Ο Ευθύμης Σούτσος τινάχτηκε από το κρεβάτι λες και τον είχαν διαπεράσει χιλιάδες βολτ ρεύματος. Κοίταξε το ρολόι, που έδειχνε 4:45. Τελευταία πεταγόταν συχνά – πυκνά το βράδυ στον ύπνο του για να ρίξει μια ματιά στον 10χρονο γιο του, ο οποίος παρακολουθώντας ένα βράδυ στην τηλεόραση τον Επίτιμο γύρισε με άδειο βλέμμα προς το μέρος του λέγοντας «Μπαμπά, i see dead people». Έκτοτε τον διακατείχε μία μόνιμη ανησυχία για τον μονάκριβό του.

Ο Ευθύμης Σούτσος τινάχτηκε από το κρεβάτι λες και τον είχαν διαπεράσει χιλιάδες βολτ ρεύματος. Κοίταξε το ρολόι, που έδειχνε 4:45. Τελευταία πεταγόταν συχνά – πυκνά το βράδυ στον ύπνο του για να ρίξει μια ματιά στον 10χρονο γιο του, ο οποίος παρακολουθώντας ένα βράδυ στην τηλεόραση τον Επίτιμο γύρισε με άδειο βλέμμα προς το μέρος του λέγοντας «Μπαμπά, i see dead people». Έκτοτε τον διακατείχε μία μόνιμη ανησυχία για τον μονάκριβό του.

Δίπλα, η σύζυγός του Πελαγία, πρώην μαέστρος, νυν αυτοφοράκιας σε μεγάλη πίστα των νοτίων προαστίων, ροχάλιζε αμέριμνα στον ρυθμό της Νυχτερινής σονάτας του Μπετόβεν για δύο πρησμένες αμυγδαλές και μία κλειστή μύτη.

Εκείνο το βράδυ όμως ο Ευθύμης δεν είχε ξυπνήσει από την αγωνία να πάει στο δωμάτιο του μικρού για να δει ότι όντως είναι καλά. Αυτό που τον απέσπασε από την τρυφερή αγκαλιά του Μορφέα ήταν μία λάμψη μέσα στο υπνοδωμάτιο. Φυσικά η Πελαγία δεν την αντιλήφθηκε ποτέ, επειδή εδώ και πολλά χρόνια όταν έπεφτε για ύπνο φορούσε μία μαύρη μάσκα για να μην την ενοχλεί το φως. Πολλές φορές μάλιστα ξεχνούσε ότι τη φορά και οι γείτονες την άκουγαν μέσα στη μαύρη νύχτα να ουρλιάζει πως τυφλώθηκε.

Ο Ευθύμης σηκώθηκε από το κρεβάτι και για μερικά δευτερόλεπτα αναρωτιόταν τι ήταν αυτή η λάμψη κι αν έπρεπε να καλέσει την αστυνομία. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη σκέψη αυτή, μπροστά του εμφανίστηκε το φάντασμα του αγαπημένου ξάδερφού του Πέτρου, που είχε φύγει άδοξα από τη ζωή το βράδυ των εκλογών του 2009 όταν, μένοντας πιστός στην ιδεολογία της οικογένειας που υποστήριζε με πάθος τη Νέα Δημοκρατία, αποφάσισε να κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να κυβερνήσει ξανά η παράταξη του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Δυστυχώς 4 λεπτά μετά, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είχε πέσει, σε αντίθεση με τον Πέτρο που είχε σωριαστεί στο πάτωμα.

Ο Πέτρος του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει κι ο Ευθύμης, που δεν είχε συνέλθει από τη σαστιμάρα, τον ακολούθησε στο σαλόνι. Καθώς έβλεπε τον ξάδερφό του να κόβει δρόμο περνώντας μέσα από τους τοίχους αναρωτιόταν τι μπορεί να τον θέλει, διότι ο Πέτρος ήταν τύπος που όσο βρισκόταν εν ζωή ερχόταν συχνά στο σπίτι χωρίς να έχει ειδοποιήσει πρώτα, αλλά ποτέ τέτοια ώρα.

Κάθισαν αντικριστά στο τραπέζι και για μερικά δευτερόλεπτα κοίταζαν ο ένας τον άλλο σαν μην είχαν τι να πουν. Ο Ευθύμης αποφάσισε να σπάσει πρώτος τον πάγο.

– Καλά φαίνεσαι, ξάδερφε.

