Εκδόσεις: Εστία

Σελ.: 72

 

 

Την κυρία Μάνια δεν είχα την τιμή και την ευκαιρία να τη γνωρίσω προσωπικά. Τη θυμάμαι, ωστόσο, από φευγαλέες ματιές να κάθεται στο γραφείο της, στο βιβλιοπωλείο της Εστίας. Τα δευτερόλεπτα, που αν τα ενώσει κανείς δεν αθροίζεται ένας άξιος λόγου χρόνος, ήταν αρκετά για να σχηματίσω τη δική μου γνώμη για αυτή την ευγενική κυρία των εκδόσεων, που η φινέτσα της πάντα με εντυπωσίαζε, μια και μαρτυρούσε πολλά θαυμαστά σε μένα χαρίσματά της. Τα γράφω όλα αυτά με την ευκαιρία μιας δίγλωσσης έκδοσης που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις – φυσικά – της Εστίας.

 

Πρόκειται για ένα μακρόστενο τομίδιο που περιέχει γνώμες Γάλλων φίλων της κυρίας Μάνιας, ανθρώπων δηλαδή που τη γνώρισαν και τη συνάντησαν στο περίφημο γραφείο της και καταγράφουν τις εντυπώσεις τους μέσα από το δικό τους πολιτισμικό πρίσμα. 

 

Διαβάζοντας αυτά τα κείμενα έκπληκτος διαπίστωσα ότι είχα ενστικτωδώς σχηματίσει σε αυτό τον αποσπασματικό και ελάχιστο χρόνο την ίδια πάνω – κάτω εντύπωση με τους ανθρώπους που τη γνώρισαν και ανέπτυξαν μαζί της φιλικές σχέσεις: αστική ευγένεια, επαγγελματική επάρκεια και κοσμοπολιτισμός τη χαρακτήριζαν, κι αυτές είναι ιδιότητες που δεν συναντά κανείς τόσο συχνά στην εγχώρια εκδοτική κοινωνία. Η κυρία Μάνια «έρχεται» στο αναγνωστικό κοινό μέσω Γαλλίας – κι αυτό έχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του – ως μια κοσμοπολίτισσα εκδότρια με βαθύτατη ευρωπαϊκή κουλτούρα και κλίση προς τα γαλλικά γράμματα. Με αλλά λόγια, μας παραδίδεται το πορτρέτο μιας Ευρωπαίας Ελληνίδας, που σεβόταν και κατανοούσε πλήρως τις καταβολές του πολιτισμού μας.