Ο Τρύφων Αλεξιάδης, χωρίς ίσως να το έχει αντιληφθεί, συμμετέχει στη νέα οικονομική και νομισματική επανάσταση που, σύμφωνα με τους επικριτές της, οδηγεί στην απόλυτη παράδοση των πολιτών στον κυβερνητικό και τραπεζικό έλεγχο.

 

Όπου νέα οικονομική και νομισματική επανάσταση είναι η σταδιακή κατάργηση των μετρητών, προκειμένου να οδηγηθούμε σε αυτό που οι Αμερικάνοι ονομάζουν Cashless Society, δηλαδή κοινωνία χωρίς μετρητά! 

Μια κοινωνία στην οποία στο απώτερο μέλλον θα απαγορευθεί τελείως η χρήση μετρητών και το χρήμα θα είναι μόνο πλαστικοποιημένο, θα είναι επί της ουσίας μόνο λογιστικό.

 

Οι υπέρμαχοι της κατάργησης των μετρητών υποστηρίζουν ότι με τον τρόπο αυτόν θα χτυπηθεί η φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα ενώ θα τονωθεί και η οικονομία.

 

Οι πολέμιοι, αντίθετα, βλέπουν πίσω από αυτό το όλο και αυξανόμενο κύμα ακόμα ένα μέτρο υπέρ των τραπεζών, αφού η κατάργηση των μετρητών αφαιρεί διά παντός το πρόβλημα της ρευστότητας και θωρακίζει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα απέναντι σε μελλοντικές κρίσεις και στον κίνδυνο χρεοκοπίας. Παράλληλα, λένε, η κατάργηση των μετρητών θα δώσει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις να έχουν πρόσβαση σε όλα ανεξαιρέτως τα προσωπικά δεδομένα και έτσι να ασκούν απόλυτη εξουσία στους πολίτες.

 

 

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών συμμετέχει στο νέο κίνημα της Cashless Society μέσα από την απόφαση για «χτίσιμο» του αφορολόγητου μόνο μέσα από αγορές που θα έχουν γίνει με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα!

 

Με απλά λόγια και με εξαίρεση τους ηλικιωμένους και τους κατοίκους ορισμένων παραμεθόριων περιοχών, οι φορολογούμενοι, για να εξασφαλίσουν το αφορολόγητο των 2.100 ευρώ, θα πρέπει να κάνουν αγορές μέσω καρτών ή του τραπεζικού συστήματος που θα φτάνουν τα 9.550 ευρώ!

 

Το βασικό επιχείρημα αυτού του μέτρου είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, η άμεση απόδοση του ΦΠΑ και η καταπολέμηση του μαύρου χρήματος.

 

Έτσι, με αυτό το «περιτύλιγμα» περί πάταξης των κακών του συστήματος και η Ελλάδα συμμετέχει στο κλαμπ εκείνων των χωρών που επιθυμούν σταδιακά την κατάργηση των μετρητών, χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς να υπολογίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα τέτοιο μέτρο σε ζητήματα δημοκρατίας και προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

 

Βέβαια, του κ. Αλεξιάδη έχουν προηγηθεί άλλοι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών, με πιο δραστικά μέτρα, και βέβαια οι πέραν του Ατλαντικού εμπνευστές της κοινωνίας χωρίς μετρητά.

 

 

Η Σουηδία θεωρείται η πρωτοπόρος ευρωπαϊκή χώρα στην κατάργηση των μετρητών αφού ήδη από τις αρχές του 2015 οι τέσσερις στις πέντε συναλλαγές έγιναν ηλεκτρονικά, ενώ πολλές τράπεζες δεν δέχονται, πλέον, μετρητά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Σουηδία τα μετρητά αντιπροσωπεύουν μόνο το 2% της οικονομίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις ΗΠΑ ανέρχεται στο 7,7% και στην Ε.Ε. στο 10%.

 

Τον δρόμο της Σουηδίας παίρνει και η Δανία, που ψήφισε πρόσφατα νόμο που υποχρεώνει επιχειρήσεις όπως καταστήματα ρούχων, εστιατόρια και πρατήρια καυσίμων να μη δέχονται πληρωμές με μετρητά παρά μόνο με πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες. 

Η πρόταση στηρίχθηκε στην αντίληψη ότι, εάν αρθούν οι διοικητικές και οικονομικές επιβαρύνσεις που συνοδεύουν τη χρήση μετρητών, τότε η οικονομία θα τονωθεί.

 

Στη Γαλλία δεν θα μπορούν να πραγματοποιούνται συναλλαγές με μετρητά για ποσό άνω των 1.000 ευρώ ενώ στην Ελλάδα ισχύει το πλαφόν των 3.000 ευρώ αλλά με πάρα πολλές εξαιρέσεις που επί της ουσίας ακυρώνει το μέτρο.

