Πρώτο θέμα στην εκκλησιαστική ατζέντα της 5ης Οκτωβρίου η περιουσία

Τι περιμένει η εκκλησιαστική ηγεσία από τις εκλογές; Νέες μέρες, άλλη σελίδα και βελτίωση των σχέσεων – εννοείται όπως τις καταλαβαίνουν οι δεσποτάδες, αδέλφια.

Πέρα από τα διάφορα που γράφονται για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας από την αυριανή κυβέρνηση των «πράσινων» (για τα οποία, όπως σας εξηγήσαμε και στο προηγούμενο φύλλο, δεν ιδρώνει το αυτί των μητροπολιτών), ο αρχιεπίσκοπος θυμάται πολύ καλά και βεβαίως δεν ξεχνά πως το 1998, όταν γινόταν η αρχιεπισκοπική εκλογή, στο ΠΑΣΟΚ τον έβλεπαν θετικά (οι περισσότεροι χωρίς όμως να κινούνται δημοσίως υπέρ του) ή ακόμη και προσπαθούσαν καθαρά να τον στηρίξουν, με πρώτο τον τότε υπουργό Εσωτερικών Αλέκο Παπαδόπουλο.

Βεβαίως υπήρχαν και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι, ξέροντας την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ιεραρχία, κρατούσαν ουδέτερη στάση (Βενιζέλος, Λαλιώτης κ.ά.). Θυμάται επίσης πως, με την εξαίρεση των βουλευτών Βοιωτίας της Ν.Δ. (αυτοί δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς), το υπόλοιπο σήμερα κυβερνών (διότι αύριο ουδείς μπορεί να προδικάσει πού θα καταλήξει με τον κατήφορο που πήρε) «γαλάζιο» κόμμα έριξε το βάρος του υπέρ του Χριστόδουλου, ο οποίος τους αντάμειψε μετά τις εκλογές του 2004 με εκείνη την περίφημη φράση για την «ευλογημένη δεξιά του Κυρίου».

Πάμε τώρα και στην εκκλησιαστική ατζέντα της 5ης Οκτωβρίου. Έτσι κι αλλιώς πρώτο θέμα θα είναι η εκκλησιαστική περιουσία. Όχι βέβαια εφ’ όλης της ύλης, αλλά σε κομμάτια της, για τα οποία επείγεται ο αρχιεπίσκοπος και είχε κάνει και σχετικές παραστάσεις στους Σουφλιά και Παπαθανασίου.

Μιλάμε γι’ αυτό που ο Ιερώνυμος ονομάζει «περιουσία σε ομηρεία», δηλαδή ακίνητα της Εκκλησίας που κρατούνται από ιδιώτες ή δήμους, έχουν εκδοθεί τελεσίδικες αποφάσεις από δικαστήρια ότι είναι εκκλησιαστικά αλλά δεν έχουν παραδοθεί ακόμη. Μαζί μ’ αυτά θα μπει και το θέμα της αξιοποίησης ακινήτων στη Βουλιαγμένη, το γνωστό γκαράζ δίπλα στον Παναθηναϊκό στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και το (επίσης γνωστό) οικόπεδο στην οδό Δεινοκράτους δίπλα στο Ναυτικό Νοσοκομείο.

Όσο για το συνολικό θέμα της περιουσίας, οι συζητήσεις, όταν και όποτε αρχίσουν, θα καταπιαστούν (είτε το θέλουν οι κυβερνώντες είτε όχι) μ’ αυτό που γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο. Την καταγραφή της και τον καθορισμό επακριβώς ποια είναι τα εκκλησιαστικά ακίνητα. Κάτι που δεν έγινε εδώ και δεκάδες χρόνια θα πρέπει να γίνει στο μέλλον.

Να μας συμπαθούν οι βιαστικοί, αλλά μιλάμε για έργο τιτάνιο, που θα κρατήσει χρόνια, επειδή οι παπάδες πριν βάλουν το χέρι στην τσέπη θα πρέπει να είναι και σίγουροι για το τι τους ανήκει. Και αφού τα βρουν, θα πρέπει να καταλογιστεί και ο φόρος. Άλλο νταβαντούρι εκεί:

«Θα πληρώσετε τόσα» θα λένε οι μεν.

«Και γιατί να πληρώσουμε αυτά και όχι εκείνα;» θα απαντούν οι δε. Σκέτη κολοκυθιά δηλαδή.

Θέλετε κι άλλα; Εντάξει, κανονίζεται η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Με την περιουσία των άλλων ορθοδόξων πατριαρχείων τι θα γίνει; Με αυτή του Αγίου Όρους; Και ακόμη παραπέρα: Τι θα γίνει με την περιουσία άλλων δογμάτων, για παράδειγμα των ρωμαιοκαθολικών; Πράματα σοβαρά, αδέλφια, που θέλουν προσεκτικές κινήσεις.