Έτρωγε ένα κουτί ντόνατς, noodles για πρωινό και είχε φθάσει τα 158 κιλά, όταν συνειδητοποίησε ότι το φαγητό δεν της λύνει κανένα από τα προβλήματά της, αντίθετα της δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες και ξεκίνησε δίαιτα.

 

Έτρωγε ένα κουτί ντόνατς, noodles για πρωινό και είχε φθάσει τα 158 κιλά, όταν συνειδητοποίησε ότι το φαγητό δεν της λύνει κανένα από τα προβλήματά της, αντίθετα της δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες και ξεκίνησε δίαιτα.

Όπως λέει στη Daily Mirror, 37χρονη Karen Sharpe, δαπανούσε περισσότερες από 3.000 λίρες το χρόνο μόνο για το πρωινό της το οποίο αποτελούνταν από  noodles. Μία τυπική ημέρα ξεκινούσε με τα noodles, συνέχιζε με λιπαρές κοτομπουκιές με πατάτες και έπαιρνε έτοιμο φαγητό για βραδινό και καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας έτρωγε αρκετές σοκολάτες. Αλλά αποφάσισε ότι αυτό δεν της έλυνε τα προβλήματα και αποφάσισε να χάσει τα περιττά κιλά.

Το βάρος της έφθασε στα 158 κιλά και όπως λέει, είχε πάντα πρόβλημα με το βάρος της. «Ήμουν πάντα μεγαλόσωμη, είχα δύσκολη παιδική ηλικία και νόμιζα ότι το φαγητό θα μου έδινε παρηγοριά. Κάποιοι στρέφονται στο ποτό ή τα ναρκωτικά, εγώ ξεκίνησα να τρώω» παραδέχεται και προσθέτει ότι «μου πήρε πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω ότι το φαγητό δεν πρόκειται να μου λύσει τα προβλήματα».

Τα πολλά κιλά της δημιουργούσαν προβλήματα, πόνους στα πόδια που την ανάγκαζαν να μένει στο σπίτι γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει. Προσπάθησε να κάνει γαστρική εγχείρηση για μείωση του βάρους της αλλά της έδωσαν χρόνο αναμονής που ξεπερνούσε τα δύο χρόνια και αποφάσισε να αναλάβει δράση για να περιορίσει το βάρος της.

«Δεν ήθελα να χάσω ακόμη δύο χρόνια και να είμαι μακριά από τα παιδιά μου». Η  Karen ξεκίνησε δίαιτα και άρχισε να αποδίδει. Επέλεξε να τρέφεται υγιεινά και να κάνει γυμναστική. Το ότι δεν έκανε την εγχείρηση τη βοήθησε καθώς όπως λέει γνωρίζει ανθρώπους που έχασαν κιλά με εγχείρηση αλλά δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν γιατί βρέθηκαν σε αυτή τη θέση.

Η Karen κατάφερε από τα 158 κιλά να φθάσει στα 82 και όπως λέει ακόμη τρώει κάποια γλυκά, αλλά όχι τόσα όσα πριν. Τώρα λέει, «μπορώ να παίζω ποδόσφαιρο με τα παιδιά μου αντί να κάθομαι να τα βλέπω. Για πρώτη φορά μπορώ και αγοράζω ρούχα που μου αρέσουν και φοράω ρούχα που μπορούσα μόνο να ονειρευτώ».