Ο Ντομινίκ Στρος Καν – παρά τον δημόσιο εξευτελισμό που υπέστη για τις υπερβολικά ασυγκράτητες ορμές του – ήταν ένας εξαιρετικός πολιτικός άνδρας, ικανός να βγαίνει από όλες τις επώδυνες καταστάσεις αλώβητος, εκτός από τις προσωπικές του, οι οποίες του στοίχισαν και το πολιτικό του μέλλον.

 

Δέσμιος των καταστροφικών δαιμόνων του, ως οικονομολόγος, υπουργός και διευθυντής του ΔΝΤ είχε μία ζωή με εξαιρετικές επιτυχίες αλλά και καταστροφικές αποτυχίες.

 

Για πολλούς πρόκειται πλέον για ξοφλημένο πολιτικό κεφάλαιο, καθώς πάντα θα τον ακολουθεί το στίγμα του βιαστή και του προαγωγού, αν και ο ίδιος, στα 66 του χρόνια, φαίνεται να κλείνει οριστικά την οδυνηρή παρένθεση των τεσσάρων ετών σεξουαλικών σκανδάλων.

 

Εξομολογήθηκε σε δικούς του ανθρώπους πως, μαζί με την παρένθεση, την οποία έκλεισε, θέλει να βάλει τέλος και σε οποιαδήποτε φήμη για επιστροφή στην πολιτική ζωή αλλάζοντας εντελώς επαγγελματικό προσανατολισμό. Αλλά τι συνέβη πραγματικά στο μυαλό του Στρος Καν; Ήταν τόσο αφελής, τον μέθυσε η παντοδυναμία του ή γνώριζε πολλά;

 

Ο πιο μεγάλος εχθρός του είναι ο ίδιος του ο εαυτός και η σχεδόν ψυχασθενική εμμονή του με τις γυναίκες, που τον οδήγησε στην προσωπική και επαγγελματική του καταστροφή το 2011 στο «Sofitel» της Νέας Υόρκης. Το διπλό του επίθετο, Στρος Καν, προέρχεται από τη διπλή καταγωγή του πατέρα του Γκιλμπέρ, ο οποίος είχε δύο μπαμπάδες. Τον Γκαστόν Στράους και τον Μαριούς Καν. Ο Γκαστόν και ο Μαριούς αγαπούσαν την ίδια γυναίκα, τη μητέρα του Ντομινίκ.

 

Με πολλά διπλώματα και διακρίσεις, δεν έκρυψε ποτέ την πολιτική του φιλοδοξία να ανέλθει στα υψηλά κλιμάκια του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, με το οποίο έγινε πρώτη φορά βουλευτής το 1986. Η γνωριμία και ο γάμος του με την τρίτη του γυναίκα, τη δημοφιλή δημοσιογράφο Αν Σινκλέρ, το 1991, τον έβαλε και επίσημα στα μεγάλα σαλόνια της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και της τέχνης.

 

Η θητεία του στο τιμόνι του ΔΝΤ απογείωσε την καριέρα του, καθώς έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο.

 

Παρά το γεγονός ότι ξανάφτιαξε την προσωπική του ζωή μετά τον επώδυνο χωρισμό με τη Σινκλέρ, γνωρίζει ότι δεν θα είναι εύκολο να στήσει μία οποιαδήποτε καριέρα από τη στιγμή που «κάηκε» στο φως της αρνητικής δημοσιότητας. Ίσως στην περίπτωση του Στρος Καν δεν ισχύει το απόφθεγμα: «Ακόμα και αν με βρίζεις, αρκεί να λες σωστά το όνομά μου».