Τα τέσσερα χτυπήματα του Ισλαμικού Κράτους και πώς επελέγησαν οι στόχοι

 

ΜΕΡΟΣ Α’

Τον περασμένο Σεπτέμβριο έλαβαν χώρα δύο γεγονότα στα οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία. Πρώτον, ο Άιμαν Αλ Ζαουάχρι, ο μετά τον Μπιν Λάντεν αρχηγός της Αλ Κάιντα, απέστειλε ένα μήνυμα προς τον Αλ Μπαγκντάντι, τον αρχηγό του Ισλαμικού Κράτους. Από τη μία, τον εγκαλούσε ότι δεν είναι χαλίφης και ότι το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι χαλιφάτο. Από την άλλη, όμως, δήλωνε: «Παρά τα μεγάλα λάθη (σ.σ.: του Ισλαμικού Κράτους), εάν ήμουν στο Ιράκ ή τη Συρία, θα συνεργαζόμουν μαζί τους στο να σκοτωθούν οι σταυροφόροι και οι κοσμικοί και οι σιίτες, ακόμα και εάν δεν αναγνωρίζω τη νομιμότητα του κράτους τους, γιατί το ζήτημα είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό»1.

Τον ίδιο μήνα μία διαταγή για μια σειρά από χτυπήματα φεύγει από τον Αμπού Μοχάμαντ Αλ Αντνάνι, έναν από τους εκπροσώπους του Ισλαμικού Κράτους και… εμίρη της Συρίας. Οι στόχοι είναι κατά σειρά:

1. Οι Κούρδοι. Ωστόσο το χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους στην Άγκυρα, παράλληλα με την εκδίκηση προς τους πιο σοβαρούς αντιπάλους τους, ήταν και προειδοποίηση προς τον Ερντογάν.

Είναι γνωστό ότι οι νεοοθωμανοί της Άγκυρας χρησιμοποιούν ως κάλυψη τη «συμμαχία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος» για να βομβαρδίζουν ελεύθερα σε συριακό έδαφος τους Κούρδους2 και εναντιώνονται σε οποιαδήποτε ενοποίηση των κουρδικών εδαφών στον Βορρά για να μην κοπεί η δίοδος επικοινωνίας με το Ισλαμικό Κράτος, από το οποίο περνάνε το παράνομο πετρέλαιο, ναρκωτικά, όπλα, τζιχαντιστές μαχητές και κλεμμένες αρχαιότητες.

Ωστόσο, οι τζιχαντιστές τούς έστειλαν ένα μήνυμα για το τι μπορούν να κάνουν εντός της χώρας σε περίπτωση που ο σουλτάνος της Άγκυρας τολμήσει να αλλάξει πολιτική απέναντί τους.

Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν αναδειχθεί αυτήν τη στιγμή στους μόνους αξιόπιστους «συμμάχους» των Αμερικανών, αφού η υπόλοιπη συριακή «αντιπολίτευση» αποτελείται από τους ομοϊδεάτες του Ισλαμικού Κράτους, την Αλ Κάιντα της Συρίας (Μέτωπο Αλ Νούσρα) και άλλες παρόμοιες ομαδούλες. Όσες ελάχιστες δημοκρατικές φωνές υπήρχαν στην υποτιθέμενη συριακή αντιπολίτευση έχουν απλώς μεταναστεύσει.

2. Το δεύτερο χτύπημα στράφηκε κατά των Ρώσων. Και εδώ είναι σαφές το γιατί. Από τη στιγμή που οι Ρώσοι ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς ενάντια στους τζιχαντιστές στη Συρία, ανατράπηκε πλήρως το σκηνικό. Επισημαίνεται ότι αυτό έγινε αποδεκτό από τους ίδιους τους Αμερικανούς, αφού ο Ομπάμα «σημείωσε τη σημασία των ρωσικών στρατιωτικών προσπαθειών στη Συρία» στη συνάντηση3 που είχε με τον Πούτιν. Ωστόσο, εδώ το μήνυμα μπορεί να απευθυνόταν και προς του Αιγυπτίους, αφού φαίνεται ότι η άνοδος του Σίσι στην εξουσία έχει ανατρέψει πλήρως τον σχεδιασμό Αλ Κάιντα, Ισλαμικού Κράτους, των υποστηρικτών τους στον Κόλπο, αλλά και της Τουρκίας.