Στις ΗΠΑ, που έτσι κι αλλιώς είναι η χώρα του πλαστικού χρήματος, το κάρο με τα νέα μέτρα σέρνουν οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. 

 

Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα, η JP Morgan / CHASE, άρχισε να επιβάλλει σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ νέα ήθη και έθιμα. Η αρχή έγινε στο Κλίβελαντ, όπου η τράπεζα δεν δέχεται, πλέον, μετρητά για την πληρωμή πιστωτικών καρτών και στεγαστικών δανείων παρά μόνο τη μεταφορά χρημάτων από λογαριασμό ή την πληρωμή τους με άλλη πιστωτική κάρτα.

 

Το δεύτερο βήμα που ετοιμάζεται να κάνει η μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα είναι να αλλάξει τον κανονισμό που ισχύει για τις τραπεζικές θυρίδες και να απαγορεύσει να χρησιμοποιούνται για τη φύλαξη μετρητών παρά μόνο εάν πρόκειται για συλλεκτικά νομίσματα. Κίνηση που εξετάζεται με ποιον τρόπο μπορεί να εφαρμοστεί αφού, όπως είναι γνωστό, θεωρητικά η τράπεζα δεν γνωρίζει το περιεχόμενο της θυρίδας ενός πελάτη της.

 

Η αιτιολογία που προβάλλεται για την υιοθέτηση αυτών των μέτρων είναι ότι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η διακίνηση μαύρου χρήματος και το ξέπλυμά του. 

Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει ότι οδεύουμε με φόρα στην κοινωνία χωρίς μετρητά είναι ότι στις ΗΠΑ έχει αρχίσει και δαιμονοποιείται η χρήση μετρητών αφού θεωρούνται «ύποπτοι» από τις αρχές και ελέγχονται εκείνοι που κάνουν αναλήψεις πάνω από 5.000 δολάρια.

 

 

Οι πολέμιοι της κατάργησης των μετρητών και της υποχρεωτικής σε όλο και περισσότερες συναλλαγές χρήσης των χρεωστικών και πιστωτικών καρτών υποστηρίζουν ότι το σύστημα και πάλι δουλεύει για τις τράπεζες. Όπως λένε, οι τράπεζες θέλουν να περιορίσουν στο ελάχιστο τη χρήση μετρητών γιατί απλούστατα δεν έχουν χρήματα και όλο το οικονομικό οικοδόμημα στηρίζεται σε αέρα. 

 

Για παράδειγμα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες στο σύνολό τους διαθέτουν 1 ευρώ μετρητά για κάθε 26 ευρώ περιουσιακών στοιχείων. Με αυτό το δεδομένο, στον πρώτο κραδασμό της οικονομίας, εάν όλοι οι καταθέτες αποφάσιζαν να χρησιμοποιήσουν τη μοναδική δύναμη αντίδρασης που διαθέτουν, δηλαδή την απόσυρση των καταθέσεών τους, οι τράπεζες θα βρίσκονταν αντιμέτωπες με τη χρεοκοπία. 

 

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, η Ε.Ε. μέσω της ΕΚΤ επέβαλε έλεγχο κεφαλαίων αλλά και τραπεζική αργία ώστε να μην μπορούν οι καταθέτες να αποσύρουν ούτε τα χρήματά τους που είναι σε τραπεζικούς λογαριασμούς αλλά ούτε και τα χρήματα που έχουν σε θυρίδες και επί της ουσίας δεν βρίσκονται εντός του τραπεζικού συστήματος.

 

Η σταδιακή κατάργηση των μετρητών, όμως, δίνει το πλεονέκτημα σε κυβερνήσεις και τράπεζες να μη χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν το αντιδημοφιλές μέτρο των capital controls.

 

Το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ όπου ο οικονομία της στηρίζεται σε άυλο χρήμα, αφού σε πραγματικό νόμισμα η αμερικανική οικονομία διαθέτει 1,36 τρισεκατομμύρια δολάρια. Την ίδια ώρα, οι τραπεζικοί λογαριασμοί είναι 10 τρισεκατομμύρια, η αξία των μετοχών 20 και των ομολόγων 38. Εάν προσθέσουμε και τα 220 τρισεκατομμύρια που παίζονται στην αγορά παραγώγων, φτάνουμε τα 289,3, εκ των οποίων μόνο τα 1,3 τρισεκατομμύρια υπάρχουν σε μετρητά!

 

Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι τράπεζες πιέζουν για την πλήρη κατάργηση των μετρητών είναι και η μεγάλη εξοικονόμηση που θα επιτύχουν από το χαρτί, τις εκτυπώσεις, τη φύλαξη και τη μεταφορά των μετρητών. Ποσό που θεωρούν ότι δεν είναι καθόλου αμελητέο.