Από κόσκινο περνά το κουατέρτο πλέον την ελληνική οικονομία… Ξεσκονίζουν τον προϋπολογισμό, τα ασφαλιστικά ταμεία, τον ΑΕΠ, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών και γενικότερα της οικονομίας, μετά την επιβολή των capital controls. 

 

Η εντολή που έχουν λάβει από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον οι τέσσερις τεχνοκράτες είναι να προχωρήσουν τάχιστα στην κατάρτιση της νέας δανειακής σύμβασης και το μνημόνιο που θα τη συνοδεύει, αφού προηγουμένως «κλειδώσουν» τα μέτρα και τις πολιτικές που θα οδηγήσουν στην υλοποίηση των στόχων του νέου προγράμματος προσαρμογής.

 

Στόχος παραμένει να έχουν κλείσει όλα έως το Δεκαπενταύγουστο, ώστε στη συνέχεια να ξεκινήσουν οι τεχνικές εργασίες, προκειμένου η συμφωνία να έχει ολοκληρωθεί πριν από τις 20 Αυγούστου. Δεύτερη ημερομηνία – σταθμός για το ελληνικό Δημόσιο που θα πρέπει να πληρώσει «ακούρευτα» ομόλογα ύψους 3,2 δισ. ευρώ που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλα 1,8 δισ. ευρώ σε ΔΝΤ και τόκους που αφορούν την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Πρόκειται για έναν «λογαριασμό» που φθάνει τα 5 δισ. ευρώ και η χώρα, για να μπορέσει να τον πληρώσει, θα πρέπει να δανειστεί αυτά τα λεφτά από τους «θεσμούς».

 

Η λίστα των θεμάτων για τα οποία θα πρέπει να τεθούν χρονοδιαγράμματα υλοποίησης και κυρίως στόχοι είναι μεγάλη.

 

Οι εκπρόσωποι των δανειστών ζητούν το οριστικό «ξήλωμα» ή προτάσεις ισοδύναμων μέτρων για όλα τα νομοσχέδια που πέρασε αυτό το διάστημα η κυβέρνηση χωρίς τη συμφωνία των «θεσμών».

 

Σε αυτά περιλαμβάνονται οι επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων (ΕΡΤ, καθαρίστριες, επίορκοι), η ρύθμιση των 100 δόσεων για ληξιπρόθεσμες οφειλές σε Ταμεία και εφορίες και η ευνοϊκή φορολόγηση των επιδοτήσεων των αγροτών. Παράλληλα, από τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου απορρέουν για την Ελλάδα υποχρεώσεις υλοποίησης επειγόντων μέτρων.

 

Την ίδια ώρα, μπλόκο στα σχέδια της κυβέρνησης για αύξηση του κατώτερου μισθού βάζει μελέτη του ΔΝΤ, το οποίο όχι μόνο δεν «επιτρέπει» την αύξηση, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι μάλλον θα χρειαζόταν μια περαιτέρω μείωση, αφού είναι από τους υψηλότερους εντός Ε.Ε. με βάση το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ!

 

Το ίδιο σημειώνει και για τον μειωμένο κατώτερο μισθό που δίνεται στους νέους μέχρι και 24 ετών. Μάλιστα, επισημαίνει ότι μια αύξηση θα είχε ως αυτόματη συνέπεια την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας των νέων.

 

Ζητούν μετά μανίας δε τη νομοθέτηση των ομαδικών απολύσεων και την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Όσα δηλαδή ζητούσαν και κατά τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο του δευτέρου μνημονίου.