3. Το τρίτο χτύπημα ήταν ενάντια στη Χεζμπολά, η οποία είναι γνωστό ότι αποτελεί μια από τις καλύτερα οργανωμένες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, ενώ η ίδια είναι οργανωμένη πάνω σε θρησκευτικού τύπου αρχές, ασπάζεται στον ίδιο βαθμό το εθνικό συμφέρον του Λιβάνου, συνεπώς σέβεται τις αρχές του έθνους – κράτους.

Η βομβιστική επίθεση στη Βηρυτό τις προηγούμενες μέρες είχε στόχο να προκαλέσει σχίσματα εντός του πολιτικού και κοινωνικού σώματος του Λιβάνου. Είχε ωστόσο άλλον έναν στόχο. Να στρέψει τους Λιβανέζους εναντίον των Παλαιστινίων, διότι οι επιθέσεις οργανώθηκαν σε ένα διαμέρισμα που ανήκει σε παλαιστινιακό καταυλισμό προσφύγων. Να σημειωθεί ότι τόσο η Αλ Κάιντα της Συρίας (να μην ξεχνάμε, η σύμμαχος των Αμερικανών) όσο και το Ισλαμικό Κράτος προσπάθησαν να εμπλέξουν τους Παλαιστίνιους και πιο πριν.

Μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που αναδύθηκε στις ειδήσεις ότι το Ισλαμικό Κράτος πολεμούσε μαζί με το Μέτωπο Αλ Νούσρα (Αλ Κάιντα της Συρίας) και προσπαθούσαν μέσω της… πείνας και των δολοφονιών να πείσουν τους Παλαιστίνιους του προσφυγικού καταυλισμού Γιαρμούκ να πάνε μαζί τους4. Εδώ ο ρόλος του Ισραήλ είναι κάπως σκοτεινός.

Κατ’ αρχάς, κατά περίεργο και… ασχολίαστο τρόπο, το Ισραήλ απουσιάζει από τις επιθέσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Επίσης, όπως μας ενημερώνουν οι «Times of Israel»5, ο υπουργός Άμυνας Μοσέ Γιαλόν παραδέχθηκε ότι το Ισραήλ παρέχει βοήθεια στους Σύρους «αντάρτες» με αντάλλαγμα να μην πάνε κοντά στα Υψώματα Γκολάν και να μην πειράξουν τους Δρούζους. Η βοήθεια του Ισραήλ προς τους τζιχαντιστές είναι πιο ευρεία. Περιλαμβάνει βομβαρδισμούς κατά των Σύρων, ώστε να βοηθηθούν οι τζιχαντιστές, και ζώνες απαγόρευσης πτήσεων, ώστε αυτοί να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους, νοσηλευτική βοήθεια προς τραυματισμένους τζιχαντιστές και πετρέλαιο – αφού όλα εκεί κατατείνουν – μέσω Τσεϊχάν, Τουρκίας, Κούρδων του Ιράκ!

4. Το τέταρτο χτύπημα ήταν εναντίον της Γαλλίας. Είναι ενδιαφέρον ότι η Γαλλία δεν είχε μεγάλη εμπλοκή στον «βομβαρδισμό» των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Ωστόσο, διέπραξε το «σφάλμα» να μην ακολουθήσει την τακτική των Αμερικανών να χτυπάνε όσο πιο μακριά γίνεται από τους κεντρικούς στόχους του Ισλαμικού Κράτους. Αντιθέτως, η Γαλλία στόχευσε κατευθείαν στον πυρήνα του Ισλαμικού Κράτους και χτύπησε στρατόπεδά του και, το κυριότερο, στόχους που άπτονταν του παράνομου εμπορίου πετρελαίου.

Ασφαλώς, είναι ενδιαφέρον το ερώτημα εάν οι Αμερικανοί άφησαν τους Γάλλους να δράσουν εν λευκώ και οι Γάλλοι επέλεξαν τους στόχους ή τους έβαλαν μπροστά για να μην είναι αυτοί που θα προκαλέσουν τη ζημιά στο Ισλαμικό Κράτος. Διότι πρέπει να σημειωθεί πως η τακτική των Αμερικανών ήταν να μην καταφέρουν καίρια πλήγματα στο Ισλαμικό Κράτος. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι του CNN τους ρωτούσαν γιατί δεν χτυπούν τα στρατόπεδα του ISIS και τις πετρελαϊκές του εγκαταστάσεις, απαντούσαν ότι… μεριμνούσαν για τους αθώους πολίτες που μπορεί να ήταν παράπλευρες απώλειες και για το πώς θα προμηθεύονταν πετρέλαιο οι φτωχοί πολίτες της Συρίας6. Μα είναι τόσο ευαίσθητοι οι άνθρωποι…

