Το 2010 θα γραφτεί στην ελληνική Ιστορία ως η χρονιά που καταργήθηκε στην πράξη το σύνταγμα, πέρασαν νόμοι που απορρύθμισαν την κοινωνία και το πολίτευμα, εξαφανίστηκαν η μεσαία τάξη και τα εργασιακά δικαιώματα που με κόπο κατακτήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλώθηκε η οικονομία και εν τέλει η χώρα μπήκε σε βαθύτατη ύφεση.

Το 2010 θα γραφτεί στην ελληνική Ιστορία ως η χρονιά που καταργήθηκε στην πράξη το σύνταγμα, πέρασαν νόμοι που απορρύθμισαν την κοινωνία και το πολίτευμα, εξαφανίστηκαν η μεσαία τάξη και τα εργασιακά δικαιώματα που με κόπο κατακτήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλώθηκε η οικονομία και εν τέλει η χώρα μπήκε σε βαθύτατη ύφεση.

Όλα αυτά έγιναν χωρίς να ανοίξει πολιτικό ρουθούνι, με τις ευλογίες και την ανοχή των συντριπτικά περισσότερων από τους 300 βουλευτές – εκπροσώπους των πολιτών, που με τη στάση τους – αν και διαφορετική ανά κόμμα – συναίνεσαν να περάσει προς τον Έλληνα φορολογούμενο το μήνυμα ότι «η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο». Με ποιον; Όχι με την τρόικα, την Ε.Ε. ή το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, αλλά με τον ίδιο της τον εαυτό.

Τον χρόνο που πέρασε, το πολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο ήταν πιο υπόγειο και από αυτό της εποχής… Μητσοτάκη, ενώ η διαπλοκή με «τους έξω» έχει ρίζες που σίγουρα θα περάσει δεκαετία μέχρι να αποκαλυφθούν στην ολότητά τους, όταν βέβαια οι πρωταγωνιστές θα έχουν αποσυρθεί και όταν τα παιδιά μας θα σκέφτονται εάν πρέπει να σχηματιστεί (τουλάχιστον…) εξεταστική για την οικονομία και τις ευθύνες που βαραίνουν τους ιθύνοντες της «νεοελληνικής τραγωδίας». Διότι περί τραγωδίας πρόκειται.

Ιδού η… «σωτηρία»

Ρίχνοντας μια απολογιστική και αποστασιοποιημένη ματιά, κάποιος μπορεί να αντιληφθεί εύκολα τι κρύβεται πραγματικά πίσω από το μνημόνιο, την πτώχευση και τη «σωτηρία» της Ελλάδας, καθώς:

1. Καταργήθηκε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, με τους όρους να ορίζονται πλέον μόνο από τους εργοδότες, υπό καθεστώς «ελεύθερης αγοράς».

2. Καταργήθηκαν εμμέσως πλην σαφώς το σύνταγμα και οι νόμοι, αφού το μνημόνιο υπερβαίνει την εθνική κυριαρχία. Η κυβέρνηση το αποδέχθηκε και η Βουλή το επικύρωσε. Οι επικοινωνιακές κορώνες των κομμάτων του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης είναι για εσωτερική κατανάλωση.

3. Οι σαρωτικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της οικονομίας, κυρίως στις τράπεζες, αφήνουν την πόρτα ανοικτή μόνο για τους επενδυτές με τεράστια κονδύλια. Κυρίως τους ξένους δηλαδή.

4. Η ύφεση, που προϋπήρχε, ενισχύθηκε με την πολιτική του μνημονίου, καθώς οι φόροι, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, το πάγωμα στις χορηγήσεις δανείων, ο πληθωρισμός, η καλπάζουσα ανεργία και η ανυπαρξία αναπτυξιακών μέτρων δημιούργησαν έναν φαύλο κύκλο που μας φέρνει σε πλήρη αντίθεση με αυτό που υποτίθεται πως ήρθε να διορθώσει το μνημόνιο.

5. Στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους, για το οποίο δεν μιλάει ανοιχτά κανείς από τους ιθύνοντες, αν και θεωρείται το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της οικονομίας, ετοιμάζεται το πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αλλά και νέα δάνεια, τα οποία θα έχουν την Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα μέχρι το 2024. Ο μακαρίτης σύμβουλος του πρωθυπουργού Τομάζο Παντόα Σκιόπα το είπε ξεκάθαρα και χωρίς πολλά – πολλά. Ερωτώμενος πότε θα βγούμε από την κρίση, απάντησε: «Όταν ο σημερινός 15χρονος γίνει τριαντάρης».

6. Μπήκε σε φάση κρίσης με διαλυτικά χαρακτηριστικά το πολιτικό σύστημα. Στην Αριστερά επικρατεί… πολυχασμός, στη Δεξιά το ίδιο, το ΠΑΣΟΚ περνάει υπαρξιακή κρίση και απομένουν 2-3 αξιωματούχοι που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τις εντολές των ξένων συμφερόντων. Σε αυτό τον κύκλο υπάρχουν και εγχώρια συμφέροντα, που θα είναι η νέα κάστα των μεγαλοπαραγόντων και των καρτέλ, που βεβαίως συνταυτίζονται με τους «έξω».

Μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση, ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, εκτελεί κατά γράμμα την επικοινωνιακή και πολιτική στρατηγική που υπέβαλε το ΔΝΤ και που δεν είναι άλλη από το “άλλα λέμε, άλλα κάνουμε και χτυπάμε σε όλα τα μέτωπα ταυτοχρόνως και μαζικά”. Οι πολίτες, με τον βομβαρδισμό των δηλώσεων και των μέτρων, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα.

Το «Π» στο… μέτωπο

Το «Π», μέσα σε όλα αυτά τα ζοφερά, είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο υπεραυξημένες ανάγκες ενημέρωσης, αλλά και, τις περισσότερες φορές, όλα όσα έγραφαν συγκροτήματα Τύπου και έλεγαν τα περισσότερα κανάλια. Σεβόμενο τους αναγνώστες του, ωστόσο, αποκάλυπτε και πληροφορούσε με συνεχές ρεπορτάζ για το τι πραγματικά συνέβαινε τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας. Εκτός όμως από το αδιάλειπτο ρεπορτάζ του, αυτή την πολύ δύσκολη χρονιά το «Π» βρέθηκε στις επάλξεις της ενημέρωσης με δύο ακόμη τρόπους:

◆ Με την ιστοσελίδα του (https://www.topontiki.gr/), όπου καθημερινά μπορεί κάποιος να βρει όχι μόνο τρέχουσα ειδησεογραφία και την ύλη της εφημερίδας, αλλά ακόμη καυτό σχολιασμό της επικαιρότητας με αναλυτικά και αποκαλυπτικά κείμενα γραμμένα αποκλειστικά για την ιστοσελίδα μας.

◆ Με τις αναλύσεις του συνεργάτη μας Δημήτρη Καζάκη, οι οποίες, από την αρχή σχεδόν της χρονιάς, προσέφεραν ανεκτίμητες πληροφορίες για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, για τις συνεχείς πολιτικές μπλόφες και το πλήρες αδιέξοδο των επιλογών της κυβέρνησης και των επιτηρητών της χώρας, για τις παραμέτρους των επαχθών διεθνών συμφωνιών που συνιστούν μια πρωτοφανή δέσμευση για την Ελλάδα, για το διεθνές οικονομικό παιχνίδι, για τους σχεδιασμούς σε Ευρώπη και ΗΠΑ που μας αφορούν – και τόσα άλλα…

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το «Π» (κι αυτό δεν το λέμε τόσο με διάθεση φθηνής αυτοπροβολής όσο με περίσκεψη και πικρία – για πολλούς και διάφορους λόγους) δυστυχώς επιβεβαιώθηκε πλήρως μέχρι στιγμής σε όσα «αντιδημοφιλή», μαύρα κι άραχλα (πολλές φορές πρώτο απ’ όλους, αλλά και… μόνο) με επιμονή έγραψε όλο το 2010.

