Εμπνεόμενος από τον φαληρικό φλοίσβο, ο φιλίστωρ ΣΚΑΪ δεν χορταίνει να μας ενημερώνει. Αφού μάθαμε ότι ο πιο δημοφιλής Έλληνας όλων των εποχών είναι, πάνω – κάτω, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο επονομαζόμενος και Εθνάρχης, αυτός ο πολιτικός γίγαντας της αντιπαροχής, του παρακράτους και της αισθητικής της φορμάικας, μείναμε τέλος πάντων με την εντύπωση ότι η ιστορική διαδρομή τού ελληνισμού είναι αδιάρρηκτη. Πώς αλλιώς θα συνδεόταν ένας σύγχρονος Μακεδών με τον αρχαίο συμπατριώτη του τον Μεγάλο Αλέξανδρο;

Εμπνεόμενος από τον φαληρικό φλοίσβο, ο φιλίστωρ ΣΚΑΪ δεν χορταίνει να μας ενημερώνει. Αφού μάθαμε ότι ο πιο δημοφιλής Έλληνας όλων των εποχών είναι, πάνω – κάτω, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο επονομαζόμενος και Εθνάρχης, αυτός ο πολιτικός γίγαντας της αντιπαροχής, του παρακράτους και της αισθητικής της φορμάικας, μείναμε τέλος πάντων με την εντύπωση ότι η ιστορική διαδρομή τού ελληνισμού είναι αδιάρρηκτη. Πώς αλλιώς θα συνδεόταν ένας σύγχρονος Μακεδών με τον αρχαίο συμπατριώτη του τον Μεγάλο Αλέξανδρο; Αν δεν προσβάλλω την ιστορική επάρκεια των υπευθύνων του ΣΚΑΪ, επικαλούμαι απλώς την κοινή λογική ή, αν θέλετε, τον επαγωγικό συλλογισμό του Αριστοτέλη, ενός επίσης Μακεδόνα φιλοσόφου. Αν λοιπόν ο ΣΚΑΪ συντάσσει σ’ ένα ιστορικό δημοψήφισμα – γκάλοπ τον Μεγάλο Αλέξανδρο και άλλους αρχαίους με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και άλλες νεότερες προσωπικότητες, αυτό σημαίνει ότι δέχεται την αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια του ελληνισμού διαμέσου των αιώνων. Παρακάμπτω τα βάρβαρα αποτελέσματα του «δημοψηφίσματος» και αρκούμαι στο να απορώ όσον αφορά την ιστορική συνέπεια του σταθμού ο οποίος ξεκίνησε να προβάλλει τη φιλόδοξη ιστορική σειρά με τίτλο «1821: Η γένεση ενός Έθνους».

Πριν απ’ όλα, είναι συγκινητική η προσπάθεια του ΣΚΑΪ να προβάλει την ιστορία του νεότερου ελληνισμού, σε μια στιγμή μάλιστα που το «εμπνευσμένο» υπουργείο Παιδείας υπό την κυρία Διαμαντοπούλου εισηγείται την κατάργηση του μαθήματος στις δυο τελευταίες τάξεις του Λυκείου, για την ακρίβεια το κάνει προαιρετικό, σε ένα Λύκειο που σιωπηρώς η τελευταία του τάξη έχει καταργηθεί υπέρ των ιδι-

ωτικών – φροντιστηριακών μαθημάτων, έτσι που οι μαθητές τη φοιτούν ωσεί παρόντες. Αλλά, ας μην ξεφύγουμε από το θέμα. Το πώς επιλέγει ένα έθνος να προβάλει την ιστορία του, είναι μια σημαντική όσο και υπερευαίσθητη υπόθεση που πρέπει να τυγχάνει μεγίστης μέριμνας, όσο ακόμα μας το επιτρέπει η ευγενώς χορηγούσα υποτροφίες στη «νεωτερικότητα» παγκοσμιοποίηση…

