησαν όλοι οι Έλληνες εκείνη τη νύχτα. Μία νύχτα που έγινε μέρα από τους εκατομμύρια φίλους του Παναθηναϊκού που ξεχύθηκαν στους δρόμους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να πανηγυρίσουν αυτή την άνευ προηγουμένου επιτυχία.

Γιατί μπορεί κανείς να μη θυμάται σήμερα νίκες επί του Λεβαδειακού, την Καλαμαριάς ή του Θρασύβουλου, αλλά όλοι θα θυμούνται για πάντα εκείνη τη βραδιά που… το έβαλε τελικά ο τεράστιος Κριστόφ Βαζέχα.

 

Οι ενδεκάδες του αγώνα:

Άγιαξ (Φαν Χάαλ): Φαν ντερ Σαρ, Ράιζινγκερ, Μπλιντ, Φρανκ ντε Μπουρ, Μπογκάρντε, Ντάβιντς, Φίνιντι, Λίτμανεν (76′ Μουσάμπα), Ρόναλντ ντε Μπουρ, Κανού, Κλάιφερτ

Παναθηναϊκός (Ρότσα): Βάντσικ, Αποστολάκης, Ουζουνίδης, Γ. Σ. Γεωργιάδης, Καλιτζάκης, Κολιτσιδάκης, Καπουράνης, Μπορέλι (84′ Μάρκος), Μαραγκός (62′ Γ. Χ. Γεωργιάδης), Δώνης, Βαζέχα (90′ Νιόπλιας).

 

Πηγή: sport24.gr