Ο δρόμος του εμπορίου ελπίδας και του ψευδοπατριωτισμού που συστηματικά ακολουθούν κυβέρνηση και φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ θα ήταν εύκολος και ίσως πιο προσοδοφόρος. Θα ήταν όμως ανέντιμος απέναντι στην ιστορία του «Π» και τις απαιτήσεις των αναγνωστών του.

Ας δούμε, λοιπόν, στο επόμενο δισέλιδο τους πιο σημαντικούς σταθμούς στο πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι του 2010 μέσα και από τις αποκαλύψεις του «Π»…

Προαποφασισμένη επιλογή ο «μονόδρομος» του ΔΝΤ

Μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση, ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, εκτελεί κατά γράμμα την επικοινωνιακή και πολιτική στρατηγική που υπέβαλε το ΔΝΤ και που δεν είναι άλλη από το «άλλα λέμε, άλλα κάνουμε και χτυπάμε σε όλα τα μέτωπα ταυτοχρόνως και μαζικά». Οι πολίτες, με τον βομβαρδισμό των δηλώσεων και των μέτρων, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα.

Αρχίζοντας την ανασκόπηση του 2010 θα κάνουμε μια αναφορά όχι τόσο στα δημοσιεύματα του «Π» όσο σε μια άλλη δημοσιογραφική έρευνα, σε μια πολύ πρόσφατη εκπομπή του συναδέλφου Παύλου Τσίμα, στην οποία επιβεβαιώθηκαν με τον πιο περίτρανο τρόπο όλα αυτά που γράφαμε εδώ και έναν χρόνο.

Ότι, για παράδειγμα, οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου είχαν πλήρη επίγνωση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας και του κινδύνου πτώχευσης από τον Ιανουάριο του 2009. Όταν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κατάρτιζε την προεκλογική του εκστρατεία για τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, ήξεραν πολύ καλά ότι το έλλειμμα ήταν διψήφιο και το χρέος εκτός ορίων.

Μάλιστα αποκαλύφθηκε ότι τον Ιούνιο του 2009 ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος – Καν είχε ενημερώσει την πολιτική ηγεσία και την αξιωματική αντιπολίτευση ότι η Ελλάδα «πρέπει να ενταχθεί στο ΔΝΤ γιατί βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης». Υπενθυμίζουμε την πασίγνωστη δήλωση του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη πως από την επομένη κιόλας των εκλογών «γνωρίζαμε ότι ο μόνος δρόμος ήταν το ΔΝΤ».

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση Παπανδρέου επέλεξε να πει ψέματα στον ελληνικό λαό και να βασίσει την προεκλογική της εκστρατεία σε υποσχέσεις που δεν υπήρχε περίπτωση να υιοθετήσει. Τώρα πλέον απορρίπτεται και επισήμως το επιχείρημα πως «ξέραμε κάπως την κατάσταση, αλλά δεν πιστεύαμε ότι τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα».

Από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2009 η νέα κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα απολύτως μέτρο, δεν έκανε καμία απολύτως διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. ώστε να προστατεύσει τη χώρα με φθηνό δανεισμό – όταν τα σπρεντ των ομολόγων ήταν πολύ χαμηλά – και να καλυφθούν οι ανάγκες της για δύο χρόνια, χρόνος ίσως επαρκής για να σχεδιαστεί μια πολιτική που δεν θα εξόντωνε τη χώρα, την οικονομία της και τον λαό της.