Άλλωστε εδώ υπάρχει ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο. Δεν είναι μόνο το Ισραήλ που απέχει εμπράκτως από τη συμμαχία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ιορδανία7 έχουν στρέψει την προσοχή τους αλλού. Εντυπωσιακή είναι και η απουσία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αξίζει να επισημανθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο στήριξε τη Σαουδική Αραβία για να πάρει μια θέση στην επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και, ακόμη πιο πρόσφατα, προσπαθεί να διασφαλίσει ένα συμβόλαιο πολλών δισεκατομμυρίων για πώληση όπλων στην Σαουδική Αραβία8.

Επιπλέον, πολλές είναι οι ενστάσεις των Αιγυπτίων απέναντι στη στάση του Ηνωμένου Βασιλείου, επειδή στηρίζει ανοικτά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους ενάντια στην κυβέρνηση του Σίσι9. Η κυβέρνηση του Κάμερον είχε περιέργως ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Μάλιστα, μπήκε στον κόπο να κάνει ολόκληρη έκθεση επί του θέματος, για να καταδειχθεί ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά η έκθεση, που ήταν να δημοσιευθεί τον Μάρτιο του 2015, ακόμη αναμένεται…10

Σημειώνεται ακόμη, για να βλέπουμε και ποιοι τελικά έχουν αρχές και δεν ξεπουλιούνται εύκολα, ότι η υπουργός Άμυνας της Σουηδίας Μαργκότ Βάλστρομ δεν δίστασε να ακυρώσει συμβόλαια πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία όταν αυτή της «απαγόρευσε» να μιλήσει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών σε μια συνάντηση της Αραβικής Ένωσης στο Κάιρο. Να θυμίσουμε, τέλος, ότι η Σουηδία, πέρυσι, αναγνώρισε το παλαιστινιακό κράτος τονίζοντας ότι ήταν μια κίνηση για την προώθηση του διαλόγου ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές11. Αυτά για να δείξουμε και ότι, αντί να ρίχνεις στεφάνια ανά τις θάλασσες και να απειλείς αφρόνως ότι θα στείλεις τζιχαντιστές στην Ευρώπη, υπάρχει και η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με αρχές…

 

Οι διαδρομές της τρομοκρατίας

Οι παράγοντες που τη διευκόλυναν να επιτελέσει το έργο της

 

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που αναδεικνύουν οι έρευνες για τη διαλεύκανση της δολοφονικής επίθεσης στο Παρίσι είναι η προέλευση των τρομοκρατών από τη συνοικία Μόλενμπεκ στις Βρυξέλλες. Το Βέλγιο έχει επιλεγεί από τους τρομοκράτες διότι θεωρείται ένας χώρος όπου εύκολα μπορείς να αγοράσεις όπλα στη μαύρη αγορά. Αλλά γιατί οι τρομοκράτες προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιοχή; Στην περιοχή μένουν πολλοί μετανάστες από το Μαρόκο, που τη δεκαετία του 1970 είχαν προσκληθεί για μεταναστευτική εργασία στα ορυχεία και τις βιομηχανίες του Βελγίου.

Ωστόσο, οι Μαροκινοί που πήγαν τότε ελάχιστες διαφορές είχαν στη συμπεριφορά από τους ντόπιους. Η αλλαγή στον τρόπο ζωής τους επήλθε με την είσοδο ενός άλλου παράγοντα: τη συμφωνία τότε της βελγικής κυβέρνησης με τη Σαουδική Αραβία για την πώληση βελγικών προϊόντων.

Μια ρήτρα εκείνης της συμφωνίας ήταν να επιτραπεί στη Σαουδική Αραβία να χτίσει και να επανδρώσει με κληρικούς που διέδιδαν τη δική της εκδοχή του Ισλάμ ένα τζαμί στη συγκεκριμένη συνοικία. Σήμερα έχουν ωριμάσει οι καρποί αυτής της συμφωνίας, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι οι εγκέφαλοι των επιθέσεων και στο περιοδικό «Charlie Hebdo» και στις τωρινές επιθέσεις είχαν σχέση με το συγκεκριμένο τζαμί. Αυτό ας αποτελέσει και μάθημα για όσους επιμένουν στην ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα.

