Στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους εστίασε την ομιλία του ο Γιάνης Βαρουφάκης στο ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον.

 

Στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους εστίασε την ομιλία του ο Γιάνης Βαρουφάκης στο ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον.

 Μάλιστα ο Έλληνας υπουργός επεσήμανε στην ομιλία του με τίτλο “Η ελληνική οικονομία και οι διεθνείς της εταίροι” ότι η επίλυση του ελληνικού δράματος χρέους του 2010, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το 2015 θα αποδειχθεί ότι έχει μεγάλη σημασία σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο ίδιος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ανέφερε ότι δεν υπάρχει σχέδιο για εκλογές ή δημοψήφισμα και πως οι διαφορές με τους εταίρους δεν είναι τόσο μεγάλες.

Όπως είπε,  το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια απέτυχε παταγωδώς και αυτό είναι το πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις καθώς δεν είναι εύκολο να παραδεχθούν οι Ευρωπαίοι ότι πρέπει να αλλάξουν συνολικά την οπτική τους ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης.
Έκανε λόγο για παγκόσμια σημασία των διαπραγματεύσεων «όχι τόσο λόγω του ρίσκου της μετάδοσης μέσω των χρηματοοικονομικών κυκλωμάτων (που φόβισαν τόσο τρομακτικά τόσο πολλούς το 2010), αλλά επειδή η έκβαση των διαπραγματεύσεών μας, θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη στάση της Ευρώπης προς το ευρύτερο πρόβλημα που εντοπίζεται στον ιστό των δημοκρατιών και στα θεμέλια των πραγματικών οικονομιών μας». 

Ειδικότερα ανέφερε οτι στη χώρα μας  ο συνδυασμός ενός κορεσμού αποταμιεύσεων υψηλών δημόσιων και ιδιωτικών χρεών, χαμηλές επενδύσεις, χαμηλά επιτόκια και γενικευμένη λιτότητα αναγκάζουν την Ευρώπη να αντιμετωπίσει την κρίση της εξάγοντάς τη προς τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ υπονομεύει περαιτέρω την πραγματική οικονομία των δικών της περιφερειών. Με απλά λόγια> τονιςε <το τρέχον μείγμα πολιτικής μετατρέπει την Ευρώπη όλο και περισσότερο σε έναν μερκαντιλιστή Λεβιάθαν, έναν εξαγωγέα λιμναζόντων αποταμιεύσεων, έναν εξαγωγέα αποπληθωρισμού. Ακόμη πιο απλά, εάν το εξωτερικό ισοζύγιο της Κίνας θεωρούνταν αποσταθεροποιητικό πριν από μερικά χρόνια, η Ευρώπη αποτελεί έναν πιο σοβαρό λόγο ανησυχίας σήμερα.>

Σχετικα με τοις εξελίξεις των διαπραγνατρυςεων τονιςε χαρακτηριςτικα οτι <τίποτα δεν θα ήταν πιο εύκολο για μένα, τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή μας, από το να προσυπογράψουμε το υπάρχον Μνημόνιο, το υπάρχον πρόγραμμα, να υποσχεθούμε να κάνουμε ό,τι λέει- όπως οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις τελετουργικά έκαναν – και έτσι να πάρουμε τα 7 δισ. ευρώ των δόσεων που εκκρεμούν άμεσα, ούτως ώστε οι καλοί δημοσιογράφοι του  οικονομικού Τύπου να σταματήσουν να ανησυχούν τόσο πολύ  για την κατάσταση της ρευστότητα στην Ελλάδα.

Μόνο που αυτό θα ήταν η λάθος συνταγή:  Λάθος και από την πλευρά των δανειστών, των εταίρων μας, όπως και των δικών μας ανθρώπων, οι οποίοι αποτελούν το λαό τις Ελλάδος, αλλά εξίσου κάθε πολίτης κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης ο οποίος έχει μεγάλο μερίδιο στη σωστή κατάληξη αυτών των διαπραγματεύσεων.

Γιατί θα ήταν λάθος να βάλουμε απερίσκεπτα την υπογραφή μας στη λογική, τη φιλοσοφία και τις λεπτομέρειες του υφιστάμενου προγράμματος; Διότι αυτό το πρόγραμμα αποτελεί μια συνταγή, μια θεραπεία, που κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρήσει επιτυχημένη. Η επιμονή ότι πρέπει να συνεχίσουμε με τη λογική του, τη φιλοσοφία του και τις πολιτικές του, είναι βέβαιό ότι μεσοπρόθεσμα θα ενισχύσει μια εικόνα την οποία πρέπει να εξαλείψουμε: την εικόνα της Ελλάδας ως ένα απύθμενο πηγάδι, μια εικόνα που αποτελεί μεγάλη απογοήτευση στους διεθνείς εταίρους μας ενώ βουλιάζει το λαό μας σε αφόρητη απελπισία.>