1 Καταστροφή με χρυσό περιτύλιγμα

Στην καταπράσινη Βορειοανατολική Χαλκιδική η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός προγραµµατίζει να στήσει την πιο βαριά βιοµηχανία της Ευρώπης.

1 Καταστροφή με χρυσό περιτύλιγμα

Στην καταπράσινη Βορειοανατολική Χαλκιδική η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός προγραµµατίζει να στήσει την πιο βαριά βιοµηχανία της Ευρώπης. Συγκρότηµα µεταλλουργίας χρυσού, χαλκού και βασικών µετάλλων, καµινάδες ύψους 60 µ., που θα ξερνάνε δηλητήρια, και εργοστάσια θειικού οξέος, όλα µέσα σε δάσος και δυο βήµατα από τη θάλασσα.

Τριτοκοσµικού τύπου επιφανειακά (open-pit) µεταλλεία και µαζικές εξορύξεις «κοιτάσµατων» περιεκτικότητας µόλις µισού γραµµαρίου χρυσού ανά τόνο. Ο πρώτος τέτοιος «στόχος» είναι οι Σκουριές, στην κορυφή του όρους Κάκαβος – του µεγαλύτερου υδροφορέα όλης της Χαλκιδικής που στενάζει για νεράκι…

Μέσα σε 20-30 χρόνια η Β. Χαλκιδική θα έχει ξεκοιλιαστεί για να αφαιρεθεί και το τελευταίο γραµµάριο µετάλλου. Θα έχουν µείνει πίσω εκατοµµύρια τόνοι τοξικών αποβλήτων, κληρονοµιά για τις επόµενες γενεές. Οι κάτοικοί της θα πρέπει να αποχαιρετήσουν για πάντα τα πλούσια δάση, τα νερά, τον τουρισµό και τις ελπίδες για ήπια αειφόρο ανάπτυξη. Κάποιοι νοµίζουν ότι η Β. Χαλκιδική είναι Χιλή ή έρηµος της Αυστραλίας. Μα είµαστε τρελοί;

2 Αντίσταση

Η κυβέρνηση είναι αποφασισµένη να αδειοδοτήσει το έργο πάση θυσία, όµως ξεχνάει την ιστορία της περιοχής. Τον επικό αγώνα της Ολυµπιάδας και αργότερα της Στρατονίκης ενάντια στην καναδική TVX, µε ΜΑΤ, ξύλο και στρατιωτικό νόµο. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εκβιάσει τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας µε διαδικασίες -µαϊµού, µέσα στην «πονηρή» περίοδο των δηµοτικών εκλογών και των αλλαγών στην τοπική αυτοδιοίκηση ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων. Η πλειοψηφία της κοινής γνώµης είναι εχθρική απέναντι στη «µεγάλη επένδυση». Ο αγώνας ξαναρχίζει στη Χαλκιδική και ήδη έχει δείξει τη δυναµική του.

3 Η «κατάρα του ορυκτού πλούτου»

Η διεθνής εµπειρία δείχνει ότι οι χώρες που στηρίζουν την οικονοµία τους στην εξορυκτική βιοµηχανία βρίσκονται µεταξύ των φτωχότερων του κόσµου. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Ισχυρές εταιρείες, αδύναµες κυβερνήσεις, καταστροφή των άλλων φυσικών πόρων, διαπλοκή, διαφθορά. Εκεί θέλουµε να πάµε την Ελλάδα;

4 Σκόπιμη υπανάπτυξη

Θα τολµούσε άραγε κανείς να προτείνει µεταλλεία και µεταλλουργίες στη Μύκονο; Στην Κασσάνδρα;

Για να αναπτυχθεί σε έναν τόπο µεταλλευτική βιοµηχανία, χρειάζεται µια κοινωνία που δεν έχει άλλες επιλογές απασχόλησης. Στις πλούσιες σε ορυκτά περιοχές της χώρας (Β. Χαλκιδική, Φωκίδα, Εύβοια), η υπανάπτυξη καλλιεργείται συστηµατικά εδώ και δεκαετίες, µε ένα πλέγµα νόµων και πολιτικών που ευνοούν τη µετάλλευση έναντι όλων των άλλων δραστηριοτήτων. Έτσι καταφέρνουν οι µεγάλες εκ-µεταλλεύτριες εταιρείες να παρουσιάζονται περίπου ως σωτήρες του τόπου, ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο µύθος της εποχής του ∆ΝΤ λέει ότι «η εξόρυξη του ορυκτού “µας” πλούτου θα βγάλει τη χώρα από την κρίση». Στην αιχµή του δόρατος είναι ο χρυσός της Μακεδονίας και της Θράκης. Αποκρύπτεται επιµελώς ότι τα µεταλλεύµατα ανήκουν αποκλειστικά στις εταιρείες που τα εκµεταλλεύονται και ότι το ∆ηµόσιο έχει µηδενικά έσοδα από δικαιώµατα (royalties). Αποκρύπτεται το περιβαλλοντικό κόστος αυτών των µαζικών επεµβάσεων. Αποκρύπτεται η ζηµία σε άλλους τοµείς της οικονοµίας που εξαρτώνται από το περιβάλλον.