Σε έναν ανελέητο «βομβαρδισμό» κατά των ναυαρχίδων της γερμανικής οικονομίας έχουν επιδοθεί οι ΗΠΑ και οι επιθέσεις κλιμακώνονται εντός του 2015. 

Οι ΗΠΑ, γνωρίζοντας ότι το ευάλωτο σημείο της Γερμανίας είναι η οικονομία της, η οποία πρωταγωνιστεί παγκοσμίως τόσο στις εξαγωγές όσο και στα σκάνδαλα, χτυπούν με κάθε ευκαιρία πολυεθνικές της. Όμως το παιχνίδι δεν είναι μόνο οικονομικής φύσεως, αλλά με πολιτική και γεωστρατηγική σημασία. Γι’ αυτό τα πλήγματα δεν αφορούν μόνο την αξιοπιστία κορυφαίων πολυεθνικών υπερδυνάμεων, αλλά και την Deutsche Bank, ενώ εξαπολύονται… βόμβες και σε στόχους με βαθύ λαϊκό έρεισμα, όπως το ποδόσφαιρο.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του περιοδικού «Spiegel» για το Μουντιάλ του 2006 που διοργανώθηκε από τη Γερμανία έχουν αμερικανική αφετηρία. Το σκάνδαλο της FIFA αποκαλύφθηκε τον Μάιο με συλλήψεις υψηλόβαθμων στελεχών της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας που έγιναν κατόπιν σχετικού αιτήματος των Ηνωμένων Πολιτειών και ύστερα από πολυετή έρευνα του FBI. 

Μάλιστα, τότε είχε αντιδράσει ο Βλαντίμιρ Πούτιν, του οποίου η χώρα διοργανώνει το Μουντιάλ του 2018, δίνοντας πολιτικό τόνο στις ποδοσφαιρικές εξελίξεις και κάνοντας λόγο για «προφανή προσπάθεια να επεκτείνουν οι ΗΠΑ τη δικαιοδοσία τους σε άλλα κράτη». 

Πλήγμα αποτελεί και η εμπλοκή από το δημοσίευμα του «Spiegel» της Νο 1 πολυεθνικής αθλητικών ειδών της χώρας, που μονομαχεί για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία με την αμερικανική Nike: «Η Γερμανία αγόρασε ουσιαστικά τη διοργάνωση, καθώς η επιτροπή διεκδίκησης είχε δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο, το οποίο είχε γεμίσει μυστικά ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Adidas Ρόμπερτ Λουί Ντρέιφους με 10,3 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα».

Την Παρασκευή 16.10.2015 έσκασε κι άλλη βόμβα. Αυτήν τη φορά για την Deutsche Bank, που βρίσκεται ξανά στο μικροσκόπιο του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης για να εξακριβωθεί εάν κάλυψε εκροές κεφαλαίων 6 δισ. δολαρίων από λογαριασμούς πελατών στη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συγγενικού προσώπου του Πούτιν και δυο παλαιών φίλων του, στους οποίους έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τη Δύση.

 

Η γερμανική υπερ-τράπεζα εξετάζεται πλέον για ξέπλυμα χρήματος, ενώ ήδη της έχει επιβληθεί από το καλοκαίρι, στις ΗΠΑ, πρόστιμο 2,5 δισ. δολ. για συμμετοχή στο σκάνδαλο χειραγώγησης του επιτοκίου Libor. 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται, φυσικά, από τον Σεπτέμβριο και το σκάνδαλο Volkswagen μετά την αποκάλυψη των αρμόδιων αμερικανικών αρχών ότι εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα στις ΗΠΑ ήταν εξοπλισμένα με λογισμικό που μπορούσε να παραποιεί τα στοιχεία εκπομπής ρύπων. Είναι τόσο ισχυρό το σοκ και ο φόβος κατάρρευσης, ώστε ήδη έχει ξεκινήσει βομβαρδισμός μηνυμάτων στην κοινή γνώμη της χώρας, με σλόγκαν «οι πωλήσεις VW δεν πέφτουν στη Γερμανία». Θεωρείται πια κάτι σαν πατριωτική κίνηση στήριξης το να αγοράσει ένας Γερμανός αυτοκίνητο της συγκεκριμένης μάρκας. 