Εάν το έκανε, θα μπορούσαμε να αποφύγουμε την επιλογή του ΔΝΤ. Διότι, ακόμη και όταν ο Παπακωνσταντίνου έκανε το ολέθριο λάθος της απογραφής των δημοσιονομικών στοιχείων με τελικό αποτέλεσμα να ανέβει το έλλειμμα στο 15%, οι αγορές για τρεις μήνες εξακολουθούσαν να κρατάνε τα σπρεντ του δανεισμού σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Τότε θα έπρεπε η νέα κυβέρνηση να διαπραγματευθεί με την Κομισιόν και την Ε.Ε. για μέτρα και ρυθμίσεις που θα μας απάλλασσαν από την προοπτική του ΔΝΤ και ό,τι υπογείως ήρθε μαζί του. Δεν ήταν όμως αυτή η κυβερνητική επιλογή.

Έτσι τον Δεκέμβριο του 2009, όταν άρχισε η έντονη φημολογία περί πτώχευσης, τα σπρεντ των ομολόγων χτύπησαν κόκκινο και εκτοξεύθηκαν, από 300 μονάδες βάσης στις 1.000, καθιστώντας τον δανεισμό απαγορευτικό και οδηγώντας στη «λύση» της χειρότερης δανειακής σύμβασης που υπέγραψε ποτέ χώρα και του συνοδευτικού μνημονίου.

Βέβαια, οι δηλώσεις του είδους «Τιτανικός», «Χείλος της καταστροφής», «Είμαστε αναξιόπιστοι», «Βουλιάζουμε», «Είμαστε χώρα διαφθοράς» κ.λπ., που εκφράζονταν επισήμως από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, τόσο σε Έλληνες αλλά κυρίως στα μεγάλα εκδοτικά μαγαζιά του εξωτερικού (CNN, «Financial Times», «Wall Street Journal»), συνέβαλαν ουσιαστικά στην επιδείνωση του κλίματος και κατέδειξαν ότι τουλάχιστον μια μερίδα της κυβέρνησης ήθελε εξ αρχής να φθάσουν τα πράγματα στο χείλος της καταστροφής, ώστε να μην υπάρχουν πολλές λύσεις πλην του ΔΝΤ.

Η Ελλάδα… Δούρειος Ίππος

Τον Ιανουάριο του 2010, όταν από το βήμα του Νταβός ο πρωθυπουργός ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προσφύγει η χώρα στο ΔΝΤ, συνεργάτες του Στρος – Καν αποκάλυπταν σε Έλληνες ανταποκριτές στην Ουάσιγκτον ότι το «Σχέδιο Ελλάδα» είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και ότι ο πρωθυπουργός βρισκόταν σε συχνή επικοινωνία με τον επικεφαλής του Ταμείου, ο οποίος φέρεται να του είπε πως «κάθε μήνας που περνάει και καθυστερείτε, προσθέτετε και άλλον έναν χρόνο στο μνημόνιο» και ότι «το ΔΝΤ είναι μονόδρομος για την Ελλάδα».

Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις της κυβέρνησης, η ενεργός συμμετοχή της Ε.Ε. στο πρόβλημα της Ελλάδας και το σχέδιο «διάσωσης» άρχισε μόλις τον Φεβρουάριο του 2010 και καθυστέρησε μέχρι τον Μάιο λόγω της κωλυσιεργίας της Γερμανίας να επικυρώσει τον μηχανισμό, αφού έπρεπε να βρει νομικό παραθυράκι για να παρακάμψει το σύνταγμά της, το οποίο απαγόρευε τη «διάσωση» μιας χώρας με χρηματική στήριξη.

Όλα αυτά βέβαια τα είχε προβλέψει το ΔΝΤ, το οποίο χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως Δούρειο Ίππο για να μπει στον κλοιό της ευρωζώνης, με τα αποτελέσματα που βλέπουμε τώρα. Δηλαδή κερδοσκοπικά παιχνίδια κατά του ευρώ και άλλων χωρών με παρόμοια δημοσιονομικά προβλήματα και τη διάσπαση της ευρωζώνης σε Βορρά και Νότο με απώτερο, μεσοπρόθεσμο στόχο τη διάλυση του ευρωσυστήματος. Αυτό δηλαδή που Βρετανία και ΗΠΑ (και τα συμφέροντα πίσω από αυτές) προσπαθούσαν να κάνουν εδώ και χρόνια.

