Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κινείται μάλλον υποτονικά, κάτι που επισημαίνεται σε κουβέντες off the record και από τους εργαζόμενους και τα στελέχη του, με τον κόσμο και την ατμόσφαιρα να μη θυμίζει τις προηγούμενες χρονιές. Το Σαββατοκύριακο, παραδοσιακή περίοδος ανόδου των Αθηναίων στην πόλη, τα πράγματα πιθανότατα θα αλλάξουν, αλλά αυτή η 50ή επέτειος μέχρι τώρα δεν είναι και τόσο εορταστική.

ΠΛΗΝ

– Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κινείται μάλλον υποτονικά, κάτι που επισημαίνεται σε κουβέντες off the record και από τους εργαζόμενους και τα στελέχη του, με τον κόσμο και την ατμόσφαιρα να μη θυμίζει τις προηγούμενες χρονιές. Το Σαββατοκύριακο, παραδοσιακή περίοδος ανόδου των Αθηναίων στην πόλη, τα πράγματα πιθανότατα θα αλλάξουν, αλλά αυτή η 50ή επέτειος μέχρι τώρα δεν είναι και τόσο εορταστική.

– Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι το φεστιβάλ δεν συνεχίζει να μας βομβαρδίζει με κάθε λογής εκδηλώσεις, συζητήσεις, master class, εκθέσεις, συναυλίες, αδιάφορες βραβεύσεις κι ένα σωρό δραστηριότητες που δεν βρίσκουν το κοινό τους, το οποίο διασκορπίζεται από εδώ κι από εκεί. Σχεδόν άδειο το αμφιθέατρο στο master class της Τζέιν Μπίρκιν παρά τις προβλέψεις για κοσμοσυρροή, αλλά το χειρότερο συνέβη αλλού. Στη συναυλία του Traffic Quintet, υπό τη διεύθυνση του υποψήφιου δυο φορές για Όσκαρ, Αλεξάντρ Ντεσπλά, η οποία οργανώθηκε από το φεστιβάλ αλλά εξορίστηκε σε μια κακή αίθουσα, ενώ διαφημίστηκε στο ελάχιστο. Αποτέλεσμα; Παραβρέθηκαν δεκαοκτώ άτομα, κυριολεκτικά! Και οι δώδεκα ήταν υπάλληλοι της Γαλλικής Πρεσβείας. Απλά, ντροπή.

– Για να ακούσεις τον Τζίμη Πανούση στον καινούργιο σταθμό ΘΕΜΑ 98,9 πρέπει να βρίσκεσαι σε επιφυλακή. Να συνδεθείς στις 12 ακριβώς ώστε να μην πέσεις νωρίτερα πάνω στην Ευγενία Μανωλίδου, να αλλάξεις συχνότητα στις 12 και μισή ώστε να μην ακούσεις μετά τον Βαγγέλη Περρή. Αυτό δεν είναι εκπομπή, αυτό είναι άσκηση ετοιμότητας. Να μας λείπει!

– Διακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες απέκτησαν το νέο cd του Γιάννη Πάριου από τα περίπτερα κι όμως ούτε ένα τραγούδι του δίσκου δεν κάνει επιτυχία. Σνομπάρει το ραδιόφωνο την κοινωνία ή η κοινωνία πήρε το τζάμπα cd και το έκανε τζάμπα σουβέρ;

– Έδωσε και ο Κώστας Μαρτάκης το νέο του cd με τηλεπεριοδικό! Μα πιστεύει κανείς ότι μπορεί να προστέθηκε έστω και ένας αγοραστής εξαιτίας της «μεγάλης προσφοράς»; Απλώς οι συνήθεις εβδομαδιαίοι αναγνώστες του τηλε-περιοδικού απέκτησαν κι έναν Μαρτάκη, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν. Θα τον κρεμάσουν στο μπαλκόνι τους να διώχνει τα περιστέρια!

