Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Μύθοι και αλήθειες για την οικονομία μέσα από μια ιστορία γκρίνιας

 

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Μύθοι και αλήθειες για την οικονομία μέσα από μια ιστορία γκρίνιας

 

Θέλω να γράψω επιτέλους κάτι ευχάριστο και δεν μ’ αφήνουν. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, η ασχετοσύνη και η κομματική αυτοϊκανοποίηση αυτού του συστήματος, που με έχουν καταδικάσει σε αιώνια γκρίνια. Οπότε αναγκαστικά θα γκρινιάξω.

Θα ‘πρεπε να υπάρχει μια στοιχειώδης αντίληψη των πραγμάτων στο μυαλό του κυρ Γιώργη (Παπακωνσταντίνου) προτού εκστομίσει τη θριαμβευτική ατάκα, ότι τα δύσκολα πέρασαν, ότι καβατζάραμε την κρίση, και ότι το 2012 η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει στις αγορές. Αλλά φαίνεται ότι ούτε αυτή δεν υπάρχει.

Μα, κυρ Γιώργη μου πως το λες αυτό, όταν γνωρίζεις καλύτερα απ’ όλους εμάς τους «άλλους» ότι οι ξένοι οίκοι θα σε υποβαθμίσουν πάλι. Και γιατί το γνωρίζεις;

Πρώτον, γιατί στα δικά σου λογιστήρια έκαναν τον έλεγχο. Δεύτερον, γιατί σε είχαν προειδοποιήσει επίσημα ότι θα το πουν, και τρίτον στο είχαν ψιθυρίσει όταν τους έδινες την αμοιβή τους. Α, ναι… Σας το έχω πει αυτό; Τις αξιολογήσεις που κάνουν οι ξένοι οίκοι, τις πληρώνει το δημόσιο ταμείο. Ίσως, δε, οι Moody’s, οι S&P και η Fitch, να είναι οι μόνοι που πληρώνει σήμερα το δημόσιο.

Και πώς να μην σε υποβαθμίσουν καλό μου αγόρι όταν την αφορμή τους την δίνεις εσύ ο ίδιος. Εκτός από τα γνωστά άδεια ταμεία, την αστοχία στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, υπάρχει και διαφωνία (πάλι) για το πόσο είναι το έλλειμμα. Σήμερα η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να στείλει στην Eurostat τα στοιχεία για το έλλειμμα. Μέχρι χθες όμως βρισκόταν σε εκκρεμότητα το πόσο είναι αυτό το έλλειμμα. Είναι 10%  του ΑΕΠ, όπως το αναθεωρεί η ανεξάρτητη υπηρεσία, ή 9,4% όπως επιμένει ο υπουργός. Για μένα, και για εσάς, δεν έχει σημασία το που ακριβώς οφείλεται η διαφωνία, ή πόσο είναι τελικά το έλλειμμα. Άλλωστε δεν μπορείτε να κάνετε και κάτι.

Ούτε έχει σημασία αν η διαφωνία αυτή θα φέρει νέα μέτρα έως 3,5 δισ. ευρώ, όπως τρομοκρατούν τα κανάλια.

Σημασία έχει ότι ακόμη και αυτήν την ύστατη ώρα, όταν πρέπει να κάνεις τις αποκρατικοποιήσεις που ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ έχεις υποσχεθεί, χαϊδεύετε με τους συναδέλφους σου τα αυτάκια των συνδικαλιστών των τελευταίων κρατικών μονοπωλίων. Μη και χάσουν κάνα επίδομα…

Σημασία λοιπόν έχει ότι η μπάλα έχει πλέον χαθεί. Πλήρως

Όταν χρωστάς κάπου 300 δις. και είσαι αρνητικός και στις εισπράξεις, είναι βέβαιο ότι δεν έχεις μέλλον. Γι’ αυτό και η αξιολόγηση της S&P είναι πιο αξιόπιστη και πιο σοβαρή από τις προηγούμενες. Γιατί καταγράφει το πρόβλημα ΜΕΤΑ τη σύνοδο κορυφής, και έχοντας στα χέρια της όλα τα χαρτιά.

Τι είχαν μάθει λοιπόν όλοι οι άλλοι, που δεν το μάθαμε εμείς στην Ελλάδα, μετά τη σύνοδο;  Ότι οι Ευρωπαίοι δεν έδωσαν καμία απάντηση και καμία λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης. Και αυτό δεν το λέω εγώ ο γκρινιάρης, αλλά η έκθεση της Morgan Stanley με τίτλο «A Response that Provides No Answer» (Μία λύση που δεν δίνει απάντηση).

Η Morgan λέει μάλιστα το αυτονόητο: η Ελλάδα και η Ιρλανδία είναι απίθανο να επιστρέψουν στις αγορές το 2012, όπως είπε θριαμβευτικά ο κυρ Γιώργης τη Δευτέρα. Γιατί; Επειδή , είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρχει καμία ζήτηση για ομόλογα των χωρών από ιδιώτες επενδυτές, καθώς ο κίνδυνος και της επιμήκυνσης και του haircut θα είναι μεγάλος. Η Morgan πιστεύει μάλιστα ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι και οι δύο χώρες να μπουν μετά το 2013 στον μόνιμο μηχανισμό. Και αυτό βέβαια, είναι το καλό σενάριο.

Όσο για την δήθεν οργή του κυρ Γιώργη, την σκληρή αντίδραση του πρωθυπουργού, αλλά και την στήριξη που μας προσέφερε ο Ολι Ρεν απέναντι στους κακούς ξένους οίκους, εγώ έχω να πω το εξής: Γιατί να πιστέψω έναν υπουργό που αυτοδιαψεύδεται κάθε 10 μέρες. Ακόμα κι έναν πρωθυπουργό που έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», ενώ έτρεχε ήδη στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ και τώρα θυμώνει που τον αξιολογούν αρνητικά, ενώ τα κάνει όλα τέλεια… Σίγουρα πάντως, δεν πιστεύω έναν κομισάριο, που το μόνο που θέλει είναι να εξασφαλίσει ότι δεν θα χαθούν περισσότερα λεφτά των ξένων τραπεζών από μια αποσταθεροποίηση της Ελλάδας… ώστε στη συνέχεια να μπορεί να μας πετάξει έξω από το ευρώ, χωρίς συνέπειες για το σύστημά του.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό λέει και η Morgan που θεωρητικώς βρίσκεται στην «άλλη πλευρά»: Το κύριο εμπόδιο μίας αναδιάρθρωσης είναι ότι ο τραπεζικός κλάδος είναι ανέτοιμος για κάτι τέτοιο. Εάν όμως οι κυβερνήσεις πετύχουν την κεφαλαιακή ενίσχυση του, τότε αυτό το εμπόδιο θα «απορροφηθεί», ανοίγοντας το δρόμο για πιο ριζικές λύσεις, αναφέρει η έκθεση.

Κάπως έτσι, λοιπόν βρίσκω πιο πιστευτό αυτό που λένε οι «κακοί». Μπορεί να βοηθάει κάποιους κερδοσκόπους, αλλά τουλάχιστον… δεν υποτιμά τη νοημοσύνη μου. Άλλωστε και ο κόσμος όταν εκφράζει τον θαυμασμό του στον Σόρος, «ξεχνάει» ότι παραμένει ένας επιτυχημένος κερδοσκόπος.

Πως είπατε; Παραγκρίνιαξα;

Έχετε δίκιο. Συγνώμη… για σήμερα.