Δεν διαπραγματεύθηκαν

Τον περασμένο Μάρτιο, ενώ οι αγορές βοούσαν για το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, το ΔΝΤ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπρωχναν ένα μνημόνιο, οι όροι του οποίου ήταν κονσερβοποιημένοι, εφαρμόστηκαν και απέτυχαν σε άλλες χώρες και δεν μπορούσαν να καλύψουν τις διαρθρωτικές ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας και τις ιδιαιτερότητες μιας νοσηρής κατάστασης που χτιζόταν επί δεκαετίες. Το ΔΝΤ έπιασε στον ύπνο την Ε.Ε., η οποία πάλευε με 27 διαφορετικές εθνικές πολιτικές εν καιρώ βαθύτατης και άνευ προηγουμένου κρίσης.

Έτσι, αποσπώντας τη συμφωνία της Γερμανίας – με τη δικαιολογία ότι αυτή θα πληρώσει το μεγαλύτερο κόστος – το ΔΝΤ υπέβαλε το έτοιμο σχέδιο, η Μέρκελ το επέβαλε στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας το δέχθηκε αδιαμαρτύρητα.

Έτσι φθάσαμε στον Απρίλιο του 2010, όταν υποτίθεται ότι… διαπραγματευόμασταν με την τρόικα για τους όρους της δανειακής σύμβασης, κάτι που ποτέ δεν κάναμε. Ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, χωρίς πείρα, ουσιαστικές γνώσεις και πολιτική πυγμή, αλλά με πλήρη συνευθύνη του πρωθυπουργού, υπέγραφε ό,τι του σερβίρανε.

Έχουν να το λένε οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ ότι πρώτη φορά «υπογράψαμε δάνειο με μία χώρα που δεν διαπραγματεύτηκε τίποτε». Και βεβαίως οι όροι ήταν όχι μόνο επαχθείς, αλλά με προβλέψεις ώστε να μην μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο με ριζικούς τρόπους, ενώ βεβαίως καταβύθισαν τη χώρα σε βαθύτατη και συνεχώς επιδεινούμενη ύφεση. Η κυβέρνηση ανέλαβε και εφάρμοσε μια πολιτική την οποία η ίδια απέρριπτε προεκλογικά ως «καταστροφική».

Συστηματική απόκρυψη

Τον Μάιο του 2010, όταν υπεγράφη η δανειακή συμφωνία των 1.100 σελίδων, την οποία ουδείς έχει δει πλην των διατάξεων που έφτασαν στη Βουλή, φάνηκε και η πραγματικότητα. Πέρασαν νόμοι βάσει των οποίων μόνο ο υπουργός Οικονομικών – σφετεριζόμενος αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας! – θα μπορεί να διαπραγματεύεται τους όρους και τα μέτρα που θα ανανεώνονται ανά τρίμηνο, θα υπογράφει εξ ονόματος της Ελλάδας και δεν θα έχει υποχρέωση να ενημερώνει τη Βουλή και βεβαίως τον ελληνικό λαό.

Τον κρίσιμο αυτόν Μάιο, τον πρώτο Μ.Μ. (μετά μνημονίου) μήνα, όταν εφαρμόστηκε το πρώτο κύμα σαρωτικών μέτρων, το «Π» κάθε εβδομάδα αποκάλυπτε το πώς πραγματικά θα κινηθεί η τρόικα, πώς θα βάλει σε ομηρεία και επιτήρηση τα καίρια υπουργεία και βέβαια το εξελισσόμενο παιχνίδι της πτώχευσης, για την οποία σας είχε προϊδεάσει ήδη από τις αρχές του χρόνου.