Στη νέα αυτή ιστορική σειρά, ο συγγραφέας – παρουσιαστής Πέτρος Τατσόπουλος, με τη συνδρομή του κυρίου Βερέμη κατά πρώτο λόγο, εξαφανίζει από το 1821, ως διά μαγείας…, τον Ελληνισμό και φιλοσοφεί ιστορικά περί του απίστευτου όσο και απίθανου φαινομένου της Ελληνικής Επαναστάσεως! Απορούν κι οι δυο πώς προέκυψε η Επανάσταση, και δικαίως, αφού ελληνικό έθνος (…όχι κράτος!) δεν υπάρχει· αυτό που ονομάζουμε ελληνισμός είναι κάτι τόσο νεφελώδες, ώστε δεν το λαμβάνουμε υπ’ όψιν. Άρα πώς έσκασε η Επανάσταση ως ένα τόσο απρόοπτο γεγονός; Απορούν γιατί «γείτονας στρέφεται κατά του γείτονα για να τον εξοντώσει»! Πρόκειται προφανώς για πρόωρο προλεταριακό διεθνισμό, όπου όλοι οι λαοί του κόσμου ζουν αδελφωμένοι! Ακούσαμε απίθανες εκδοχές της νεωτερικότητας, αυτής δηλαδή της ιστορικής αποδόμησης της συνέχειας του ελληνισμού που τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί ως «προχωρημένη» ιστορική άποψη στις εκσυγχρονισμένες πανεπιστημιακές αίθουσες και θέλει τους Έλληνες έναν λαό – φάντασμα που επινοήθηκε από το πουθενά, έναν λαό λίγο ως πολύ αχάριστο, που ξεσηκώθηκε ενάντια στην τόσο ευγενική και λεπτεπίλεπτη Οθωμανική Αυτοκρατορία, που του παρείχε γενναιόδωρα δυνατότητες ευημερίας κι αυτός είχε

την αναίδεια – αν και ανύπαρκτος – να επαναστατήσει! Ο παντογνώστης αφηγητής μας διαφωτίζει όσον αφορά το πώς γεννήθηκε η ιδέα του Ελληνικού Έθνους. Οι λέξεις παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτή την προβολή· καμιά δεν εκφέρεται τυχαία… Οι ριζικές αλλαγές που έρχονται τον 19ο αιώνα με την παρακμή της αυτοκρατορίας κάνουν τους Έλληνες και τους Τούρκους «από κοινού να επαναλαμβάνουν συνεχώς την έκφραση: ο κόσμος έχει αλλάξει».

Σε όλη την (πρώτη) εκπομπή επικρατεί η άποψη ότι σε κάθε ενέργεια της «αδήλωτης» εθνότητας απουσιάζει η εθνική συνείδηση υπέρ της τοπικής. Σε γενικές γραμμές, η Ελληνική Επανάσταση (αν επιτρέπεται να την αποκαλούμε Ελληνική…) είναι απορίας άξιον πώς έγινε!… Δεν συνέτρεχε κανένας ιστορικός, επιστημονικός, νεωτερικής λογικής λόγος – η αυτοκρατορία υπήρξε, εκτός ορισμένων «άτυχων» στιγμών, άψογη στη συμπεριφορά της και οι διάφορες κοινότητες των κατοίκων (δεν ξέρω πώς να τους ονομάσω, μην παρεξηγηθεί το ίδρυμα Σόρος) ευημερούσαν! Οι απορίες είναι πολλές: γιατί, για παράδειγμα, δεν ετέθη η σχέση του έθνους σε συνάρτηση με τον χώρο; Ακόμα και στις μέρες της παγκοσμιοποίησης που υπεραπλουστεύει τα… εθνικά ζητήματα υπέρ των οικονομικών – πολιτικών σχέσεων, θέτοντας ταυτόχρονα σε αμφισβήτηση τα όρια της εθνικής κυριαρχίας και των συνόρων, το θέμα του έθνους, όσον αφορά τη σχέση εδάφους και εθνικού προσδιορισμού, συνεχίζει να παραμένει κομβικό. Πόσο μάλλον για εμάς του ταπεινούς σύγχρονους Έλληνες που προσπαθούμε να αποδείξουμε τη συνεχή μας παρουσία στον χωροχρόνο διεκδικώντας τη μοναδικότητά μας!

[email protected]