Πολλοί είναι οι σκηνοθέτες που εμπνεύστηκαν από το τραγικό ναυάγιο του Τιτανικού, στις 15 Απριλίου 1912, για να δημιουργήσουν ιστορίες μυθοπλασίας.

Πολλοί είναι οι σκηνοθέτες που εμπνεύστηκαν από το τραγικό ναυάγιο του Τιτανικού, στις 15 Απριλίου 1912, για να δημιουργήσουν ιστορίες μυθοπλασίας.

Η τραγική ιστορία όμως της βύθισης του μεγαλύτερου πλοίου των αρχών του 20ου αιώνα μέσα σε λίγες μόλις ώρες, που παρέσυρε στον θάνατο 1500 άτομα, ενέπνευσε και τον υπουργό Προπαγάνδας του Χίτλερ, τον Γιόζεφ Γκέμπελς.

Αυτή είναι η άγνωστη ιστορία του «Τιτανικού των Ναζί», μιας ταινίας μυθοπλασίας που σκαρφίστηκε ο Γκέμπελς για να εξυμνήσει το μεγαλείο το Τρίτου Ράιχ.

Ο Γκέμπελς ήθελε μία ταινία που αφενός να αναδεικνύει την «υπεροχή» της γερμανικής κινηματογραφικής παραγωγής, αφετέρου να καθιστά του Βρετανούς και Αμερικανούς υπεύθυνους για τη βύθιση του πλοίου. Ο δαιμόνιος υπουργός Προπαγάνδας του φύρερ πρόσθεσε έναν ηρωικό Γερμανό αξιωματικό στο πλήρωμα του πλοίου, ο οποίος λειτουργούσε ως φωτεινός φάρος ανιδιοτέλειας και γενναιότητας, σε σχέση με τους Βρετανούς συναδέλφους του.

Ωστόσο ο αρχικός σκηνοθέτης της ταινίας συνελήφθη κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας καθώς καταφέρθηκε κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Αργότερα βρέθηκε κρεμασμένος στη φυλακή. Το φιλμ ολοκληρώθηκε από τον Werner Klingler.

Το φιλμ παίχτηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε αίθουσες της υπό ναζιστική κατοχή Ευρώπης, όχι ωστόσο στο εσωτερικό της Γερμανίας καθώς ο Γκέμπελς φοβόταν πως η κατάληξη της ταινίας θα έριχνε το ηθικό των ναζί στρατιωτών.

Σύμφωνα πάντως με το σενάριο, ο πρώτος αξιωματικός του πλοίου, Πίτερσον, Γερμανός στην καταγωγή, παρακαλεί τους πλούσιους, υπερόπτες και απεριποίητους ιδιοκτήτες του Τιτανικού να επιβραδύνουν το πλοίο, ωστόσο εκείνοι αρνούνται. Ως αποτέλεσμα το πλοίο χτυπά στο παγόβουνο και βυθίζεται. Κατά την εκκένωση του πλοίου όλοι οι επιβάτες φέροντες σαν παράφρονες, με εξαίρεση τους Γερμανούς που παραμένουν πειθαρχημένοι και συγκροτημένοι ως το τέλος.

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο υπό γερμανική κατοχή λιμάνι της Πολωνίας Gdynia ενώ τον Τιτανικό αναπαρέστησε το πλοίο Cap Arcona, που αργότερα ακολούθησε και τη μοίρα του καθώς βυθίστηκε λίγα πριν το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου. Κόστισε 4 εκατομμύρια μάρκα του Ράιχ, που αντιστοιχούν σε περίπου 180 εκατ. σημερινά δολάρια.

Η κόπια της ταινίας βρέθηκε το 1949 ωστόσο γρήγορα απαγορεύτηκε στη Δύση. Στο ανατολικό μπλοκ προβλήθηκε ως «ταινία τρόπαιο» από τους ηττημένους από τον κόκκινο στρατό ναζί.

Από τη δεκαετία του 1950 και μετά η ταινία περιήλθε σε αφάνεια, αν και περιστασιακά παιζόταν από την γερμανική τηλεόραση. Το 2005 κυκλοφόρησε σε DVD.