Το «Π» μίλησε ανοιχτά και ξεκάθαρα για το ότι τα μέτρα του μνημονίου είναι ανεφάρμοστα, τα νούμερα δεν βγαίνουν και βαδίζουμε ολοταχώς για την ελεγχόμενη πτώχευση, αφού κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί για τη ρίζα του προβλήματος, που είναι το δημόσιο χρέος. Αντιθέτως επιμέναμε ότι η κυβέρνηση αποκρύπτει συστηματικά οτιδήποτε αφορούσε το χρέος επιχειρώντας να εμφανίσει ως «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» τη βίαιη εκπτώχευση της κοινωνίας, τη διάλυση της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους και την πλήρη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Όλα αυτά κόντρα στα πρωτοσέλιδα τον μεγάλων εφημερίδων, που υμνούσαν τις αποφάσεις Παπανδρέου και εμμέσως πλην σαφώς έδιναν στον κόσμο την εντύπωση ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» πιπιλώντας την καραμέλα της κυβέρνησης.

Οι… «φούφουτοι»

Τον Ιούνιο του 2010 οι αποκαλύψεις του «Π» συνεχίστηκαν με εκτενές ρεπορτάζ για τον εργασιακό μεσαίωνα που μας περίμενε (και αποκαλύφθηκε πριν από μερικές μέρες με το νομοσχέδιο – σκούπα). Ξετρυπώσαμε τι πραγματικά γινόταν στις Βρυξέλλες και τις συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου έτρωγε απανωτά χαστούκια και μοίραζε υποσχέσεις για μέτρα που αμέσως μετά διέψευδε στο εσωτερικό της χώρας (αλλά τα εφάρμοζε με περισσή αλαζονεία λίγο καιρό μετά).

Πρώτοι γράψαμε για τις 300.000 απολύσεις στο Δημόσιο που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση στην τρόικα μέχρι το τέλος του 2013.

Τον Ιούλιο του 2010, με τον τίτλο «Κυβερνούν οι φούφουτοι», το «Π» έκανε ένα «ντου» στα ενδότερα της τρόικας, τους αξιωματούχους που κρύβονται πίσω από αυτήν καθώς και τα ευρύτερα συμφέροντα που παίζονται στις πλάτες της Ελλάδας.

Το ίδιο συνέβη και τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, οπότε γράφαμε για τις μυστικές συμφωνίες της κυβέρνησης με την τρόικα, για νέο κύμα επώδυνων αλλαγών με αντάλλαγμα τη σιωπή και την επικοινωνιακή στήριξη από Ε.Ε. και ΔΝΤ ενόψει των δημοτικών εκλογών του Νοεμβρίου. Όπως κι έγινε.

Όλο αυτό το διάστημα συνεχίσαμε να αναλύουμε γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν, γιατί οδηγούμαστε προς νέα μέτρα, αναδιάρθρωση του χρέους και πτώχευση, ότι ο προϋπολογισμός του 2010 είναι εκτός στόχων και ότι το μάρμαρο της μαύρης τρύπας θα το πληρώσει εκ νέου ο πολίτης. Και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε.

Στην τελική ευθεία

Μετά τις δημοτικές εκλογές, η τρόικα και κυρίως το ΔΝΤ θεώρησαν ότι, παρά την πρωτοφανή αποχή, ο Παπανδρέου όχι μόνο νίκησε, αλλά επιβεβαίωσε πως ο κόσμος αντέχει ακόμα και το πείραμα πέτυχε. Συνεπώς, θεώρησαν, υπάρχει ακόμα περιθώριο «να υποστούμε κι άλλα». Έτσι, μετά την επιχείρηση «Σοκ και Δέος» (που αποκάλυψε το «Π» τον περασμένο Αύγουστο), όπου η λογική ήταν «βροχή ανακοινώσεων μέτρων σε πολλά μέτωπα ώστε να τα χάσει ο κόσμος και να μην μπορεί να καταλάβει τι γίνεται»), ήρθε η επιχείρηση «Ξαφνικός Θάνατος».

