Η βόμβα της αποχώρη­σης του Κώστα Καρα­γκούνη από τη θέση του εκπροσώπου του κόμμα­τος λειτούργησε σαν θρυ­αλλίδα για την εσωκομ­ματική ένταση που υπο­βόσκει στο παρασκήνιο.

 

Η βόμβα της αποχώρη­σης του Κώστα Καρα­γκούνη από τη θέση του εκπροσώπου του κόμμα­τος λειτούργησε σαν θρυ­αλλίδα για την εσωκομ­ματική ένταση που υπο­βόσκει στο παρασκήνιο.

Οι υποψίες για τον ρόλο του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καρα­μανλή στο παρασκήνιο προκαλούν όχι μόνο συζητήσεις, αλ­λά και εκρήξεις. Μια σειρά βουλευτές, ενώ αρχικά υπερίσχυσε η άποψη ότι πρέπει να μείνουν θεσμικά ουδέτεροι για να διασφαλίσουν την ενότητα του κόμματος, έχουν αρχίσει να παίρνουν θέση υπέρ των υποψηφίων.

Την ίδια ώρα η Κεντρική Εφορευτι­κή Επιτροπή της Ν.Δ. περιμένει σήμε­ρα από την εταιρεία που θα αναλάβει τη δικτύωση των εκλογικών κέντρων να της πει πότε μπορούν να διεξαχθούν οι εκλογές, με πιθανότερες ημε­ρομηνίες την 8η και 15η Νοεμβρίου ως πιθανότερες για τους δύο γύρους. Μάλιστα θα στηθούν πάνω από 1.200 κάλπες σε όλη την Ελλάδα.

Η προεκλογική κούρσα βρίσκεται στην αρχή της με τον Άδωνι Γεωργιάδη να εξαπολύει πυρά κατά Μεϊμαράκη και Τζιτζικώστα και να λέει ότι μπο- ρεί να νικήσει τον Τσίπρα, ενώ ο Κυρι­άκος Μητσοτάκης επιχειρεί «στεγανοποίηση» από τα άκρα, αποκλείοντας την επιστροφή του Νίκου Νικολόπουλου στη Νέα Δημοκρατία. Ο Τζιτζικώστας ξεκινάει την περιοδεία του από την Πάτρα και ακολουθούν τα Γιάννενα, ο Άδωνις παίρνει τα όρη με πούλμαν, ο Κυριάκος δίνει συνεντεύ­ξεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο Μεϊμαράκης επιχειρεί μέσα από την κοινοβουλευτική μάχη να δείξει ότι είναι ο απαραίτητος αρχηγός.

Πολλά ηγετικά στελέχη, πάντως, της Ν.Δ. παρακολουθούν με μελαγχο­λία την όξυνση του εσωκομματικού κλίματος, θεωρώντας ότι όσο καθυ­στερήσει η εκλογική διαδικασία τόσο πιο τραυματισμένη θα βγει η παράτα­ξη. ‘Εως τώρα πάντως η εσωκομματική συζήτηση επικεντρώθηκε στα διαδι­καστικά θέματα της εκλογής, με κυρί­αρχα την ημερομηνία και την ύπαρξη ή όχι τηλεοπτικού ντιμπέιτ, και όχι στην ουσία των πολιτικών, την ιδεολογική κατεύθυνση του κόμματος και την προσπάθεια ανασυγκρότησής του.

Όσον αφορά τις τηλεμαχίες, ο Κυ­ριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης συμφωνούν με ενθου­σιασμό, ενώ ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης διατηρούν τις επιφυλάξεις τους στη λογική ότι η τηλεοπτική αντιπαράθεση μπορεί να δώσει εικόνα σπαρασσόμενου και βαθιά διχασμένου κόμ­ματος, ενώ η συζήτηση, αν εκτραχυνθεί, μπορεί να προκαλέσει βαθιές πλη­γές στο κόμμα.

Γι’ αυτό προτείνουν συνδιασκέ­ψεις, δύο ο Μεϊμαράκης σε διαφορε­τικές περιοχές της χώρας και πέντε με βασικούς θεματικούς άξονες ο Από­στολος Τζιτζικώστας.

Κάποιοι μάλιστα εκτιμούν ότι οι συνδιασκέψεις μπορούν να μην στη­θούν ως μια διαδικασία παράλληλων μονολόγων, αλλά να εμπλουτιστούν με ερωτήσεις από τους παρισταμένους προς όλους τους υποψηφίους, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις θέσεις τους σε μια σειρά τομείς.

Τα στελέχη

Έμπειρα στελέχη της Ν.Δ. επιχει­ρούν να διακρίνουν ποια θα είναι η πορεία των τεσσάρων υποψηφίων με βάση τα θετικά και τα αρνητικά τους. Συνοπτικά τα πλεονεκτήματα και μειο­νεκτήματα που τους αποδίδουν είναι:

1. Ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης αποτελεί τη «φυσική επιλογή» όλων των βαρόνων του κόμματος – Καρα­μανλή, Βαρβιτσιώτη, Σαμαρά – και μιας σημαντικής μερίδας βουλευτών και κομματικών στελεχών που αναμέ­νεται να δουλέψουν για την υποψηφιότητά του. Είναι συναινετικός, ορμη­τικός, δυναμικός και του πιστώνεται η προσπάθεια για την ανάταξη της Ν.Δ. το δίμηνο που ανέλαβε ως μεταβατι­κός πρόεδρος.

