♦ Εσυνάχθηκαν.

♦ Τεθλιμμένοι ορμώμενοι εκ του δικαίου και αποφάσισαν να εξοντώσουν το εξάμβλωμα της απερίγραπτης συνθέσεώς τους.

♦ Εσυνάχθηκαν.

♦ Τεθλιμμένοι ορμώμενοι εκ του δικαίου και αποφάσισαν να εξοντώσουν το εξάμβλωμα της απερίγραπτης συνθέσεώς τους.

♦ Ενώ οι εναγκαλισμοί και οι ασπασμοί εκατέ­ρωθεν αφομοίωναν το ανεκδοτολογικό αφήγη­μα της παρανοϊκής συλλογιστικής. Όταν η επα­νάσταση ξεπερνά την έννοια και η δημοκρατία παρερμηνεύεται. Θεατρική πολιτική σκηνή με ένα πρόσχημα διογκωμένο.

♦ Κοσμογονικές αλλαγές και τα κατευθυνόμενα λογύδρια αναλύουν με σαφήνεια το αόριστο.

♦ Στάσεις και ενστάσεις!

♦ Φιλότιμες προσπάθειες του δικαιολογήματος και το αληθοφανές προπορεύεται καταφέροντας χτύπημα στο πασιφανές.

♦ Μα το φαινόμενο απατά την πραγματικότητα ασελγώντας πάνω στο κουφάρι της εναπομείνα­σας φαιάς ουσίας.

♦ Απεικόνισμα ψευδεπίγραφο αλλοτινής παρα­μυθίας και μια συμμετρία πολιτική ισοσύλλαβη, με την εξέχουσα τονική διαφορά να καταγράφει την ανορθογραφία των γεγονότων

♦ Καντάφι και Σαρκοζί!

♦ Και σαρκαστικώς οι καταλήξεις αποφαίνο­νται! Το ζι ανοσιουργεί στην προέλευση του ρήματος και το φι ως δεύτερο συνοδευτικό εκ­φράσεως, υποδηλώνει το ταχύ ξεκαθάρισμα των βρόμικων συναλλαγών των πολιτικών συναισθη­μάτων.

♦ Με τις σφαίρες να πηγαινοέρχονται και τις φωνές των αμάχων να σιγοψιθυρίζουν την αγα­νάχτηση οι απανταχού δικαιόμορφοι του κόσμου τούτου διατείνονται περί ηθικής με πύρινες γλώσ­σες εύμορφα στολισμένες με κοσμητικά επίθετα.

♦ Και καταφεύγει η ιστορία στα υπόγεια και ανατρέχει στα κλειδωμένα γράμματα.

♦Ένα παραμιλητό του ευτελισμού των αρχόντων φανερώνεται και διατρανώνει την παγκοσμιότη­τα της ευήθειας!

♦ Ματαιόδοξα φωνήματα απανταχού.

♦Ένα περαστικό δίποδο μωροφιλόδοξο, αγνοώ­ντας το σύντομο της διαδρομής, καταφεύγει σε νοσηρότητες απίστευτου βεληνεκούς.

♦ Πέσαν τα λουλούδια και αφιέρωσαν τα κορμιά τους στο χώμα και κάποιοι κορμοί γυμνοί εκδή­λωσαν τη μοναξιά τους στο τοπίο.

♦ Μια καταγεγραμμένη πορεία προς την παρά­νοια.

♦Ένα αυτονόητο απογυμνωμένο και η λογική να ρίχνει τα βλέφαρα στο κλείσιμο.

♦ Και στη χώρα του ανατέλλοντος το ουσιαστικό απεσύρθη αφήνοντας το τοπίο έρμαιο στους τε­ρατόμορφους εφιάλτες.

♦ Ο άνθρωπος και τα δημιουργήματά του ένας αβυσσαλέος πόλεμος με θύμα τον άνθρωπο. Και η φύση δυσανασχετεί για την ασέβεια. Και απο­ρεί ταυτοχρόνως για τον θάμνο που θέλησε να γίνει δέντρο μέσα στο λιγοστό χώμα.

♦ Κι απέναντι ο πόλεμος ο άλλος συνεχίζεται βουβός, σκληρός αδυσώπητος.

♦ Υποστάσεις σκυφτές, ισχνές, μοναχικές, λογα­ριάζουν τη ζωή τους μετρώντας την αναπνοή τους.

♦Ένα ασύλληπτο συνονθύλευμα πολεμικών εκ­δηλώσεων. Ένα αλληλοσυμπλήρωμα μιας τακτι­κής το οποίο όλως τυχαίως χρησιμοποίησε την ίδια χρονική στιγμή.