Οι άφρονες μεταναστευτικές πολιτικές έχουν διαδραματίσει επίσης τον ρόλο τους. Το γεγονός ότι έχει επιλεχθεί ένα μοντέλο παγκοσμιοποίησης που προωθεί έναν «τρελό» ανταγωνισμό, παραμερίζοντας κάθε μέριμνα για την τοπική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, είναι ένας ακόμη παράγοντας. Τα μεταναστευτικά δίκτυα που διαμορφώνονται, αποδεικνύονται από τις πιο ευνοϊκές διόδους όχι μόνο τρομοκρατών, αλλά επίσης ναρκωτικών, εμπορίου γυναικών, όπλων και άλλων «φιλανθρωπικών» δραστηριοτήτων.

Δεν πρέπει λοιπόν να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι οι δολοφόνοι του Παρισιού χρησιμοποίησαν τις ανοικτές διόδους που είχαν διαμορφωθεί λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία ακολουθούσε μια τακτική όχι μόνο ελεύθερης διέλευσης τζιχαντιστών, αλλά και «εμπορικής συνεργασίας» με το Ισλαμικό Κράτος, αναφορικά με την πώληση πετρελαίου, ναρκωτικών, κλεμμένων αρχαιοτήτων. Οι δίοδοι αυτές είχαν ήδη διαμορφωθεί από υφιστάμενα δίκτυα που διακινούσαν παράνομους μετανάστες τα προηγούμενα χρόνια. Από αυτές τις διόδους πηγαινοέρχονταν οι δολοφόνοι και πέρασαν στη σπαρασσόμενη Συρία, όπου έλαβαν την κατάλληλη εκπαίδευση και μετά γύρισαν πίσω.

Η παραγνώριση των κοινωνικών επιπτώσεων της μετανάστευσης (αφού αυτό στο οποίο δίνουν έμφαση αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι διανοητές είναι η συνεισφορά της μετανάστευσης στην «αύξηση του ΑΕΠ») τόσο στις χώρες προορισμού όσο και στις χώρες υποδοχής, επειδή κάποιες μερίδες των ελίτ επιδιώκουν το άμεσο κέρδος, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινωνιών που παράγουν φτώχεια, ανεργία και αδυναμία διατήρησης του κράτους δικαίου. Διότι, όπως δείχνουν τα στοιχεία, κάποιοι από τους μετανάστες, εκτός από το να «λιάζονται στην Ομόνοια», ασχολούνται και με άλλες δραστηριότητες (τις οποίες, εάν γνώριζαν οι αρμόδιοι υπουργοί – γιατί ήταν δύο οι αρμόδιοι – και δεν ενημέρωσαν τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, έχουν διαπράξει σοβαρό ατόπημα).

Ας ενημερώσει κάποιος τώρα πώς μπορείς να διασφαλίσεις τη δημόσια τάξη και μία ομαλά λειτουργούσα κοινωνία και οικονομία εάν έχεις 5.000 υπόπτους να παρακολουθείς. Διότι τόσους είχε στα κατάστιχά της η γαλλική Αστυνομία και δήλωσε βέβαια αδυναμία παρακολούθησης όλων αυτών των «υπόπτων». Συνεπώς, η κατάλυση του κράτους δικαίου δεν γίνεται μόνο από την παράνομη διέλευση των συνόρων, αλλά και από την αδυναμία επιβολής των νόμων στην επικράτεια του έθνους – κράτους.

Κάποιοι επίσης προσπαθούν να λειτουργήσουν πάλι αποπροσανατολιστικά και ενοχικά. Ακούγονται και κάποιες φωνές, όπως για παράδειγμα του κυρίου Κένεθ Ροθ, επικεφαλής της γνωστής για τον ρόλο της σε Γιουγκοσλαβία, Υεμένη και άλλου τύπου δυτικές (ή των συμμάχων της Δύσης) επεμβάσεις Human Rights Watch, ο οποίος μας τουίταρε να κοιτάξουμε στον «κοινωνικό αποκλεισμό».