Από την άλλη πλευρά, όμως, έδει­ξε ότι έχει επικοινωνιακά όρια και δεν προσφέρει αέρα ανανέωσης στο κόμ­μα ούτε σε πολιτική κατεύθυνση ού­τε σε επικοινωνιακή εικόνα. Είναι ο πιο παλιός από τους υποψηφίους λόγω της κυβερνητικής του εμπλοκής τα τελευταία 25 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, η στήριξη που έχει από καραμανλικούς και μέρος της λαϊκής Δεξιάς θεωρείται βασικό στοιχείο για να είναι το μεγάλο φαβορί να βρεθεί στον δεύτερο γύρο.

2. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επι­χειρεί να δώσει περιεχόμενο στην υποψηφιότητά του μιλώντας ουσια­στικά για επανίδρυση της Ν.Δ., ώστε να κινείται αυστηρά στον χώρο της Κεντροδεξιάς και να αποκτήσει το πο­λιτικό εκτόπισμα ώστε να πείσει μεγά­λο τμήμα κεντρώων να τη στηρίξει.

Ωστόσο έχει αρκετά αρνητικά η υποψηφιότητά του. Το ότι είναι γόνος Μητσοτάκη αποτελεί κόκκινο πανί για πολλούς νεοδημοκράτες, που θεω­ρούν ότι οι μητσοτακικοί είναι ξένο σώ­μα στη Ν.Δ. Εξ άλλου είναι απολύτως ταυτισμένος με την υπεράσπιση των πιο σκληρών μνημονιακών επιλογών. Αυτό μπορεί να του δίνει πόντους στα

επιχειρηματικά σαλόνια των πλούσιων νεοδημοκρατών, αλλά είναι αμφίβο­λο αν συγκινεί τον μέσο νεοδημοκράτη, που στην οικονομική κατεύθυνση μπορεί να είναι υπέρ της αγοράς, αλλά ταυτίζεται με τη «σοσιαλίζουσα» πολι­τική των Καραμανλήδων.

Εκτός του πατέρα του και μιας αμήχανης μισοστήριξης της Ντόρας Μπακογιάννη, δεν έχει ένθερμους οπαδούς και τις τελευταίες μέρες η υποψηφιότητά του μοιάζει να θα­μπώνει, παρότι ξεκίνησε θριαμβικά. Είναι ο μόνος που έχει αναπτύξει την καμπάνια του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στοχεύοντας στους νέους συντηρητικούς ψηφοφόρους.

3. Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ο πιο θορυβώδης από όλους και ίσως ο πιο πολυσυζητημένος. Επιχειρεί να συ­σπειρώσει ένα κομμάτι της σκληρής Δεξιάς του Σαμαρά, αλλά και να συγκινήσει τον μέσο νεοδημοκράτη, κλείνοντάς του το μάτι ότι αυτός μπορεί να κερδίσει τον Τσίπρα. Από την άλλη, η έντονη τηλεοπτική καριέρα του και το γλίστρημά του σε λάιφ στάιλ επικοινωνιακές επιλογές οδηγεί πολλούς να τον κατατάσσουν στους γραφικούς.

Παρότι δυναμικός και αεικίνητος, είναι προφανές ότι έχει τις λιγότερες προσβάσεις και την ισχνότερη στήρι­ξη του κομματικού μηχανισμού, αφού η υποψηφιότητά του δεν ενθουσιάζει πολλούς βουλευτές. Ο ίδιος συνεχί­ζει την πολιτική υπεράσπιση της κυ­βέρνησης Σαμαρά στοχεύοντας στον φανατικό νεοδημοκράτη που ψήφισε τον πρώην πρωθυπουργό το 2009.

4. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας ξε­κίνησε ως το απόλυτο αουτσάι­ντερ, αλλά για τους νεοδημοκράτες αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη. Το μεγαλύτερό του ατού δεν είναι η απήχησή του στα κάστρα της Ν.Δ. στον Βορρά, αλλά το ότι είναι άφθαρ­τος, δεν έχει εμπλακεί καθόλου στα μνημόνια και δεν έχει ασκήσει κε­ντρική εξουσία, επομένως θεωρείται ότι δεν κουβαλάει αμαρτίες του πα­ρελθόντος για τις οποίες θα πρέπει να απολογηθεί. Ο ίδιος προβάλλει το γεγονός ότι είναι μόλις 37 χρόνων, ότι τόλμησε να συγκρουστεί με ένα κα­τεστημένο στη Ν.Δ. και να νικήσει.

Μέχρι τώρα στον δημόσιο λόγο του αρνείται να τοποθετήσει ιδεολογικά τη Ν.Δ. στον πολιτικό χάρτη εμμένοντας στην ανασυγκρότηση εκ του μηδενός για μια νέα προσπάθεια χωρίς τα λάθη του παρελθόντος. Πολλοί επι­σημαίνουν ότι οι αδυναμίες που του προσάπτουν οι άλλοι – ότι δεν έχει τη στήριξη των βαρόνων, δεν είναι βου­λευτής, δεν έχει κυβερνητική εμπειρία και μεγάλη αναγνωρισιμότητα εκτός Μακεδονίας – μπορεί να γίνουν πλεο­νεκτήματα και να αποτελέσει την έκ­πληξη της εσωκομματικής διαμάχης.