Από τις αισιόδοξες προεκλογικές της πτήσεις και υποσχέσεις η κυβέρνηση τροχοδρομεί τώρα στην ανώμαλη οικονομική πραγματι κότητα. Μαζί της προσγειώνονται και όσοι αφελώς δεν κατανόησαν ότι από το ύψος των μεγάλων προσδοκιών τα… επίγεια εμπόδια απλώς φαίνονται μικρότερα. Δεν εξαφανίζονται.

Από τις αισιόδοξες προεκλογικές της πτήσεις και υποσχέσεις η κυβέρνηση τροχοδρομεί τώρα στην ανώμαλη οικονομική πραγματι κότητα. Μαζί της προσγειώνονται και όσοι αφελώς δεν κατανόησαν ότι από το ύψος των μεγάλων προσδοκιών τα… επίγεια εμπόδια απλώς φαίνονται μικρότερα. Δεν εξαφανίζονται.

Αυτοί που σήμερα κινδυνεύουν αν εξαφα νιστούν είναι οι εργαζόμενοι. Δυόμισι εκατομμύρια από αυτούς έχουν ήδη κατα ταχθεί και επίσημα στους καταλόγους της φτώχειας που δικαιούνται ελεημοσύνη μέ σω εκτάκτων επιδομάτων. Μαζί μ’ αυτούς και όσοι καλούνται να εργαστούν πιο πολύ, πιο ευέλικτα, με λιγότερη σύνταξη, με πε ρισσότερες δαπάνες για την (ιδιωτική) πε ρίθαλψή τους και τις (ιδιωτικές) σπουδές των παιδιών τους, που αντιμετωπίζουν το φάσμα της διά βίου ανεργίας.

Το προεκλογικό παραμύθι, για όλους αυτούς, αλλά και για την κυβέρνηση έχει τελειώσει. Το σενάριο της οικονομικής καθημερινό τητας γράφεται από ειδικούς τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Εκεί σπεύδουν όσοι θέλουν δανεικά, προς τα εκεί «προσεύχεται» και η ελληνική κυβέρ νηση.

Τα δανεικά δεν εξασφαλίζονται με προσευ χές. Απαιτούνται «σπονδές»: Διάλυση των εργασιακών σχέσεων (ασφαλιστικό), απορρύθμιση της οικονομίας (ξεπούλη μα κερδοφόρων δομών της δημόσιας οικονομίας), υπονόμευση και εξάρθρωση κεκτημένων για δημόσια Υγεία και εκπαί δευση. Την πρώτη σπονδή στο ιερατείο των πιστωτών η κυβέρνηση την πρόσφερε με την κατάθεση του προϋπολογισμού. Η δεύτερη θα προσφερθεί ως «πρόγραμμα σταθερότητας» της ελληνικής οικονομίας στα τέλη Ιανουαρίου.

Εκεί οι κανόνες ορίζονται ή παραβιάζονται απ’ όσους έχουν γεμάτο πορτοφόλι. Και ο ελληνικό πορτοφόλι έχει αδειάσει προ πολλού.