Ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι δεμένοι στα πόδια με αλυσίδες σαν να είναι κρατούμενοι που πρόκειται να αποδράσουν, άθλιες συνθήκες υγιεινής και κρεβάτια από ξύλο συνθέτουν ένα σκηνικό μεσαίωνα.

Ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι δεμένοι στα πόδια με αλυσίδες σαν να είναι κρατούμενοι που πρόκειται να αποδράσουν, άθλιες συνθήκες υγιεινής και κρεβάτια από ξύλο συνθέτουν ένα σκηνικό μεσαίωνα.

Στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, οι ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι δεν έχουν κανένα μέλλον. Ακόμη και περιπτώσεις που μπορεί να θεραπευτούν, δεν θα θεραπευτούν ποτέ. Όσοι νοσηλεύονται στα ψυχιατρεία είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι είναι καταδικασμένοι και ξεχασμένοι στο υπόγειο κάποιου σπιτιού, αλυσοδεμένοι και δίχως καμία φαρμακευτική αγωγή.

Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ένας ψυχικά ασθενής, έχει «δαιμονιστεί» από κάποιο κακό πνεύμα και ο μόνος τρόπος να θεραπευτεί είναι να τον αλυσοδέσουν οι συγγενείς του και να τον κρατήσουν στο υπόγειο του σπιτιού τους.

Και αυτό κάνουν. Μόνο στην Τζακάρτα 19.000 άνθρωποι σύμφωνα με ανθρωπιστικές οργανώσεις βρίσκονται αλυσοδεμένοι με τις αλυσίδες να τους ματώνουν τα γυμνά πόδια, σε κάποιο σπίτι και κοιμούνται σε κρεβάτι χωρίς σκεπάσματα και στρώμα, μόνο με σκληρό ξύλο.

Δεν είναι λίγοι οι ασθενείς που ακόμη και με κρίσεις πανικού θα αλυσοδεθούν από τους συγγενείς τους επειδή «κάποιο δαιμόνιο» έχει μπει μέσα τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν σκίσει τα δάχτυλα τους και έχουν βγάλει τα νύχια τους καθώς σκάβουν για να ξεφύγουν.

Το 1977, στην Ινδονησία απαγορεύτηκε η πρακτική του περιορισμού των ατόμων με ψυχικά προβλήματα από τους συγγενείς τους. Παρά την απαγόρευση η μέθοδος είναι μέχρι σήμερα εξαιρετικά δημοφιλής. Η μέθοδος αυτή ονομάζεται Πασούνγκ και η κυβέρνηση της χώρας προσπαθεί να την εξαλείψει.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση πέραν της δεισιδαιμονίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, υπάρχουν μόνο 48 ψυχιατρεία στην Ινδονησία για έναν πληθυσμό άνω των 250 εκατομμυρίων κατοίκων.