Σε ποιο σημείο του πολιτικού χάρτη επιχειρούν να μετατοπιστούν τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης και γιατί ελπίζουν ότι θα εκμεταλλευτούν ακόμα και τις σκληρές τάσεις μέσα στο Ισραήλ για να αποκτήσουν την επίσημη στάμπα του «αντι-αντισημίτη»

 

 

Σε ποιο σημείο του πολιτικού χάρτη επιχειρούν να μετατοπιστούν τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης και γιατί ελπίζουν ότι θα εκμεταλλευτούν ακόμα και τις σκληρές τάσεις μέσα στο Ισραήλ για να αποκτήσουν την επίσημη στάμπα του «αντι-αντισημίτη»

Τα ακροδεξιά ευρωπαϊκά κόμματα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως τις πολλαπλές κρίσεις της Ευρώπης. Κάποια, μάλιστα, δράττονται της ευκαιρίας για να «καθαρίσουν» τις ιστορίες τους από παλιότερες τοξικές θέσεις και να εμφανιστούν αναβαπτισμένα με μια πατίνα πιο μετριοπαθή.

Τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν μπει σε διαδικασία μεταμόρφωσης. Κόμματα όπως το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία, η Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία, οι Σουηδοί Δημοκράτες, το FPO στην Αυστρία και το Vlaams Belang στο Βέλγιο έχουν αρχίσει να μετριάζουν ή, ορθότερα, να τροποποιούν τα μίση τους.

Στο τελευταίο τεύχος του γνωστού περιοδικού «The American Interest», παρουσιάζεται μια ακόμη πτυχή. Τα συγκεκριμένα κόμματα επιχειρούν να θάψουν δεκαετίες αντισημιτισμού και να επικεντρωθούν στο μίσος κατά του Ισλάμ. Και όχι μόνο. Κοιτάνε και όχι απλώς να διαγράψουν την ακραία αντισημιτική τους θεώρηση, αλλά ακόμα και να δημιουργήσουν δεσμούς με το Ισραήλ!

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα επιχειρούν να μετατοπιστούν σε ένα διαφορετικό σημείο του πολιτικού χάρτη: Να εδραιωθούν στην στενή «λωρίδα» ανάμεσα στην νεοναζιστική ακραία δεξιά και τα mainstream κεντροδεξιά κόμματα. Και να εκφράζουν πια μόνο ξενοφοβικές, εθνικιστικές και ισλαμοφοβικές θέσεις, εκμεταλλευόμενα την προσφυγική κρίση, το μεταναστευτικό και την τζιχαντιστική τρομοκρατία.

Παράλληλα, φροντίζουν να αποστασιοποιούνται από σκληροπυρηνικά ακροδεξιά κόμματα που δεν έχουν και μεγάλες ελπίδες επιτυχημένου ρετουσαρίσματος του προφίλ τους. Για παράδειγμα, η ακροδεξιά της Αυστρίας, του Βελγίου, της Σουηδίας, της Ολλανδίας και της Δανίας αποφεύγουν πια κάθε σύνδεση με κόμματα όπως το ουγγρικό Jobbik ή το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν.

Όλα τους, όμως, προσπαθούν να μακιγιαριστούν κατάλληλα για να περάσουν στον πολιτικό mainstream χώρο. Ο Aymeric Chauprade, αντιπρόσωπος του Εθνικού Μετώπου στο Ευρωκοινοβούλιο, παραδέχθηκε στον δημοσιογράφο του American Interest Τσαρλς Χάουλι (αρχισυντάκτη του Spiegel Online): «Αλλάζουμε την ταυτότητά μας, αργά αλλά σταθερά. Πρέπει να καθαρίσουμε την ιστορία μας και την φήμη μας και να πείσουμε τον κόσμο ότι είμαστε ένα πατριωτικό κόμμα, με οπαδούς από την Αριστερά και την Δεξιά».

Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός του Εθνικού Μετώπου μέσα στο 2015 είχε καθαιρεθεί από την θέση του ως συμβούλου εξωτερικής πολιτικής της Λεπέν. Όμως, τον Μάιο επανήλθε προφανώς στις «επάλξεις» αφού συνόδευσε την Λεπέν σε ταξίδι στην Αίγυπτο.