Όπως γράψαμε, η νέα έμπνευση του ΔΝΤ είχε να κάνει με τα σημάδια κόπωσης και αγανάκτησης που άρχισε να δείχνει η κοινωνία. Βάσει αυτής, η οδηγία προς την κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν «ανακοινώνουμε τις αλλαγές και τις περνάμε με νόμο αμέσως, ώστε να μην υπάρχουν αντιδράσεις». Αυτό επιβεβαίωσε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όταν είπε ότι έπρεπε τα μέτρα να εφαρμοστούν ταχύτατα «για να προλάβουν τις κινητοποιήσεις»!

Και φτάσαμε στον Δεκέμβριο του 2010, όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. Κ. Χατζηδάκης δέχθηκε επίθεση την ημέρα της παναπεργίας. Σημεία των καιρών και απόδειξη της τυφλής οργής, η οποία ξεσπάει όπου βρει.

Ωστόσο η εμμονή της κυβέρνησης στα καταστροφικά μέτρα συνεχίζεται και οι επιδιώξεις να εφαρμοστεί το μνημόνιο παραμένουν, παρά τα εμφανή δείγματα ότι ούτε η Ελλάδα βγαίνει από το τούνελ ούτε οι αγορές πείθονται με το λεκτικό παραμυθάκι ότι «όλα πάνε καλά».

Στις τελευταίες εκθέσεις αξιολόγησης το ΔΝΤ κάνει λόγο για δυσθεώρητο χρέος: στην καλύτερη των περιπτώσεων, εάν εφαρμοστούν κατά γράμμα όλα τα μέτρα και επιστρέψουμε στην… ανάπτυξη το 2012, θα χρειαστούμε επιπλέον 40 δισ. ευρώ το 2014 για να καλύψουμε τις δανειακές μας ανάγκες. Φανταστείτε ποιο θα είναι το ποσόν με τα πραγματικά δεδομένα.

Χωρίς επιστροφή

Το «Π» αποκάλυψε με δύο συνεχόμενα εξώφυλλα το μυστικό δάνειο του ΔΝΤ και τις συζητήσεις Παπανδρέου – Στρος – Καν, αλλά και το «Σχέδιο Ελλάδα» που εκπόνησε ο επικεφαλής του ΔΝΤ και οι συνεργάτες του, που ουσιαστικά θα μας έχουν δέσμιους μέχρι το 2034, με νέα δάνεια, νέα μνημόνια και με κερασάκι την επιμήκυνση του ήδη υπάρχοντος και μια μορφή πτώχευσης όταν βρεθούν οι ισορροπίες μεταξύ των επιτηρητών μας.

Βέβαια, από τον Οκτώβριο και μετά, τις αποκαλύψεις μας ακολούθησαν και άλλες εφημερίδες και είδαμε τα θέματά μας να αναδημοσιεύονται πρωτοσέλιδα σε άλλα… μαγαζιά. Δυστυχώς πολύ αργά και όταν όλοι πια κατάλαβαν ότι αυτός ο δρόμος δεν έχει επιστροφή. Ίσως και όταν ενεργοποιήθηκε το νέο «δόγμα» του ΔΝΤ με τον γενικό… τίτλο «Προετοιμάστε τους Έλληνες»!

Να θυμίσουμε ότι πρώτοι γράψαμε για τα πολιτικά σενάρια που εξετάζει το… ΔΝΤ, τα οποία συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, εκλογές την άνοιξη, κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» κ.λπ. Και όντως τις τελευταίες ημέρες κάποια «παπαγαλάκια» του Μαξίμου διαρρέουν δεξιά κι αριστερά ότι ο Παπανδρέου σκέφτεται εκλογές τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο και μάλιστα δίνουν συγκεκριμένες ημερομηνίες!

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα πάντα είναι ρευστά, οι εξελίξεις ανοιχτές και ότι παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι εκφοβισμού για να περάσει το νέο τσουνάμι μέτρων που έρχεται μετά τις γιορτές. Εμείς πάντως είμαστε εδώ. Θα ξετρυπώνουμε και θα αποκαλύπτουμε. Καθώς ανατέλλει το 2011, μια μόνο ευχή φαίνεται ταιριαστή στην κρίσιμη περίσταση: Καλή λευτεριά!