– Στους λαϊκούς αοιδούς, καλή ώρα Νατάσα Θεοδωρίδου, της οποίας το βασικό πρόγραμμα στην πίστα του Βοτανικού διαρκεί μία ώρα. Και σ’ αυτή τη μία ώρα ζήτημα είναι αν έχει τραγουδήσει τη μισή, αφού την περισσότερη «δουλειά» την κάνουν οι θαμώνες. Δηλαδή πληρώνεις Νατάσσα, αλλά ακούς τον φίλο σου τον Γιώργο από τα Πετράλωνα και τη Μαρία του Νίκου με τις παρέες τους να ξεφωνίζουν «τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή» κι όλα τα γνωστά ρεφρέν της τραγουδίστριας. Εκείνη κάτι από τα κουπλέ τραγουδάει, και αν…

– H Σοφία Σεϊρλή τόλμησε να υποδυθεί την «Jackie» επί σκηνής, αλλά αυτό δεν αρκεί. Η πρωταγωνίστρια προσπάθησε να υποστηρίξει την ηρωίδα της σε μια παράσταση που δεν τη βοηθούσε ιδιαίτερα (σκηνοθεσία Άντζελα Μπρούσκου), λίγο μονότονη, λίγο πλαδαρή, με ενδιαφέροντα ξεσπάσματα και αποκαλύψεις που και που, με καπέλα, ταγιέρ και μαύρα γυαλιά.Όμως, αυτό ήταν και το πρόβλημα: η μη συνειδητοποίηση ότι τα ταγιέρ και τα μαύρα γυαλιά δεν κάνουν την Jackie. Γι’ αυτό «Jackie» με… Τζάκι απέχουν όσο η Γη από τον ήλιο και βάλε!

– Ελάχιστο κόσμο μάζεψε το βράδυ της Κυριακής ο Cirqlesquare στο Tiki. Κι ας είναι ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές της σύγχρονης electronica. Προφανώς το κοινό στην Ελλάδα πέραν των σίγουρων και δοκιμασμένων δεν θέλει να ανοιχτεί σε καινούργιους ήχους. Στασιμότητα…

– Στον ηθοποιό και σεναριογράφο Χάρη Ρώμα, ο οποίος αδυνατεί να καταλάβει ότι η μπογιά του πέρασε και επιμένει να πατάει ξανά και ξανά το ίδιο κουμπί που κάποτε τον είχε εκτοξεύσει στο γκραν σουξέ. Η τηλεοπτική σειρά «Dr Ρούλης» στον AΝΤ1, με τον ξεπεσμένο γιατρό που «τα χάνει όλα» σε μια στιγμή και καλείται να μην πνιγεί σε έναν ωκεανό σαχλαμάρας (δύσκολο!), δεν γαργαλάει την πατούσα ούτε του κοινού του Σεφερλή.

– Πέρα από τη διαδρομή του ως ηθοποιού, είναι μία από τις πιο αξιόπιστες «φωνές» του ελληνικού σπικάζ. Κι όμως, ο Γιάννης Φέρτης δέχτηκε να δανείσει τη φωνή του στο σκληρό ριάλιτι «Για λογαριασμό σας». Μία λάθος επιλογή, που χρεώνεται στον προσωπικό του καλλιτεχνικό λογαριασμό.

ΣΥΝ

+ Μπορεί οι περισσότερες ελληνικές ταινίες να απουσιάζουν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, όμως είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και αυτές που συζητούνται περισσότερο. Όχι όσες είναι εδώ (λιγοστές και επί το πλείστον αδιάφορες), αλλά κυρίως όσες απουσιάζουν. Και είναι παράξενο ότι για πρώτη φορά, εδώ και χρόνια, γίνεται στο φεστιβάλ μια ουσιαστική κουβέντα πάνω στον εγχώριο κινηματογράφο. Παρά τις χλιαρές και για την τιμή των όπλων «αυθόρμητες» αντιδράσεις για το «σαμποτάζ» στο φεστιβάλ, οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» έφεραν το αληθινό πρόβλημα στο προσκήνιο, έστω κι αν κάποιοι είναι υπερβολικά κολλημένοι με τη θέση τους για να το αποδεχθούν.

+ Ο Γιώργος Χωραφάς πάντως το αντιλήφθηκε και ήταν ο μόνος παράγοντας του φεστιβάλ που είχε κάτι ουσιαστικό να πει στην τελετή έναρξης, δηλώνοντας ότι «το φετινό φεστιβάλ θα το θυμόμαστε για τις ταινίες που θα δούμε, αλλά κυρίως για τις ταινίες που δεν θα δούμε, γιατί δεν είναι εδώ». Κι ο υπουργός Πολιτισμού συνέχισε στο ίδιο θαρραλέο κλίμα, επαινώντας έμμεσα αλλά ουσιαστικά τους απέχοντες, γιατί έδωσαν στο ελληνικό σινεμά και πάλι την επιθετικότητά του, το έβγαλαν από τον κρατικοδίαιτο λήθαργό του και άνοιξαν έναν ουσιαστικό διάλογο για τον πολιτισμό.

