Το μήνυμα ότι η συμφωνία είναι κοντά, στην «τελική ευθεία», έστειλε προχθές ο πρωθυπουργός αμέσως μετά τη σύσκεψη της πολιτικής ομάδας διαπραγμάτευσης, παράλληλα με τη διαβεβαίωση ότι αυτή «θα είναι θετική για την ελληνική οικονομία» και «θα αναδιανέμει βάρη». Το ερώτημα πλέον είναι πώς θα αποτιμήσουν τη συμφωνία, όταν αυτή θα παρουσιαστεί με λεπτομέρειες, τα κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛΛ.)και πώς θα συμπεριφερθούν οι Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες (κυρίως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ) όταν θα έρθει για ψήφιση στη Βουλή. 

 

 

Ο πρωθυπουργός μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος το Σάββατο: 

◆ Περιέγραψε ενώπιον του κομματικού ακροατηρίου το βασικό δίλημμα της μετά τη συμφωνία εποχής: ή δίνουμε τη μάχη με τα εσωτερικά μέτωπα της ολιγαρχίας και των παθογενειών του κράτους είτε η Αριστερά χάνει την ιστορική ευκαιρία να καθιερωθεί στη συνείδηση του λαού ως μια χρήσιμη δύναμη. «Να μην ξεχνάμε ότι ο λαός για πρώτη φορά εμπιστεύτηκε την Αριστερά και δεν πρέπει να τον απογοητεύσουμε. Είναι το μεγάλο μας στοίχημα», σημείωσε.

◆ Ζήτησε υπευθυνότητα, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα αλλά κι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κόμματος – μηνύματα προς τους βουλευτές κυρίως εν όψει των κοινοβουλευτικών διαδικασιών ψήφισης της συμφωνίας

◆ Επανέλαβε αρκετές φορές ότι στην ατζέντα της επόμενης μέρας είναι το μέτωπο με τους ολιγάρχες, το οποίο χαρακτήρισε «ίσως πιο κρίσιμο» από το μέτωπο με τους δανειστές, διαμηνύοντας ότι, ανεξαρτήτως της συμφωνίας, υπάρχει πεδίο άσκησης αριστερής ή φιλολαϊκής πολιτικής.

 

Με άλλα λόγια, το δίλημμα που τίθεται από την πλευρά του πρωθυπουργού είναι η εξουσία – με τα όποια συμπαρομαρτούντα, δηλαδή τις βαριές ευθύνες αλλά και τις δυνατότητες φιλολαϊκής διακυβέρνησης – ή η απώλειά της. 

 

 

Στο κόμμα παραμένουν οι διαφωνίες και οι ανησυχίες ότι ουσιαστικά επέρχεται… «αριστερό μνημόνιο», αλλά μάλλον δεν είναι επαρκείς για να προκαλέσουν βαθιά ρήγματα το αμέσως επόμενο διάστημα, ενώ λειτουργούν και ως πίεση προς το μέτωπο των δανειστών. Οι «αριστερές» τάσεις του κόμματος εκφράζουν ικανοποίηση για το γεγονός ότι ενισχύονται οι αριστερές φωνές και συγκροτείται μια ευρύτερη «αριστερή πτέρυγα» μετά και την σύμπλευση της ΚΟΕ με την Αριστερή Πλατφόρμα στην ψήφιση τροπολογίας που έλαβε 75 ψήφους έναντι 95 της πλειοψηφίας. Η στήριξη στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση διατηρείται και παραμένει στα χέρια των σκληροπυρηνικών προεδρικών και της «κίνησης των 53» (η οποία ασκεί κριτική σε επιμέρους σημεία). 

 

Ωστόσο τα… απλά μέλη της Κ.Ε. εκφράζουν με μεγαλύτερη άνεση τις διαφωνίες και διαφοροποιήσεις τους απ’ ό,τι οι βουλευτές οποιασδήποτε τάσης κι ακόμη περισσότερο οι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ υπουργοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα διλήμματα. 

 

Είναι ενδεικτικό ότι υπουργοί που πιέζονται άμεσα από τις απαιτήσεις που προβάλλουν οι δανειστές ως προς το χαρτοφυλάκιό τους, όπως ο Πάνος Σκουρλέτης, αν και ασκούν κριτική σε επιμέρους χειρισμούς, καλούν το εσωκομματικό ακροατήριο να μην δει τη συμφωνία «στατικά», αλλά συνολικά, λαμβάνοντας υπόψη τη δυναμική που μπορεί να έχει σε βάθος τετραετίας. 

 

Υπάρχουν ωστόσο και υπουργοί που θέτουν τα όριά τους, όπως ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος με την παρέμβασή του στην Κ.Ε. έδειξε να προετοιμάζει το έδαφος διά παν ενδεχόμενο, δηλαδή την αποχώρησή του από την κυβέρνηση: έθεσε συνολικά θέμα ιδιωτικοποιήσεων (για λιμάνια, σιδηροδρόμους, αεροδρόμια και ακίνητα – φιλέτα που αύριο μπορεί να ανοίξουν την όρεξη και για την ενέργεια) την ώρα που η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει σε αυτό το πεδίο με τους δανειστές. 

 

Απρόβλεπτος παράγοντας μοιάζει να είναι η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έδειξε να σηκώνει τους τόνους το τελευταίο διάστημα, αν και με τη στάση της στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, όσον αφορά τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ Λάμπη Ταγματάρχη («παρών» αντί της αρνητικής γνώμης), έδειξε να μην τραβά το σκοινί.

 

Ωστόσο, η τελική στάση που θα κρατήσουν οι διάφορες πλευρές και πρόσωπα από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα αποκρυσταλλωθούν μόλις εμφανιστεί η συμφωνία. Οψόμεθα…