Τρία είναι τα στάδια που πρέπει να ακολουθηθούν έτσι ώστε να γίνει δυνατή η συμφωνία, όπως τα συνόψισε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς. 

 

Τρία είναι τα στάδια που πρέπει να ακολουθηθούν έτσι ώστε να γίνει δυνατή η συμφωνία, όπως τα συνόψισε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς. Το πρώτο έχει ήδη ολοκληρωθεί από χτες και αφορούσε την έγκαιρη αποστολή του αιτήματος από την ελληνική κυβέρνηση για ένα νέο πρόγραμμα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

Σε δεύτερο στάδιο, ο ΕΜΣ έδωσε εντολή στην Κομισιόν να προχωρήσει στην διερεύνηση των τριών στοιχείων που θα κρίνουν το πρόγραμμα: πρώτον, το κατά πόσο αποτελεί κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ευρωζώνης, δεύτερον τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας και τρίτον, τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτή η έκθεση των θεσμών πρέπει να είναι έτοιμη εγκαίρως για το Eurogroup του Σαββάτου. Το τρίτο στάδιο, σύμφωνα πάντα με την Κομισιόν, είναι η αποστολή των αξιόπιστων προτάσεων από την Αθήνα μέσα στη σημερινή ημέρα έτσι ώστε να αξιολογηθούν από τους θεσμούς πριν από τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών.

Ερωτηθείς, σχετικά με το αν η Αθήνα έχει την τεχνική βοήθεια των εμπειρογνωμόνων της Κομισιόν στη συγγραφή των προτάσεων, τόνισε πως η «ιδιοκτησία» των μέτρων είναι καθαρά ελληνική, ωστόσο το προσωπικό της Επιτροπής είναι διαθέσιμο για πιθανές ερωτήσεις.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους ο ίδιος εκπρόσωπος επανέλαβε την πάγια θέση του προέδρου της Επιτροπής, ότι προέχει η συμφωνία πάνω στις μεταρρυθμίσεις και στην αιρεσιμότητα και πως μια συζήτηση για το χρέος μπορεί να ξεκινήσει τον Οκτώβρη.

Ωστόσο, σύμφωνα με κοινοτικές πηγές πέρα από την ποιότητα των ελληνικών προτάσεων για μεταρρυθμίσεις, η επίτευξη της συμφωνίας θα εξαρτηθεί τόσο από τη στάση που θα κρατήσουν οι πιο αυστηρές χώρες όσο και από τους ίδιους τους θεσμούς, στους οποίους έχουν επανέλθει σημάδια διχασμού. Οι διαφωνίες αφορούν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το ζήτημα του χρέους, καθώς το ΔΝΤ επιμένει στη διευθέτησή του αλλά και το ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο τίθεται επανειλημμένα από την πλευρά του ΔΝΤ, χωρίς όμως να βρίσκει ανταπόκριση, εκτός από την ελληνική ούτε από την ευρωπαϊκή πλευρά.