Μία (ακόμη) ελληνική υπογραφή προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των επιστημόνων που με επιμονή και υπομονή φωτίζουν τα σκοτεινά πεδία των νευροεκφυλιστικών παθήσεων. 

 

 

Μία (ακόμη) ελληνική υπογραφή προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των επιστημόνων που με επιμονή και υπομονή φωτίζουν τα σκοτεινά πεδία των νευροεκφυλιστικών παθήσεων. Ανήκει στην 33χρονη Δωροθέα Πινότση, την επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύτηκε από το Τμήμα Χημικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ και η οποία κατέγραψε πώς εκδηλώνεται η νόσος Πάρκινσον  – πρόκειται για μια σοβαρή νευροεκφυλιστική ασθένεια που «κλέβει» ποιότητα αλλά και χρόνια ζωής από τουλάχιστον 8 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο προκαλώντας τρέμουλο (συνήθως στα χέρια), ακαμψία, δυσκολία βάδισης και, σε κατοπινό στάδιο, άνοια.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Πρώτο Θέμα

 

Γιατί, πριν απ’ όλα, μοιραζόμαστε την ίδια γλώσσα κι έχουμε την τύχη να καταλαβαινόμαστε  μέσα από το θρόισμα  των αιώνων…  Γιατί αυτή η γλώσσα ζει μέσα μας με όλο τον πολύτιμο πλούτο της και τα επιτεύγματά της  και η Δωροθέα μάς συνδέει με την παράδοση των επιστημών  που γεννήθηκαν σ’ αυτούς τους τόπους, σ’ αυτές τις θάλασσες,  κάτω από αυτό το φως που φωτίζει αποκαλυπτικά την σημερινή μας γύμνια…

Γιατί η Δωροθέα υψώνεται πάνω από μας και μας σηκώνει μαζί της. Της είμαστε  βάρος και το ξέρει, αλλά είναι δυνατή και αριστούχος  στην εσωτερικότητά της και σηκώνει το απεχθές φορτίο μας σιωπηλά στην φιλόξενη ξένη που της χαρίζει δυνατότητες κι ευκαιρίες – ένα εργαστήριο και σεβασμό και αποδοχή, τα ελάχιστα που χρειάζεται η Δωροθέα για να μεγαλουργήσει.

Χαίρομαι γιατί  μπορώ να της εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου μ’ ένα  εύγε και μια συγγνώμη  κι αυτές οι λέξεις να περάσουν μέσα της σαν ένα αεράκι που μας λυτρώνει από την ταπείνωση  … να μην μπορούμε να την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας, διπλά μας, στη χώρα μας. 

Γιατί στα επιτεύγματα της Δωροθέας, η αριστεία της καταυγάζει την επιστήμη, κι η επιστήμη με τη σειρά της μας ψυθιρίζει το τραγούδι της ζωής, το μεγαλείο να διαλεγόμαστε με τον εαυτό μας και τη φύση, να ξεπερνούμε τις προκλήσεις, να είμαστε σύγχρονοι, να αποθεώνουμε το θαύμα της ανθρώπινης ζωής μέσα από τη σιωπή ενός εργαστηρίου, την  ανωτερότητα ενός ψυχισμού, την γενναιοδωρία μιας θυσίας υπέρ της πίστης στον άνθρωπο.

Σ’ αυτά και σε άλλα μάς εξυψώνει η Αριστεία της Δωροθέας μας, του υπέροχου κοριτσιού μας, που μεγάλωσε στην Καισαριανή, αθόρυβα, μέσα στην οχληρή οχλοβοή της μεταπολίτευσης –όπου αποθεώθηκε η φτήνια του life style, της εύκολης αναγνώρισης, δίχως αντίκρισμα στην εποχή του γενικευμένου ευτελισμού – κι έμεινε όρθια, ενάντια στο  τερατώδες και τρομαχτικό της ασημαντότητας της εποχής της, και άντεξε, κι από τον δικό της κόπο αντλούμε κουράγιο και αισιοδοξία  ότι ο τόπος μας κάποτε θα είναι σε θέση να αγαπήσει προσωπικότητες σα τη Δωροθέα, θα είναι σε θέση να τους αποδώσει αυτό που τους αξίζει:  σεβασμό και κύρος, ελπίδα και χαρά, αξιοπρέπεια με αντίκρισμα.

Σε ευχαριστούμε Δωροθέα που μας τιμάς  με την αριστεία των επιδόσεών σου – όλους εμάς εδώ που χάσαμε την τιμή  και την τύχη να σε κρατήσουμε δίπλα μας – κι ίσως αυτό να είναι τελικά και το δικαιότερο…