Τον Δεκέμβριο του 1973 εκδίδεται η «Κενή Διαθήκη» του Πάρι Τακόπουλου, με πρόλογο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος τη θεωρεί ως το πιο πρωτοποριακό και επαναστατικό έργο της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Εν τω μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια γράφονται και εκδίδονται από τον «Δαίδαλο», τον διάδοχο του «Ίκαρου», περί τα πενήντα θεατρικά έργα τους. Την πρώτη σκηνοθεσία έκανε ο Κάρολος Κουν και οι συνεργάτες του Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιώργος Λαζάνης, Μίμης Κουγιουμτζής και Γιώργος Αρμένης, που πρώτοι αυτοί ανέβασαν, με σκηνογραφίες των εθελοντών ζωγράφων Δημήτρη Μυταρά, Μποστ, Αλέκου Φασιανού και Δημήτρη Φωτόπουλου, το «Ένα Αίσιον Συνοικέσιον και Άλλα Εγκεφαλικά Επεισόδια», με κυριότερο «Επεισόδιο» τον «Προτελευταίο των Μόνικιν», τον ιδίον αυτοκτόνον Μόνικιν, τον ήρωα και πρωταγωνιστή της «Κενής Διαθήκης».

 

Τώρα, από τις εκδόσεις Καλλιγράφος κυκλοφόρησε ένα καλαίσθητο αφιέρωμα, που αφορά και τους δύο τόμους της «Κενής Διαθήκης», που ξαναβγήκαν το 2011 σε έναν ενωμένο και χωρισμένο τόμο με κείμενα από είκοσι δύο συν έναν Έλληνες και ξένους συγγραφείς, με επιμέλεια του ποιητή και κριτικού Κώστα Σοφιανού. 

 

Στο «Τις ο Λαλών» ο Σοφιανός κάνει αναδρομή σε όλο το προηγηθέν έργο, ποιητικό και πεζό, του Πάρι Τακόπουλου, ακολουθεί ο Βασίλης Αλεξάκης και έπεται ο μεταφραστής του Τζέιμς Τζόις, Ελευθέριος Ανευλαβής. Ακολουθούν δύο ακόμα «άλφα-άλφα», του Ρένου Αποστολίδη και του γιου του Στάντη. Το κείμενο του Ρένου είναι ένα απόσπασμα από μία δίωρη συνέντευξη που πήρε από τον εαυτό του και από τον Πάρι Τακόπουλο, με θέμα – θύμα την «Κενή Διαθήκη», στο τηλεοπτικό Κανάλι 5, στη σειρά «Ανθολογία», και το δε οινο-πνευματώδες κριτικό κείμενο του Στάντη Αποστολίδη με τίτλο «Ένας Άκρατος Γλωσσικός Πειραματισμός». 

 

Στα τρία «γάμα», η Φατίμα Γελόεβα, η καθηγήτρια Γενικής Γλωσσολογίας και πρόεδρος των Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, ο κριτικός Γιώργος Γκίκας και ο ζωγράφος Άλκης Γκίνης. Στα τρία «δέλτα», δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου, ο Σταύρος Δεληγιώργης και ο Δημήτρης Δημηρούλης μαζί με τον Έντυ Ντάκγουορθ. Στο «κάπα» η Μαρία Καραβία, ενθυμούμενη την απολαυστική ανάγνωση από τον Δημήτρη Χορν της «Κενής Διαθήκης» – που μόλις είχε κυκλοφορήσει τον «πολυτεχνικό» Δεκέμβριο του 1973 με πρόλογο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου – στο σπίτι της Ελένης Βλάχου στο Λονδίνο.

 

Στο «λάμδα» η Μάγια Λυμπεροπούλου, η πρώτη τολμήσασα να διαβάσει σε δίσκο την «Κενή Διαθήκη» υπό τη μουσική υπόκρουση του Γιάννη Ζουγανέλη και έπονται έξι «μι», η κριτικός Μαρία Μαρή, ο συγγραφέας Κώστας Μάστρακας, η ποιήτρια Amy Mims, η καθηγήτρια Θεατρικών Σπουδών Χαρά Μπακονικόλα, ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης και ο Κωνσταντίνος Μπούρας. Ακολουθεί η χιουμοριστική επιστολή της καθηγήτριας Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Κέμπριτζ Τζίνας Πολίτη, και ένα κριτικό κείμενο του Ευάγγελου Σαχπέρογλου.

 

Τελειώνοντας με δύο «φι», υπάρχουν τρία σχέδια αναγνώσεως της «Κενής Διαθήκης» με μία προγραμματική ιδέα του Αλέξανδρου Φασόη∙ και μια μετάφραση του «last but not least», συμμετέχει σ’ αυτό το αφιερωματικό συμπόσιο η καθηγήτρια Κλασικών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Boston College, η Ντία Φιλιππίδη, η οποία δίδαξε στους φοιτητές της τον «Προτελευταίο των Μόνικιν».

 

Μη χάσετε αυτό το βιβλίο!