Η πολιτική των χαμηλών μισθών δεν τείνει να ισχύσει μόνο στην Ελλάδα, αλλά στοχεύει να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό ρεύμα στη σκιά της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ταλαιπωρεί τον μισό πλανήτη.

 

Όπως γράφει ο «Economist», οι μισθοί στις χώρες του δυτικού κόσμου «λιμνάζουν» ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει μία μικρή οικονομική ανάκαμψη. Αυτό συμβαίνει – σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό – επειδή «ο φιλάργυρος και ανήθικος τραπεζίτης, ο οποίος περιφρονούσε τους τραπεζικούς κανόνες, αντικαταστάθηκε από τον έναν άλλο τσιγκούνη που συνθλίβει τις ελπίδες των τίμιων εργαζομένων με τον πενιχρό μισθό…».

 

Στην Αμερική οι υπάλληλοι των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων γρήγορου φαγητού που έχουν μεγάλα κέρδη διαδηλώνουν πολύ συχνά πλέον ζητώντας αξιοπρεπείς αυξήσεις μισθών.

 

Στη Βρετανία ο αρχηγός των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ στις προεκλογικές του ομιλίες δεν παρέλειπε ποτέ να δεσμευτεί πως θα τιμωρήσει τους καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται τους χαμηλόμισθους…

 

Ο λόγος που οι μισθοί παραμένουν «κολλημένοι» είναι η παρατεταμένη ύφεση που ακολούθησε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Αλλά και στις ΗΠΑ, παρά τα πέντε τελευταία χρόνια της ισχνής – έστω ανάπτυξης –, οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν κατά 1,2% χαμηλότεροι από το 2009. Στη Βρετανία αντίστοιχα οι μισθοί πέφτουν κάθε χρόνο από το 2009 έως το 2014, στη μεγαλύτερη πτώση που έχει καταγραφεί από τα μέσα του 1800! Όσο και αν ακούγεται παράξενο, ακόμα και στη Γερμανία – χώρα η οποία θεωρείται ιδιαίτερα ωφελημένη από την οικονομική κρίση – οι μισθοί είναι 2,4% χαμηλότεροι από τα επίπεδα του 2008.

 

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι «τα αφεντικά» έχουν πλέον το προνόμιο να επιλέγουν την τεχνολογία από τον ίδιο τον άνθρωπο… Τα ηλεκτρονικά μηχανήματα γίνονται όλο και φθηνότερα, κάνουν περισσότερα και περιορίζουν την ανάγκη για ανθρώπινο δυναμικό.

 

Στο Βερολίνο έχουν καθιερωθεί τα mini jobs, που δεν είναι άλλο από part  time θέσεις εργασίας που πληρώνονται κάτω από 400 ευρώ τον μήνα, και στο Λονδίνο υπάλληλοι υπογράφουν συμβάσεις με μηδενικές ώρες εργασίας. 

 

Η διαμόρφωση της νέας κατάστασης στην αγορά εργασίας έχει αφήσει τους πολιτικούς ανήμπορους να αντιδράσουν και, όταν το κάνουν, συνήθως τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Το παιχνίδι έχει μεταφερθεί στο πεδίο των τραπεζών, οι οποίες εξακολουθούν να κρατούν χαμηλά τα επιτόκια και αν δεν βρεθεί κάποια βιώσιμη λύση η πολιτική των χαμηλών μισθών ήρθε για να μείνει…