Το στοίχημα που προεκλογικά έβαλε η κυ βέρνηση αποδεικνύεται πολύ βαρύ για να μπορέσει να το σηκώσει. Οι υποσχέσεις για ήπιες πολιτικές διεξόδου από την κρί ση ακούγονται σήμερα ως ανέκδοτο. Οι διεθνείς πιστωτές της χώρας και οι εντε ταλμένοι να διαχειρίζονται τον ευρωπαϊκό «κουμπαρά» έχουν τη βούληση, τα μέσα και – κυρίως – τις δυνατότητες να υπαγο ρεύσουν στην ελληνική κυβέρνηση την οικονομική της πολιτική.

Το στοίχημα που προεκλογικά έβαλε η κυ βέρνηση αποδεικνύεται πολύ βαρύ για να μπορέσει να το σηκώσει. Οι υποσχέσεις για ήπιες πολιτικές διεξόδου από την κρί ση ακούγονται σήμερα ως ανέκδοτο. Οι διεθνείς πιστωτές της χώρας και οι εντε ταλμένοι να διαχειρίζονται τον ευρωπαϊκό «κουμπαρά» έχουν τη βούληση, τα μέσα και – κυρίως – τις δυνατότητες να υπαγο ρεύσουν στην ελληνική κυβέρνηση την οικονομική της πολιτική.

Ο μοχλός με τον οποίο πιστωτές και εταίροι μετακινούν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης από την ήπια προσαρμογή σε θεραπείες σοκ είναι τα επιτόκια με τα οποία δανείζουν το ελληνικό κράτος. Οι πιστωτές, άλλωστε, είναι αυτοί που βαθ μολογούν την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη. Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι προσφέρουν τα απαραίτητα για την επιβίωση της ελληνική οικονομίας δανεικά, υπό όρους και προϋποθέσεις.

Ο περιορισμός του δημόσιου τομέα στην οικονομία (ιδιωτικοποιήσεις), ο «εκσυγ χρονισμός» των εργασιακών σχέσεων (ελαστικοποίηση ωραρίου), η αναμόρφωση του ασφαλιστικού (αύξηση του εργάσιμου βίου) περιγράφουν σε γενικές γραμμές τους όρους που θέτουν στην κυβέρνηση οι πιστωτές για να εξακολουθήσουν να δανεί ζουν τη χώρα. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να υπογραμμιστεί ότι τα δανεικά, που απε γνωσμένα αναζητεί η κυβέρνηση, προορί ζονται κατά κύριο λόγο για να καλυφθούν τοκοχρεολύσια προηγούμενων δανεισμών.

Ο φαύλος κύκλος είναι προφανής: Οι οικο νομικές πολιτικές που επιβάλλουν στη χώρα οι πιστωτές τινάζουν στον αέρα τις κυβερνητικές προσπάθειες περί δημόσιων αναπτυξιακών επενδύσεων, στήριξης των εισοδημάτων και τόνωσης της αγοράς. Προφανές είναι, επίσης, πως για να σηκώ σει το βάρος η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να επιδιώξει ευρύτερες πολιτικές συναινέ σεις. Θα τις εξασφαλίσει;