Ο ακήρυκτος πόλεμος ΗΠΑ – Γερμανίας έχει αρχίσει από το 2006 με την υπόθεση Siemens. Η πολυεθνική – κολοσσός βρέθηκε στο στόχαστρο έρευνας από τις αμερικανικές αρχές και της επιβλήθηκε πρόστιμο-ρεκόρ ύψους 800 εκατομμυρίων δολαρίων τον Δεκέμβριο του 2008 με την κατηγορία της διαφθοράς στην προσπάθεια να εξασφαλίσει συμβόλαια. 

Σ’ αυτό το πλαίσιο έλλειψης εμπιστοσύνης και διαμάχης εντάσσονται και οι αποκαλύψεις ότι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) υπέκλεπτε επί χρόνια τηλεφωνικές συνδιαλέξεις επί γερμανικού εδάφους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και των πιο στενών συνεργατών της. Μάλιστα, οι αντιδράσεις από την πλευρά της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας ήταν μάλλον χλιαρές εν τέλει. Τόσο ώστε ουδείς έδειξε πραγματική διάθεση να κυνηγήσει το θέμα κι έτσι τον περασμένο Ιούνιο η ομοσπονδιακή Εισαγγελία ανακοίνωσε ότι έθεσε στο αρχείο την έρευνα για κατασκοπεία.

Το κλίμα μεταξύ ΗΠΑ – Γερμανίας σε παρασκηνιακό επίπεδο μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό και από το απόρρητο τηλεγράφημα που απέστειλε τέσσερις ημέρες μετά τη συμφωνία Ελλάδας και πιστωτών στις 16 Ιουλίου 2015 ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον Χρήστος Παναγόπουλος, στο οποίο συνοψίζει την πολύμηνη συνεργασία Ουάσιγκτον – Αθήνας με στόχο να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα του Βερολίνου.

Στο τηλεγράφημα, το οποίο αποκάλυψε η «Καθημερινή» την Κυριακή 27.9.2015, ο πρέσβης κάνει λόγο για τεταμένο κλίμα στη συνάντηση Λιου – Σόιμπλε για το θέμα της Ελλάδας, ενώ περιλαμβάνεται και η προτροπή των ΗΠΑ προς την ελληνική πλευρά για «δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών με Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, για να προσφέρουν τη στήριξή τους (στην Ελλάδα) έναντι της Γερμανίας».

 

Την Παρασκευή 16.10.2015 ο Λιου έκανε νέα παρέμβαση για το ελληνικό χρέος, αυτήν τη φορά στον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, υπενθυμίζοντας ότι «οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προτρέπουν την Ευρώπη να τηρήσει τις δεσμεύσεις της και να προσφέρει επαρκή ελάφρυνση του ελληνικού χρέους». 

Επιφανειακά όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς μεταξύ ΗΠΑ – Γερμανίας. Στο παρασκήνιο, όμως, οι διαφορές και οι αντιπαλότητες εντείνονται. Από την απογοήτευση της Ουάσιγκτον για τις διστακτικές κινήσεις του Βερολίνου στην οικονομική κρίση, την ενόχληση Ομπάμα από τις γερμανικές προσπάθειες περιορισμού της δύναμης της Google στην Ευρώπη, την καχυποψία για το φλερτ της Μέρκελ με την Ανατολή (Ρωσία – Κίνα), μέχρι τον σχεδόν πια ανοιχτό πόλεμο των αμερικανικών αρχών σε γερμανικές πολυεθνικές. Οι ΗΠΑ χτυπούν τη Γερμανία ακριβώς εκεί που πονάει, στην οικονομία και τις εξαγωγές της, καθώς έχει περισσότερους πελάτες παρά συμμάχους. 

Η Γερμανία έχει αυτήν την περίοδο να αντιμετωπίσει την τεράστια προσφυγική κρίση, το επερχόμενο δημοψήφισμα της Βρετανίας, τον μόνιμο πονοκέφαλο της Ελλάδας. Σ’ αυτά προστίθενται και οι οικονομικές – και όχι μόνο – ζημίες από τα εν εξελίξει σκάνδαλα. Οι ΗΠΑ ασκούν αυτό ακριβώς το είδος της πίεσης που θεωρούν ότι χρειάζεται ώστε να περάσουν το μήνυμα πως η Γερμανία θα πρέπει να παραμείνει εκφραστής των αμερικανικών συμφερόντων στην Ευρώπη και να βάλουν φρένο στα μεγαλοϊδεατικά όνειρά της να εξελιχθεί η ίδια σε υπερδύναμη. Με λίγα λόγια, οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα για να δείξουν ποιος παραμένει το αφεντικό στον δυτικό κόσμο.