Τελικά, πάντως, όλα φαίνεται να καθορίζονται από την προσέλκυση ψήφων. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά διαπιστώνει ότι ο αντισημιτισμός (δεδομένης και της πρόσφατης ευρωπαϊκής ιστορικής μνήμης), αν και παραμένει ισχυρός, δεν «πουλάει» αρκετά στην πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Και ότι μακροπρόθεσμα χάνουν πολλά με το μίσος κατά των Εβραίων. Σ’ αυτό το πλαίσιο αποφεύγουν επικοινωνιακά όλο και περισσότερο να εμφανίζονται στον κόσμο σαν αντισημίτες.

Αντίθετα, με χαμηλότερους τόνους, πιο «ελεύθερα» από αντισημιτισμό, βλέπουν να αυξάνουν τα ποσοστά τους επικεντρώνοντας στην προσφυγική κρίση. Το νέο δόγμα συνοψίζεται: «Το Ισλάμ είναι μια παγκόσμια μάστιγα. Η ΕΕ είναι μια δικτατορία».

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη παράμετρος. Στο Ισραήλ, στο κυβερνών κόμμα Likud, υπάρχουν φωνές που θεωρούν ότι κάποια ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη είναι φυσικοί τους σύμμαχοι!

Το ανώτερο στέλεχος του κόμματος Μάικλ Κλάινερ δήλωσε: «Είμαστε ένα μικρό έθνος που περιτριγυρίζεται από σχεδόν 1 δισ. μουσουλμάνους που μας μισούν. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να αμφισβητούμε την ειλικρίνεια του FPO για παράδειγμα (σ.σ. το ακροδεξιό κόμμα της Αυστρίας). Τα δεξιά κόμματα της Ευρώπης έχουν μια αληθινή εικόνα για το τι είναι το Ισλάμ, αντίθετα με άλλα ευρωπαϊκά κόμματα που πιστεύουν ότι μπορείς να κατευνάσεις τους δικτάτορες, να κατευνάσεις το θηρίο που θέλει να σε φάει».

Ο Κλάινερ, βέβαια, θεωρείται από τις πιο συντηρητικές φωνές ακόμη και μέσα στο Likud. Πάντως, είναι γεγονός ότι πολλοί στο Ισραήλ αρχίζουν να αναρωτιούνται κατά πόσο η σημερινή Ευρώπη μπορεί να υπερασπίσει την χώρα από τις απειλές που αντιμετωπίζει. Στην Jerusalem Post έχει υπάρξει παλιότερα editorial που έλεγε ότι στην Σουηδία, ο μόνος σύμμαχος του Ισραήλ ήταν το ακροδεξιό λαϊκιστικό κόμμα «Σουηδοί Δημοκράτες».

Ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες ορισμένα ακροδεξιά κόμματα επιχειρούν το απόλυτο ακροβατικό. Ελπίζουν ότι θα εκμεταλλευτούν αυτές τις σκληρές τάσεις στο Ισραήλ για να αποκτήσουν την επίσημη στάμπα του «αντι – αντισημίτη».

Τον Δεκέμβριο του 2010, ο αρχηγός του αυστριακού ακροδεξιού FPO Κρίστιαν Στράχε πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στο Ισραήλ. Η επίσκεψη κατέληξε σε καταστροφή, όμως ο Στράχε δεν το έβαλε κάτω. Τον Δεκέμβριο του 2014 δήλωσε: «Υποστηρίζουμε πλήρως τα δικαιώματα του Ισραήλ να υπερασπίζεται την ύπαρξή του». Τον Απρίλιο, μάλιστα, καταδίκασε τον αντισημιτισμό και εξέφρασε μετάνοια για αντισημιτικές δηλώσεις του παρελθόντος.

Αυτή την στιγμή, το ακροδεξιό αυστριακό κόμμα προσπαθεί να εξασφαλίσει επίσημη πρόσκληση από την κυβέρνηση Νετανιάχου. Προς το παρόν, πάντως, τα επίσημα κυβερνητικά όργανα του Ισραήλ έχουν αποστασιοποιηθεί.

Αντί για φινάλε; Η δήλωση του προέδρου της αυστριακής Εβραϊκής Κοινότητας: «Είναι οπορτουνιστικό να προσπαθούν αυτά τα κόμματα να φτιάξουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός παραμένουν στα ακροδεξιά κόμματα. Δεν είναι δυνατόν να είσαι ολίγον έγκυος. Είτε είσαι, είτε όχι»…