ΕΙναι γνωστό σε όλους ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. εδώ και μήνες έχει επιδοθεί σε μια καταιγίδα τακτικών κινήσεων, οι οποίες, ελλείψει σοβαρά μελετημένης στρατηγικής, επέφεραν μια οδυνηρή συνθηκολόγηση, ένα νέο μνημόνιο και βαριά τραύματα στην οικονομία, η οποία, κατά τη χθεσινή παραδοχή της κυβερνητικής εκπροσώπου, «δεν είναι σε καλή κατάσταση» και θα έπρεπε «να έχει σταθεροποιηθεί από χθες».

Όλες οι κινήσεις στην οικονομική και πολιτική σκακιέρα είναι «εμπροσθοβαρείς» επειδή κρίθηκαν κατεπείγουσες: και η ψήφιση των μνημονιακών «προαπαιτουμένων», και η εκταμίευση των δανείων, και η αξιοποίηση του «πακέτου Γιούνκερ», και η ανακεφαλαίωση των τραπεζών. 

Όλα αυτά απαιτούν χρόνο. Σύμφωνα, πάλι, με την κυβερνητική εκπρόσωπο, «περί τα Χριστούγεννα θα έχουμε την αποκατάσταση της σταθερότητας στο τραπεζικό σύστημα». Η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο και μόνον τότε θα ανοίξει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ θα πρέπει να έχει προηγηθεί πολλή και συστηματική δουλειά για τη βέλτιστη και έγκαιρη αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων ύψους 35 δισ.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να γίνουν εκλογές τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, εν μέσω αξιολόγησης και διαπραγματεύσεων για το χρέος, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν αρκετά. Συνεπώς είτε εκλογές τον Σεπτέμβριο, ώστε να υπάρξει ο ωφέλιμος χρόνος για όλα τα πολιτικά και οικονομικά «προαπαιτούμενα» και να ξεκαθαρίσει εγκαίρως το κομματικό τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε ύστερα από αρκετούς μήνες, διότι απλούστατα δεν θα μπορεί να γίνει αλλιώς.

Η ισχυρή πίεση των δανειστών για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» είναι δεδομένη και αποσκοπεί στην αιχμαλωσία Τσίπρα και τη δέσμευση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος στην εφαρμογή του μνημονίου. Η αμηχανία της «συστημικής» αντιπολίτευσης επίσης ζητάει κατεπειγόντως στέγη κάτω από ένα τέτοιο σχήμα. Από την άλλη, ο Τσίπρας καίγεται να λύσει τα εσωκομματικά του και «να μην γίνει Παπαδήμος».

Αυτονόητες οι ανάγκες και οι επιλογές όλων. Ωστόσο το μεγαλύτερο απ’ όλα τα προβλήματα το έχουν η χώρα, η κοινωνία και η οικονομία. Όσο περισσότερο συνεχίζoνται οι τακτικισμοί και η ρευστότητα, τόσο μακρύτερα θα πάει η σταθεροποίηση. Η όποια απόφαση της κυβέρνησης δεν μπορεί ν’ αργήσει άλλο. Ας αποφασίσει τώρα τι θα κάνει – αρκεί να ξέρει γιατί το κάνει και να έχει συγκροτημένη στρατηγική. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε.