Ο Γιάννης Κακλέας, λίγο πριν από την «κάθοδο» στην Επίδαυρο με τους αντιπολεμικούς «Αχαρνής» του (αύριο και μεθαύριο), μιλάει στο «Ποντίκι Art»…

Σπουδαίος σκηνοθέτης, εκτιμώ βαθύτατα τις ιδέες του, από τότε που μας αιφνιδίαζε στον Τεχνοχώρο της οδού Μαυρομιχάλη, με αγαπημένους συγγραφείς και παράξενα κόμικς. Με οδηγεί σ’ ένα παγκάκι κάτω από τα δένδρα, έχουμε μια ολόκληρη ώρα να μιλήσουμε για τους «Αχαρνής» του, ώσπου να αρχίσει η πρόβα σ’ αυτό το υπαίθριο θέατρο που συναντηθήκαμε…

 

«Επίκαιρο έργο μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;» τον ρωτάω. Η απάντησή του με αφοπλίζει:

 

«Δεν μ’ αρέσει να δημαγωγώ, όπως δεν μ’ ενδιαφέρει και η επικαιρότητα. Δεν επιβεβαιώνω τον λόγο του Αριστοφάνη με επικαιρικά σχόλια – δεν θ’ ακούσετε αναφορές στον Σόιμπλε και το ΔΝΤ –, δεν το χρειάζεται η Τέχνη και η Ποίηση. Ο πόλεμος, η αρρώστια, η ήττα είναι μεν θέματα επίκαιρα, αλλά άλυτα και σκοτεινά. Εγώ θέλω ο θεατής να δει καλύτερα μέσα του αυτό που συμβαίνει, για μένα η Τέχνη είναι μια τελετουργία, στην οποία πρέπει να μυηθούμε και να μυήσουμε». 

 

Ήταν μια από τις τελευταίες πρόβες στο Πάρκο του Στρατού, στα σύνορα Ρουφ και Ταύρου. Απογευματάκι, ζέστη, ηθοποιοί στις κερκίδες και στη σιδερένια γέφυρα – ο Χατζηπαναγιώτης κουβεντιάζει με τον Μουρατίδη, ο Χαραλαμπόπουλος έρχεται χαμογελαστός –, ο Μανόλης Παντελιδάκης με τον φροντιστή συζητούν τις τελευταίες λεπτομέρειες για το σκηνικό. Όλοι θέλουν να μας ταξιδέψουν σε μια Αθήνα όπου η πολιτική διαφθορά κυριαρχεί και ο Δικαιόπολις (Βασίλης Χαραλαμπόπουλος) αναλαμβάνει πρωτοβουλία για Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Αξιοκρατία. Ο Γιάννης Κακλέας, απρόβλεπτος πάντα, συνεχίζει τη διερεύνηση της σκηνικής αριστοφανικής φόρμας, με μια πλειάδα εξαιρετικών κωμικών ηθοποιών, σε ένα έργο που υμνεί τα αγαθά της ειρηνικής συνύπαρξης, σαρκάζοντας τους πολεμοκάπηλους.

 

 

«Βάσανο μεγάλο η επιλογή, το αντιμετώπιζα κι από την εποχή του Τεχνοχώρου. Πάντα αναζητώ κείμενα που από μόνα τους είναι πρόταση. Με συγκινεί, ας πούμε, ο μαγικός ρεαλισμός του Ντε Φίλιππο. Προχωρώντας χρόνο με τον χρόνο στη δική μου έρευνα για το αρχαίο δράμα, έφτασα στον Αριστοφάνη. Ψάχνω έναν sui generis κόσμο, τον κόσμο του δημιουργού. Σαίξπηρ, Μίλερ, Αρτώ.

Η αγάπη μου για τον Αριστοφάνη είναι μεγάλη, από τότε, το ’90, στην Καλαμάτα, με τους “Βατράχους”, ανακαλύπτω το βάθος του τελετουργικού θεάτρου, αγγίζω τη μεγαλοσύνη των τραγικών. “Όρνιθες”, “Λυσιστράτη”, και τώρα “Αχαρνής”. Ένα καθαρά πολιτικό έργο, όχι κωμικό, αλλά σατιρικό».

 

 

«Ένας άνθρωπος που με εκφράζει απόλυτα. Η έπαρση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας βρίσκεται στο ζενίθ της, εύκολα χαρακτηρίζεται προδότης, δειλός, ρίψασπις από εκείνους που διψούν για πόλεμο και επεκτατισμό. Ο Δικαιόπολις, ένας απλός εμποράκος, είναι ένας ακτιβιστής που ζητάει ανατροπή της σκέψης εκείνης της εποχής. Πολεμάει την Εκκλησία του Δήμου, δεν φοβάται να είναι εκείνος μόνος κι απέναντί του όλη η πόλη. Ο ποιητής με όχημα την κωμωδία σατιρίζει αμείλικτα την πολεμική παράνοια των συμπολιτών του, κραυγάζοντας την επιθυμία του για Ειρήνη και όλα τα αγαθά που την ορίζουν: Την αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο, τη φροντίδα για το κοινό συμφέρον, την τίμια διαχείριση του δημόσιου ταμείου, την πίστη στις ηθικές αξίες, τον σεβασμό και την αγάπη για την φύση και φυσικά τη χαρά για τη ζωή και τον Έρωτα. Κι όταν οι Αθηναίοι αρνούνται πεισματικά να κάνουν Ειρήνη, τότε ο Δικαιόπολις, ο ήρωας του Αριστοφάνη, αναλαμβάνει ο ίδιος πρωτοβουλία για Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Αξιοκρατία».

 

 

«Ευλογία! Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να πραγματοποιείς τα όνειρα ενός σημαντικού ηθοποιού. Μ’ άρεσε πάντα να συνεργάζομαι για μεγάλο χρονικό διάστημα μ’ έναν ερμηνευτή, παλιά είχα τη Ράντου, τώρα τον Βασίλη, με τον οποίο μιλάμε κοινή γλώσσα».

 

 

«Ο Αριστοφάνης είναι μια διονυσιακή προσωπικότητα, με οίστρο παίζει με τον λόγο, γλεντάει και καταρρίπτει μύθους, έχει μια θετική στάση απέναντι στη ζωή».

Και τελειώνουμε με μια είδηση: «Του χρόνου θέλω να δουλέψω πάνω σε μια τραγωδία. Τώρα νομίζω ότι είμαι έτοιμος να το κάνω, γιατί είναι πιο δύσκολο είδος» μου λέει την ώρα που αποχαιρετιζόμαστε…

 

INFO Σκηνοθεσία – απόδοση: Γιάννης Κακλέας. Δραματουργική επεξεργασία: Εύη Σαραγά. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Εύα Νάθενα. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Χορογραφία: Αγγελική Τρομπούκη. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Μουσική διδασκαλία: Λία Βίσση. Ηθοποιοί: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Άρης Σερβετάλης, Φάνης Μουρατίδης, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Σωκράτης Πατσίκας, Λάμπρος Κτεναβός, Θάνος Μπίρκος, Γιώργος Κοψιδάς, Αγγελική Τρομπούκη, Κώστας