♦ Εμμετρία κινήσεων, σατανικής προελεύσεως με προσανατολισμό τη δημιουργία μιας καινούρ­γιας σκευωρίας προς όφελος των υπερώων.

♦ Ανακατάταξη των δεδομένων και τα ζητούμε­να ανατριχιαστικά.

♦ Ο Μάρτης του πολέμου, ετύμου θεϊκής γεννή­σεως, στοιχειοθετεί την καταγωγή του ερμηνεύ­οντας τα σημειώματα των καιρών.

♦ Και η Άνοιξη ειρωνική ξεπετιέται να προσφέ­ρει με το όνομά της καθαρά την ημερολογιακή ένδειξη.

♦ Άλλαξαν οι εποχές και μοναχά ένας κλειστός μορφασμός αναπόλησης καθορίζει τον ερχομό του χελιδονιού.

♦ Ενώ στα μικρά λιμάνια οι προσωπικές επανα­στάσεις προσεγγίζουν το εορτολόγιο.

♦Άνθρωποι βιαστικοί, χαμένοι σε μπερδεμέ­νους διαδρόμους αναρωτιούνται πού πήγαν τα όνειρά τους.

♦ Και ένα πρωτόγραμμα ανοιχτό διάλεξε το χα­μόγελο κι άρχισε να κυνηγά μια λέξη που πέρα­σε γυμνή.

♦ Ψάχνοντας τη φωνή της.

 

Μυογράφημα

-Στο εργοτάξιο παραγωγής της καθημερινότητας.

-Ο άνθρωπος με τη φόρμα. Χρόνια στη Ζωή. Η κίνηση συνεχής, πανομοιότυπη, έδινε στην πορεία του τη μονοτονία της επαναλαμβανόμενης πραγματικότητας.

–Η σκέψη προσηλωμένη στο ανεβοκατέβασμα ενός εμβόλου. Ψιθύριζε συνεχώς τα επιρρήματα για να μην αφήσει τη λησμονιά να φτιάξει το λάθος.

-Το πρωί

η καλημέρα.

-Μηχανές και άνθρωποι.

Χωρίς να ξέρει κανείς ποια ήταν η προτεραιότητα. Βουητό και ένα ακίνητο βλέμμα να παρακολουθεί πιστά το λειτουργικό διά παν ενδεχόμενο.

-Κανένας ήχος αλλιώτικος,

καμιά έκπληξη να ξεπερνά τον θόρυβο μόνο πού και πού κανένα ερωτικό αγνάντεμα στο βάθος να προσηλώνεται στην ανάγκη των ματιών για ξόδεμα.

-Μετά ένα κουδούνι.

Διάλειμμα, λίγο φαγητό, κάποιες πανικόδρομες λέξεις. Επικοινωνία ασυνάρτητη στους μικρούς χρόνους των συναναστροφών.

–Η επανάληψη της φθοράς συνεχίζεται.

–Ακουμπισμένη η συνήθεια σκιαγραφεί το ημερήσιο πρόγραμμα.

–Η ώρα βασανιστική, κάποια στιγμή κλείνει την ημέρα.

–Το βράδυ. Η καληνύχτα.

-Τα ρούχα αλλάζουν. Η πανομοιότυπη κίνηση εγκαταλείπεται. Απ’ το μικρό ντουλαπάκι βγαίνει και φοριέται το χαμόγελο.

Η σκέψη προσπαθεί να βρει τα ίσια της.

–Στον γυρισμό εικόνες πηγαινοέρχονται.

–Μέρες χαρούμενες, έρωτες και πάθη.

-Έρχονται και μουσικές από μακριά να αποστηθίσουν την ευτυχία. Να την καρφώσουν στο μυαλό, να ξεχαστεί η ίδια κίνηση κι ο θόρυβος.

–Αυτός

ο ομόφωνος.

–Το ισοκράτημα το μαύρο της ζωής που θέλει να ξεχάσει.

-Στο εργοτάξιο παραγωγής της καθημερινότητας.

-Ο άνθρωπος!

 

Αναπτυχή

Άνθρωποι απλωμένοι

Αδειανά τα σώματα.

Κρεμασμένα σημειώματα

Στο σχοινί

Κάτω απ’ το φως.

Δυσανάγνωστα αφηγήματα

Χωρίς ετικέτα

Στο πρόχειρο το σκισμένο.

Στεγνώνει η ζωή και καίγεται

Την εποχή της ανοίξεως.

Στο στρίμωγμα του χρόνου

Τα Χελιδόνια της μεταφοράς

Συμπαραστέκονται στο εικόνισμα.

Απλώνει η σκέψη

Χάνεται

Μονολογεί και επισυνάπτει

Αφηρημένη την έννοια

Στο ηλιαστήριον.

 

[email protected]