Του Δημήτρη Περπατάρη

Δικηγόρου – Εργατολόγου

Το αποτέλεσμα της διάσκεψης της Πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που δικαιώνει τις συμβασιούχες καθαρίστριες της ΟΠΑΠ Α.Ε. στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες :

Του Δημήτρη Περπατάρη

Δικηγόρου – Εργατολόγου

Το αποτέλεσμα της διάσκεψης της Πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που δικαιώνει τις συμβασιούχες καθαρίστριες της ΟΠΑΠ Α.Ε. στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες :

♦ Την αναλγησία της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας που εκμεταλλεύτηκε διαχρονικά την πάγια και διαρκή υπό  ανασφάλεια εργασία χιλιάδων συμβασιούχων για την χαμηλόμισθη και ανασφάλιστη κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών του ευρύτατου Δημόσιου Τομέα

♦ Τους ίδιους τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα τους κοινωνικό και δικαστικό μέχρι την τελική δικαίωσή τους

♦ Την ελληνική κοινωνία που σπαράζεται οικονομικά και εργασιακά με παραβίαση στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων υπό την απειλή της γενικευμένης ανεργίας.

Θεωρώ την υπό δημοσίευση Απόφαση ένα γενναίο πρόκριμα, τις συνέπειες του οποίου πρέπει να αναλογιστούν όλοι καλά πριν επιμείνουν στις αδιέξοδες πολιτικές του παρελθόντος που μέχρι σήμερα αναπαράγουν και διαιωνίζουν το πρόβλημα. Ο δρόμος πάντως παραμένει ανοιχτός. Θα είναι όμως πορεία  διαρκούς αγώνα μέχρι και την τελική δικαίωση.

Ορισμένες κρίσιμες σκέψεις και επισημάνσεις για το αποτέλεσμα της σημερινής διάσκεψης :

♦ Ιδιαίτερα θετικό το αποτέλεσμα της Διάσκεψης (η υπό δημοσίευση Απόφαση) της Πλήρους Ολομελείας του ΑΠ,  το πλήρες σκεπτικό της οποίας θα γνωρίζουμε όταν καθαρογραφεί και δημοσιευθεί. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν  κινείται σε ακριβώς  αντίθετη κατεύθυνση από τις δυο εισηγήσεις τόσο του Εισηγητή Αρεοπαγίτη όσο και του Εισαγγελέα του ΑΠ. Επιπλέον, εκδίδεται εκδίδεται σε μια βεβαρυμμένη κοινωνικά και οικονομικά περίοδο που έχει επίκεντρο τις ελαστικές μορφές εργασίας  αποτελώντας ένα σαφέστατο μήνυμα προς τις  πολιτικές ηγεσίες.

♦ Η Απόφαση εκδόθηκε σε μια συγκεκριμένη υπόθεση επί της αγωγής 20 καθαριστριών με σύμβαση μιας ημέρας της ΟΠΑΠ α.ε.  που είχαν 20ετή προϋπηρεσία με αλληλοδιαδοχικέ συμβάσεις μίας (!) ημέρας. Ο Άρειος Πάγος ξεπέρασε το θέμα της δήθεν Συνταγματικής απαγόρευσης , με το δεδομένο ότι οι συγκεκριμένοι συμβασιούχοι είχαν προϋπηρεσία πριν από το 2001. Το μεγάλο νομικό στοίχημα της αμέσως επόμενης περιόδου  είναι αν από τα πρωτοδικεία που ασχολούνται με αγωγές συμβασιούχων θα επεκταθεί η προστασία στις νεότερες γενιές συμβασιούχων , δηλαδή όσους απασχολούνται  μετά το 2001 ιδιαίτερα αυτούς που δεν τακτοποιήθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου,  σε όσους εργάζονται με νέες νομικές και πραγματικές  μορφές εκμετάλλευσης , όπως είναι οι συμβάσεις δήθεν  «έργου» και οι συμβάσεις μέσω προγραμμάτων Stage. Κατά την άποψή μου, από τη στιγμή που ο Άρειος Πάγος θεωρεί ότι υπάρχει δικαίωμα δικαστικής προστασίας για συμβασιούχους που καλύπτουν πάγιες διαρκείς ανάγκες είναι αναμφισβήτητα  θετικό πρόκριμα και για τις άλλες κατηγορίες συμβασιούχων , η δικαστική προστασία τους θα επεκταθεί και θα ακολουθήσουν και  θετικές  δικαστικές αποφάσεις των Πρωτοδικείων που στο αμέσως επόμενο διάστημα κρίνου αγωγές και αιτήσεις Ασφαλιστικών Μέτρων.

♦ Οι επόμενες μάχες θα έχουν να κάνουν με την νομολογιακή ερμηνεία της απόφασης του Αρείου Πάγου από τους δικαστές των πολιτικών δικαστηρίων, δηλαδή αν θα κρίνουν ότι η απόφαση διασφαλίζει το δικαίωμα της Δικαστικής εξουσίας  να ελέγχει την αληθινή σχέση εργασίας με κριτήριο την κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών ή αν θα αποτελέσει αποφασιστικό  κριτήριο η δήθεν απαγόρευση του άρθρου 103 του Συντάγματος που ορίζει όμως ότι με απαγορεύονται οι με νόμο μετατροπές  των σχέσεων εργασίας σε αορίστου. Αυτή η νομοθετική απαγόρευση δεν περιλαμβάνει όμως  και τη δικαστική προστασία, η οποία μπορεί να αναγνωρίσει ότι υπάρχει σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου . Είναι δηλαδή αναμφισβήτητα ένα  θετικό πρόκριμα από το Ανώτατο Πολιτικό Δικαστήριο της χώρας  για να ελέγξουν τα δικαστήρια τις σχέσεις εργασίας και όχι να απορρίψουν συλλήβδην τις σχετικές αγωγές υπό το πρόσχημα της Συνταγματικής απαγόρευσης. Είναι ένα ανοικτό στοίχημα που μένει  στην πράξη να κερδηθεί.