Οι 17ωρες διαπραγματεύσεις των ηγετών της ευρωζώνης οδήγησαν τελικά το πρωί της Δευτέρας στη συμφωνία Ελλάδας – εταίρων. Ο κοινωνικός ψυχολόγος Γιαν Χόισερ εξηγεί πως η εξάντληση επιδρά στη λήψη αποφάσεων.

Αναδημοσίευση από Deutsche Welle

Οι 17ωρες διαπραγματεύσεις των ηγετών της ευρωζώνης οδήγησαν τελικά το πρωί της Δευτέρας στη συμφωνία Ελλάδας – εταίρων. Ο κοινωνικός ψυχολόγος Γιαν Χόισερ εξηγεί πως η εξάντληση επιδρά στη λήψη αποφάσεων.

Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής. Ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τους συμμετέχοντες να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτές λύσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού δημοσιονομικού αδιεξόδου. Μετά από 17 ολόκληρες ώρες η μεγαλύτερη σε διάρκεια Σύνοδος Κορυφής έφτασε στο τέλος της. Το πρωί της προηγούμενης Δευτέρας ανακοινώθηκε η επίτευξη συμφωνίας.

Η εξάντληση ήταν εμφανής στα πρόσωπα των Ευρωπαίων ηγετών κατά τις πρώτες τους δηλώσεις στους εκπροσώπους του τύπου. «Το να μείνουν ξύπνιοι όλοι τη νύχτα δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα για αυτούς τους πολιτικούς. Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο πολλά, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, κινητοποιούνται ακόμη και τα τελευταία αποθέματα δυνάμεων», εξηγεί ο κοινωνικός ψυχολόγος Γιαν Χόισερ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Η εξάντληση έχει επιπτώσεις στην ποιότητα των αποφάσεων

Κατά πόσο επηρέασε όμως η πρωτοφανής εξάντληση των ηγετών της ευρωζώνης τη λήψη αποφάσεων αλλά και το τελικό περιεχόμενο της συμφωνίας για ένα τρίτο πρόγραμμα χρηματοδότησης για την Ελλάδα; «Από τη μία πλευρά θα μπορούσε να πει κανείς ότι η στέρηση ύπνου δεν είναι τόσο σοβαρός παράγοντας, επειδή επηρεάζει μόνο πολύ βασικές γνωστικές διεργασίες, όπως τον χρόνο αντίδρασης», επισημαίνει ο κ. Χόισερ. Παράλληλα υπογραμμίζει όμως ότι «οι αποφάσεις που λαμβάνονται τις νυχτερινές ώρες δεν είναι τόσο συνετές. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι όσοι εξαντλούνται τείνουν να χαλαρώνουν με το πέρασμα του χρόνου και βασίζονται στους υπόλοιπους. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε μεγάλες ομάδες, όπως στις διαπραγματεύσεις για την Ελλάδα, και μπορεί βεβαίως να έχει επιπτώσεις στην ποιότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται».

Ο Γερμανός κοινωνικός ψυχολόγος επισημαίνει ότι η έλλειψη ύπνου περιορίζει την ικανότητα επεξεργασίας νέων πληροφοριών. Επιπλέον, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο «εξαντλημένοι διαπραγματευτές να μην παρεκκλίνουν από τις αρχικές διαπραγματευτικές τους θέσεις. Από την άλλη βέβαια, τα μέλη μιας διαπραγματευτικής ομάδας στηρίζουν περισσότερο το ένα το άλλο όταν αντιλαμβάνονται ότι ατονούν οι επιδόσεις των συναδέλφων τους».

Πολλοί αναρωτιούνται αν οι μαραθώνιες διαπραγματεύσεις με επιτακτικό στόχο τη λήψη αποφάσεων βοηθούν στην εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων. Ο Γιαν Χόισλερ ομολογεί ότι συχνά αδυνατεί να αντιληφθεί την αναγκαιότητα τέτοιου είδους διαπραγματεύσεων, εκτός κι αν πρόκειται για πραγματικά επιτακτικές καταστάσεις όπως φυσικές καταστροφές. «Όμως στο πεδίο των διαπραγματεύσεων για την Ελλάδα θα υπήρχε κι άλλος χρόνος. Όλες οι προθεσμίες είναι σε τελευταία ανάλυση φτιαγμένες από ανθρώπους. Εξάλλου προηγουμένως είχαν αγνοηθεί ήδη διάφορα τελεσίγραφα».