Στις κάλπες προσέρχονται οι Λονδρέζοι για να εκλέξουν τον νέο δήμαρχό τους.

Στις κάλπες προσέρχονται οι Λονδρέζοι για να εκλέξουν τον νέο δήμαρχό τους. Φαβορί για την δημαρχεία αποτελεί ο υποψήφιος των Εργατικών Σαντίκ Καν γιος Πακιστανού οδηγού λεωφορείου, μουσουλμάνο στο θρήσκευμα σε μια απόδειξη της πλουραλιστικής κοινωνίας της βρετανικής πρωτεύουσας.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον Καν προβάδισμα μεγαλύτερο των δέκα μονάδων έναντι του κύριου αντιπάλου του, του συντηρητικού και γιου ενός δισεκατομμυριούχου, του Ζακ Γκόλντσμιθ, τόσο λόγω της πορείας του στην πολιτική, όσο και για τα προσωπικά βιώματά του.

Ο Σαντίκ Καν είναι γεννημένος τον Οκτώβριο του 1970 από μια πακιστανική οικογένεια που είχε μόλις μεταναστεύσει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Καν μεγάλωσε σε μια κοινωνική κατοικία μαζί με τους έξι αδελφούς και την αδελφή του στο Τούτινγκ, μια λαϊκή συνοικία του νότιου Λονδίνου.

Ωστόσο, σε μια χωρά που η πολιτική παραμένει προνόμιο της ελίτ, κανείς δεν θ μπορούσε να πιστέψει πως 45 χρόνια μετά ένας Πακιστανός μουσουλμάνος μετανάστης δεύτερης γενιάς θα διεκδικούσε τον δήμο του Λονδίνου, δηλώνει η Ντορίν Λόρενς, φίλη του και μέλος της Βουλής των Λόρδων. Όμως αυτό το ταπεινό παρελθόν ταιριάζει επίσης σε έναν υποψήφιο σε μια πρωτεύουσα η καρδιά της οποίας «χτυπά αριστερά», που έχει την ποικιλομορφία ως σημαία και αγαπά επιπλέον όλες τις ωραίες ιστορίες επιτυχίας.

Ο Σαντίκ Καν αναφέρει συχνά ότι ο πατέρας του ήταν οδηγός λεωφορείου και η μητέρα του μοδίστρα και ότι ο ίδιος κοιμόταν μέχρι την ηλικία των 24 ετών στο πάνω κρεβάτι μιας κουκέτας στο σπίτι τους.

Στο σχολείο, ήθελε αρχικά να σπουδάσει θετικές επιστήμες και να γίνει οδοντίατρος, όμως ένας καθηγητής του πρόσεξε το χάρισμά του στην προφορική ομιλία και τον έστρεψε προς τη Νομική. Έτσι, θα γίνει δικηγόρος, με ειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα, και πρόεδρος για τρία χρόνια της μη κυβερνητικής οργάνωσης Liberty.

Αλλά και μεγαλώνοντας ο Σαντίκ ήταν πεισματάρης. Ως παιδί μαθαίνει μποξ για να μπορεί να απαντήσει σε εκείνους που τολμούν να τον κοροϊδέψουν αποκαλώντας τονν «Πάκι» (“Paki”).

Σε ηλικία 15 ετών προσχωρεί στο Εργατικό Κόμμα. Το 1994 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος Γουόντσγουορθ, στο νότιο Λονδίνο, θέση την οποία διατηρεί έως το 2006.

Το 2005 εγκαταλείπει τη δικηγορία για να εκλεγεί βουλευτής του Τούτινγκ, όπου εξακολουθεί να ζει, με τη σύζυγό του Σααντίγια, επίσης δικηγόρο, και τις δύο έφηβες κόρες τους. Τρία χρόνια αργότερα, ο Γκόρντον Μπράουν τού προτείνει τη θέση του υπουργού αρμόδιου για τις κοινότητες, τον επόμενο χρόνο, εκείνην για τις μεταφορές. Γίνεται ο πρώτος μουσουλμάνος που είναι μέλος του υπουργικού συμβουλίου ενός βρετανού πρωθυπουργού.

Στους συντηρητικούς που προσπαθούν να του βάλουν τρικλοποδιά κατηγορώντας τον ότι πρόσκειται στους εξτρεμιστές, αντιτείνει ότι ψήφισε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, κάτι που του κόστισε απειλές κατά της ζωής του, και ότι πάντα κατήγγελλε τον εξτρεμισμό.

«Αν κερδίσω τις εκλογές, θα είμαι ένας δήμαρχος που ενώνει την πόλη μας, που ενώνει τις κοινότητες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο, αυτός που προφανώς ελκύει τόσο τις λαϊκές συνοικίες όσο και το Σίτι με τις φιλο-ευρωπαϊκές θέσεις του.