Μα, αν δει κάποιος το ιστορικό αρκετών από τους δολοφόνους, θα δει ότι ο ένας εργαζόταν ως οδηγός, ο άλλος (ο Μοστεφάι, αυτός που πολυβολούσε τους θαμώνες και, όταν έπεφταν στο πάτωμα, τους έριχνε πάλι για να βεβαιωθεί ότι είναι νεκροί), ζούσε σε μια ήσυχη μικροαστική συνοικία με διώροφα κτίσματα, ενώ ο φερόμενος ως εγκέφαλος είχε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες στο Βέλγιο. Συνεπώς, μακράν απείχαν από του να είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι, μολονότι θεωρώ τον συνειρμό απεχθή και υποβιβαστικό προς τους κοινωνικά αποκλεισμένους.

Πώς μπορεί να θεωρηθεί λογικό το ότι, επειδή είσαι κοινωνικά αποκλεισμένος, αγοράζεις ένα Καλάσνικοφ, μπαίνεις σε ένα μπαράκι και καθαρίζεις όποιον βρεις μπροστά σου; Περισσότερο ταιριάζει στην ψυχολογία των δολοφόνων το «να την κάνω γρήγορα για να έχω μια πλούσια ζωή», αφού τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν ότι ο φερόμενος ως εγκέφαλος από το Βέλγιο, μολονότι είχε μαγαζιά με τον αδελφό του, είχε και σχέσεις με εμπορία ναρκωτικών. Μάλιστα, μπλεγμένη με πώληση ναρκωτικών ήταν και η γυναίκα τζιχαντίστρια εμπλεκόμενη στην επίθεση στο Παρίσι.

Όπως δηλώνει ο Ρόμπερτ Φισκ, κανένας δεν μιλάει για τους ιδεολογικούς προστάτες του Ισλαμικού Κράτους (ούτε ο προηγούμενος κύριος, του οποίου η οργάνωση εξισώνει τις σφαγές χιλιάδων Χούθι στην Υεμένη με κάποιες ακρότητες από την πλευρά τους):

«Το σημερινό σαουδαραβικό βασίλειο, το οποίο αποκεφαλίζει σε τακτική βάση υποτιθέμενους εγκληματίες, οικοδομεί στο Ριάντ ένα μουσείο αφιερωμένο στις διδαχές του Αλ Ουάχαμπ και το παλιό φρένιασμα του κληρικού ενάντια στην ειδωλολατρία και την ανηθικότητα έχει βρει την έκφρασή του στις κατηγορίες του Ισλαμικού Κράτους εναντίον του Παρισιού ως κέντρου της “πορνείας”. Μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης του ISIS έχει προέλθει από τους Σαουδάραβες – μολονότι, ακόμη μια φορά, αυτό το γεγονός έχει διαγραφεί από την τρομερή ιστορία της σφαγής της Παρασκευής»12.

 

 

1 Omar Fahmy, Al Qaeda calls Islamic State illegitimate but suggests cooperation, Reuters, 9 Σεπτεμβρίου 2015.

2 Josh Wood, Syrians increasingly skeptical on Turkey’s promised action, «The National», 6 Οκτωβρίου 2015.

3 Carol E Lee, Barak Obama, Vladimir Putin Agree on general Path on Syria, «The Wall Street Journal», 15 Νοεμβρίου 2015.

4 ISIL seizes most of Syria’s Yarmouk camp, Al Jazeera, 5 Απριλίου 2015.

5 Raphael Ahren, Israel acknowledges it is helping Syrian rebel fighters, «The Times of Israel», 29 Ιουνίου 2015.

6 Βλέπε, μεταξύ άλλων, συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού John Allen στο CNN.

7 Eric Shmitt and Michael Gordon, As U.S. Escalates Air War on ISIS, Allies Slip Away, «The New York Times», 7 Νοεμβρίου 2015.

8 Simeon Kerr, UK and Saudi Arabia step up diplomacy to secure arms deals, «Financial Times», 6 Νοεμβρίου 2015, και Owen Bowcott, UK and Saudi Arabia in ‘secret deal’ over human rights council place, «The Guardian», 29 Σεπτεμβρίου 2015.

9 Doaa El-Bey, Ill-timed and unfounded, Al Ahram Weekly, 12 Νοεμβρίου 2015.

10 Nigel Morris, Muslim Brotherhood report: Favourable review is shelved, «The Independent», 16 Μαρτίου 2015.

11 Ishaan Tharoor, From scrapped arms deals to pleas for democracy: why Sweden is the only Western country standing up to Saudi Arabia, «The Independent», 13 Μαρτίου 2015.

12 Robert Fisk, Shadows of Algeria: the Lost Context of the Paris Attacks, «The Counterpunch», 17 Νοεμβρίου 2015.