+ Στην Δήμητρα Ματσούκα γιατί το παλεύει. Να γίνει «σοβαρή» ή έστω «εναλλακτική» καλλιτέχνις κι όχι μόνο μια σέξι τηλεοπτική ηθοποιός. Και κάνει προσπάθειες. Και επιλέγει παραγωγές και ρόλους, όπως τελευταία στα «Καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Έλα όμως που οι ρόλοι δεν ανταποκρίνονται. Κι ας είναι γένους αρσενικού!

+ Στην Ελένη Καστάνη γιατί στο «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» φτιάχνει μια υπέροχη, κωμική στην αρχή, δραματική στο φινάλε, ηρωίδα, σε μια ερμηνεία λεπτοδουλεμένη, που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, κινδυνεύοντας το γκροτέσκο να γίνει γελοίο και το κωμικό σαχλαμάρα. Παίζει με τον λόγο, την κίνηση, τις εκφράσεις, ακόμη και με τον… κότσο της!

+ Στη Δάφνη, ηρωίδα του Αλέξη Σταμάτη στο τελευταίο του μυθιστόρημα «Σκότωσε ό,τι αγαπάς». Λάτρης του Χατζιδάκι η ηρωίδα, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει το γιατί αναφέρεται σε πολλά τραγούδια του συνθέτη. Όμως σε αυτό που επανέρχεται, κι όχι μία φορά, είναι το θεοδωρακικό «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», με την εντύπωση όμως ότι πρόκειται για χατζιδακικό άσμα. Αχ, αυτές οι μυθιστορηματικές ηρωίδες! Τόσο τρυφερά επιπόλαιες, τόσο γοητευτικά επηρμένες, τόσο αναπάντεχα ρεαλιστικές, τόσο γλυκά ράθυμες! Ούτε ένα πλήκτρο στο Google δεν πατάνε, ούτε αμφιβάλλουν για τίποτα. Κάπως έτσι πιάνονται κι αυτές αδιάβαστες!

+ Στην Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας Βόλου και τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Νίκο Χατζηγιάννη, γιατί κατάφεραν να επιβιώσουν μακριά από το κέντρο, με μοναδικό κριτήριο την αγάπη για μια μουσική που ακούγεται σαν παλιά αλλά προσεγγίζεται σαν σημερινή. Και γιατί ο εορτασμός των δέκα χρόνων του σχήματος θα γίνει με άνοιγμα στους γείτονες: με καλλιτέχνες από την Αλβανία, την Τουρκία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Ας γκρεμιστούν λοιπόν τα βαλκανικά σύνορα του μυαλού!

+ Στον Διονύση Σαββόπουλο, γιατί είναι ο μόνος από τη γενιά του που δεν μας ταλαιπωρεί προσπαθώντας να δείξει ότι διαθέτει ολόφρεσκα και μοντέρνα καλλιτεχνικά οράματα. Το λέει ορθά κοφτά ο άνθρωπος: «Ό,τι έγραψα, έγραψα. Δεν γράφω πια. Αφού δεν νιώθω την ανάγκη, θα ήταν σαν να εξαπατώ κι εσάς κι εμένα». Κι έτσι, χωρίς ενοχές, ετοιμάζεται να ξανασερβίρει την πολύχρωμη σαλάτα των sixties με μία σειρά από ενδιαφέρουσες συναυλίες και εκδηλώσεις.

+ Βέρα Κρούσκα, Ελένη Ερήμου, Αλεξάνδρα Λαδικού (new entries), Κατερίνα Χέλμη (από πέρυσι), Καίτη Ιμπροχώρη, Ζωή Φυτούση και Ισμήνη Καλέση (οι τρεις τελευταίες, αν αληθεύουν οι πληροφορίες, εμφανίζονται σε μία παράσταση)! Τι come back είναι αυτό! Σαν προσκλητήριο παλαιών συμμαθητών επετηρίδας του 19… γύρευε πότε. Μας λείπει η Μαρία Αλιφέρη και κάνα δυο άλλες πάλαι ποτέ ντάμες της ελληνικής σκηνής και φτιάξαμε πινακοθήκη με τη ζωντανή ιστορία του θεάτρου. Να μαθαίνουν οι νεότεροι, να χαίρονται οι παλαιότεροι, να θυμούνται οι πολύ πολύ παλιότεροι!