– Είμαι μια χαρά, αν εξαιρέσεις το τζετ λαγκ. Ξέρεις, έχουμε 12 ώρες διαφορά με εσάς. Τώρα είναι απόγευμα στον άλλο κόσμο.

– Γενικά πώς είναι τα πράγματα εκεί;

– Τέλεια! Ησυχία, τάξη, ασφάλεια. Άσε που έχουμε όλο το χρόνο άνοιξη! Καλοκαίρι, χειμώνας και φθινόπωρο δεν υπάρχουν.

– Κι εδώ κάπως έτσι είναι πια, μην νομίζεις… όχι ότι παραπονιέται κανείς. Απεναντίας, γλιτώνουν και το πετρέλαιο θέρμανσης.

– Κι εκεί όλοι είναι χαρούμενοι εκτός από τον Βιβάλντι, που γκρινιάζει επειδή δεν μπορεί να παρουσιάσει ολοκληρωμένα τις 4 Εποχές, γιατί οι υπεύθυνοι πολιτισμού θεωρούν ότι τα ¾ του έργου δεν αφορούν κανέναν.

Οι δυο τους συζήτησαν αρκετή ώρα για ένα σωρό θέματα, άλλωστε είχαν δύο χρόνια να τα πουν. Ο Πέτρος άκουγε με προσοχή τον Ευθύμη να του μιλάει για τον γιο του, που τελευταία είχε αρχίσει να δοκιμάζει τα ρούχα της μητέρας του και να προσπαθεί να βαφτεί ώστε να μοιάζει πότε στη Βουγιουκλάκη και πότε στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ, γεγονός που υποδήλωνε ξεκάθαρα την κλίση προς το θέατρο και την υποκριτική. Επίσης τον ενημέρωσε ότι η γυναίκα του, η Αφρούλα, ήταν απαρηγόρητη μετά τον ξαφνικό χαμό. Του τόνισε δε πως δεν είχε βρεθεί κανείς μέχρι τώρα να τον αντικαταστήσει και παρά τις δεκάδες δοκιμές με διάφορους τύπους δεν υπήρξε κάποιος που να είναι καλύτερος. Εκτός ίσως από έναν Μαροκινό, που όμως απελάθηκε κακήν κακώς όταν αρνήθηκε να ανανεώσει τη συνδρομή του με μεγάλη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας.

Σε αυτό το σημείο ο Πέτρος σταμάτησε τον Ευθύμη, που είχε πάρει φόρα και μιλούσε συνεχώς, γιατί είχε έρθει η ώρα να του αποκαλύψει τον λόγο της επίσκεψής του, ο οποίος ήταν να του μεταφέρει ένα μήνυμα. Αυτό ήταν ότι το μνημόνιο τελικά είναι καλό για τη χώρα.

– Δεν υπάρχει άλλη λύση, ξάδερφε, για σας. Και τελικά προεκλογικά ο Γιωργάκης είχε δίκιο. Λεφτά υπάρχουν. Αλλά… τα χρωστάτε! Οπότε σφίξτε τα λουριά και κάντε αυτό που πρέπει να κάνετε για να σηκώσει κεφάλι η χώρα.

Ο Ευθύμης τον κοίταξε με ένα βλέμμα που θύμιζε εκείνο του Πάγκαλου όταν συναντά την Παπαρήγα σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ.

– Καταλαβαίνω, Ευθύμη, ότι ακούγεται παράξενο να το λέω εγώ αυτό.

– Φυσικά, γιατί δεν ζεις εδώ για να καταλάβεις πώς έχει η κατάσταση πια.

– Στην ουσία δεν ζω καθόλου, αλλά το ίδιο και οι κάτοικοι της χώρας. Με εξαίρεση μερικούς επώνυμους που είναι η δουλειά τους να τσιρίζουν, οι υπόλοιποι είστε σε μία κατάσταση σιωπηρής αναμονής. Και τουλάχιστον εμείς εκεί πάνω έχουμε σε κάτι να ελπίζουμε. Ξέρουμε συγκεκριμένα ότι περιμένουμε να τελειώσει η αιωνιότητα, εσείς όμως με το μνημόνιο δεν μπορείτε να είστε σίγουροι για τίποτα.

– Εκεί πάνω οι παλιοί τι συζητάνε, τι εκτιμήσεις κάνουν;

– Δεν υπάρχουν εκτιμήσεις. Απλά λένε ότι έχετε περιθώριο μέχρι να αρχίσουν οι πάγοι να λιώνουν από την υπερθέρμανση. Διότι μετά θα υπάρχουν πολύ λίγα νησιά για να πουλήσετε και να ξελασπώσετε. Ο Καραμανλής τα έλεγε, αλλά…

– Και τι καταλάβαμε; Είπε ό,τι είπε πριν από τις εκλογές κι από τότε δεν είχαμε νέα του.

