Πολλές φορές έχουμε επικρίνει τους Έλληνες εφοπλιστές, κυρίως για τα προνόμια που έχουν ή που τους έχει παραχωρήσει το ελληνικό κράτος και ιδιαίτερα το ελληνικό πολιτικό σύστημα… 

Και θα πρέπει να πούμε, μάλιστα, ότι πολλές φορές αυτή η ιδιαίτερη μεταχείριση, σε συνδυασμό με τη χλιδάτη και προκλητική ζωή ορισμένων και την άρνησή τους να βάλουν το χέρι λίγο βαθύτερα στην τσέπη, όταν ξέρουν ότι υπάρχει ανάγκη και όταν τα κέρδη τους είναι τεράστια, καταντούν πρόκληση… 

 

Όμως, από την άλλη πλευρά, δεν είναι δυνατόν να μη στηρίξει κανείς την όποια υγιή προσπάθεια γίνεται και να μην υπερασπιστεί τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες, όταν μπαίνουν στο στόχαστρο μεγάλων ξένων πολυεθνικών τραπεζών, που σέρνουν τον χορό στο πάρτι που γίνεται διεθνώς από τα διάφορα «γεράκια» και «κοράκια» κυρίως του τραπεζικού συστήματος. 

 

Έτσι λοιπόν το «Ποντίκι» σήμερα αποκαλύπτει μια μεγάλη και σοβαρή υπόθεση – με πολλά περίεργα πλοκάμια –, που βρίσκεται στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία διερευνά τα παιχνίδια που παίζονται σε βάρος της ελληνικής ναυτιλίας, ενός από τα πιο υγιή και κερδοφόρα κομμάτια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Παιχνίδια που παίζονται από «γεράκια» μεγάλων πολυεθνικών τραπεζικών οίκων, τα οποία τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθούν με κάθε τρόπο να αφαιμάξουν την ελληνική ναυτιλία και να την εξοντώσουν. 

 

 

Έχουν βάλει στόχο μεγάλες ελληνόκτητες ναυτιλιακές εταιρείες, «τάζοντας λαγούς με πετραχήλια» για τραπεζικούς «θησαυρούς», που στο τέλος αποδεικνύονται «άνθρακες», μέσα από παράνομες διαδικασίες και «αμαρτωλές» ιστορίες. Όλες αυτές λοιπόν οι «αμαρτωλές» ιστορίες που έστησαν ορισμένες ξένες τράπεζες σε βάρος ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών «σκάνε» τώρα, μία προς μία και αποκαλύπτονται το «βρόμικο» παρασκήνιο και οι περίεργες μεθοδεύσεις που ακολούθησαν οι ξένοι τραπεζίτες για να βάλουν «στο χέρι» εκατομμύρια από Έλληνες εφοπλιστές.

 

Και επειδή τα σκάνδαλα αυτά έχουν προκαλέσει αναστάτωση στους Έλληνες πλοιοκτήτες, ύστερα από σειρά συγκεκριμένων καταγγελιών, ο αρμόδιος εισαγγελέας για οικονομικά εγκλήματα διέταξε ήδη προκαταρκτική εξέταση για τη διερεύνηση διάπραξης κακουργηματικών πράξεων από πλευράς τραπεζικών στελεχών μιας συγκεκριμένης τράπεζας.

 

Πρόκειται για μία από τις «βρόμικες» αυτές υποθέσεις που έχουν πάρει ήδη τον δρόμο της Δικαιοσύνης και διερευνώνται σε βάθος κατόπιν εντολής της Εισαγγελίας Αθηνών, η οποία και διέταξε προκαταρκτική εξέταση για κακούργημα!

 

Η Δικαιοσύνη ασχολείται με το παράνομο κόλπο που χρησιμοποιούσαν αυτές οι τράπεζες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και μεγάλη γνωστή πολυεθνική τράπεζα που στη χώρα μας συσχετίζεται συχνά με τις διάφορες λίστες και έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη και με άλλες υποθέσεις που ερευνά η ελληνική Δικαιοσύνη… 

 

 

Όλες λοιπόν αυτές οι τράπεζες, με θεαματικές ανακοινώσεις στις επίσημες ιστοσελίδες τους, υποστήριζαν ότι θα χρηματοδοτούσαν τις επενδύσεις σε πλοία ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών. Αυτό ήταν καταρχάς το… τυράκι, γιατί η «φάκα» ερχόταν αργότερα, αφού οι τράπεζες έδιναν το 60% της αξίας του πλοίου σε δάνεια δεκαετούς διάρκειας και το διασφάλιζαν με πρώτη υποθήκη το πλοίο αλλά και με εγγύηση (collateral) το 1/4 του δανείου, που το παρακρατούσαν, συν προσωπικές εγγυήσεις των δανειοληπτών. Αν, δηλαδή, το δάνειο ήταν ύψους 36 εκατομμυρίων δολαρίων, ο πλοιοκτήτης έπαιρνε στο χέρι περίπου 26 εκατ., τα οποία πλήρωνε έντοκα, και τα υπόλοιπα περίπου 10 εκατ. έμεναν δεσμευμένα στην τράπεζα. 

 

Από εκεί άρχιζε το «παιχνίδι» των τραπεζών, καθώς εκπρόσωποί τους (τα λεγόμενα και «golden boys», που θα έβγαζαν επιπλέον προσωπική προμήθεια από τις after sale πωλήσεις τραπεζικών προϊόντων) πήγαιναν στις εταιρείες και έπειθαν με κάθε τρόπο τους πλοιοκτήτες να παίξουν σε συμβάσεις ανταλλαγής επιτοκίων (rates waps) για να βγάλουν άμεσα χρήματα και να διασφαλίσουν το επιτοκιακό τους περιβάλλον. 

 

 

Ουσιαστικά, δηλαδή, οι τράπεζες έπαιζαν σε «τοξικά» τραπεζικά προϊόντα και, αν κέρδιζαν, διασφάλιζαν τα λεφτά τους και τα ποσοστά τους ενώ, αν έχαναν, τα «σπασμένα» θα τα πλήρωνε ο δανειολήπτης. Φρόντιζαν μάλιστα οι τραπεζίτες να βάζουν ρήτρες για να μην μπορεί να βγει από το πρόγραμμα ο επενδυτής – θύμα αφού θα ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει πολλά εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση. Οι τράπεζες έβαζαν μια «θηλιά» στους πλοιοκτήτες, οι οποίοι, αφού είχαν εξαπατηθεί με τις απατηλές υποσχέσεις, ήταν υποχρεωμένοι να διαλέξουν μεταξύ «ελεγχόμενης» ζημιάς ή καταστροφής. Έτσι, οι εταιρείες αυτές πλήρωσαν τα «τοξικά» προϊόντα για να μην οδηγηθούν σε αφανισμό ενώ οι τράπεζες έπαιξαν εκ του ασφαλούς το παιχνίδι τους «εις υγείαν των κορόιδων»!