– Αλήθεια;

– Η τελευταία φράση που βγήκε δημόσια από το στόμα του ήταν «Μπορούμε να έχουμε ένα λουκάνικο χωριάτικο ακόμα»;

– Το παλιόπαιδο, παραμένει γλεντζές!

– Και άφαντος. Όπως κι όταν κυβερνούσε.

– Ενώ ο Γιωργάκης που δίνει το παρών, κυβερνάει ε; Αν είναι δυνατόν! Είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που κυβερνά με σκονάκι. Ό,τι κι αν χρειαστεί, ανατρέχει στο μνημόνιο.

– Μα τώρα δεν είπες ότι είναι καλό το μνημόνιο;

– Το είπα! Και είναι! Αλλά εδώ θέλω να καταλήξω, ότι δεν έχει σημασία ποιος, αλλά τι. Και το τι, είναι το μνημόνιο. Όποιος και να ήταν στην κυβέρνηση αυτό θα έκανε. Δες το σαν τη διδακτέα ύλη στο σχολείο. Αυτή είναι και όποιος καθηγητής κι αν έρθει εκεί θα βασίσει το μάθημά του. Λίγο καλύτερα, λίγο χειρότερα, δεν έχει σημασία.

Ο Ευθύμης πήρε μια βαθιά ανάσα. Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται με τον Πέτρο, αλλά σκέφτηκε ότι δεν είχε νόημα να τσακωθεί μαζί του γιατί έτσι θα ρίσκαρε κι άλλες νυχτερινές επισκέψεις από εκείνον και δεν είχε καμία όρεξη. Σε μία προσπάθεια να αλλάξει κουβέντα, λοιπόν, τον ρώτησε πώς βλέπει το κόμμα της Ντόρας.

– Με σήμα την ελιά! Πολύ καλό και οικολογικό! Άσε που τώρα που δεν ισχύει το ασυμβίβαστο μπορεί να δει τον πατέρα της επίτιμο πρόεδρο και στο δικό της κόμμα. Αλλά νομίζω ότι θα επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία σύντομα.

– Λες, ε;

– Θα κάνει το αγροτικό της ως πρόεδρος κόμματος με τη Δημοκρατική Συμμαχία και μετά θα πάρει μετάθεση στα κεντρικά.

– Ο Σαμαράς δηλαδή δεν κάνει;

– Νομίζω ότι είναι καλός, αλλά όχι τόσο. Το επώνυμό του περιγράφει και τον τρόπο που ηγείται της παράταξης. Είναι χρήσιμος, αλλά χρειάζεται κάποιον να κάτσει από πάνω του.

Η ώρα περνούσε και τα δύο ξαδέρφια συζητούσαν και συζητούσαν για ένα σωρό θέματα μέχρι που άρχισε να ξημερώνει.

– Αγαπητέ Ευθύμη, θα πρέπει να φύγω, γιατί έχω να προλάβω μερικούς φίλους που «κατεβήκαμε» μαζί.

– Ήρθες με παρέα εδώ;

– Ναι, είναι μια ομάδα φιλελλήνων από όλες τις εποχές και θέλουν να τους κάνω μια περιήγηση στην Ελλάδα, κι έτσι θα μείνουμε μια – δυο εβδομάδες και θα γυρίσουμε τη χώρα. Ξέρεις, όπως λέει και η διαφήμιση, «Κάνε τον γύρο του κόσμου σε μία χώρα, την Ελλάδα». Τέλειο σλόγκαν!

– Ναι, αλλά όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στη διαφήμιση αυτή λένε μόνο τη μισή φράση.

– Γιατί ολόκληρη πώς είναι;

– «Κάνε τον γύρο του κόσμου σε μία χώρα, την Ελλάδα, και πλήρωσέ το σαν να έκανες τον γύρο του κόσμου».

Οι δυο τους χαμογέλασαν γλυκόπικρα και στη συνέχεια ο Πέτρος σηκώθηκε για να φύγει. Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ο Ευθύμης όταν το επόμενο πρωί ξύπνησε στο πάτωμα του σαλονιού ήταν ότι, από συνήθεια, δοκίμασε να αγκαλιάσει τον Πέτρο, αλλά πέρασε από μέσα του με αποτέλεσμα να συγκρουστεί το κεφάλι του με το τραπέζι.