Μέσα της δεκαετίας του ’80, η Ελλάδα ζει ένα πρωτόγνωρο όνειρο καταιγιστικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών. Τα τρία κεντρικά πρόσωπα του σπονδυλωτού αυτού μυθιστορήματος ζητούν τον δικό τους επίγειο παράδεισο, αναζητούν τη δική τους προσωπική διέξοδο παρασυρμένα από το κλίμα της εποχής που χρωματίζεται από τους ήχους των Rolling Stones, των Deep Purple ή των Led Zeppelin.

 

Οι ζωές τους θα συναντηθούν μέσα από τυχαία σύμβαντα και θα διαμορφωθούν επίσης μέσα από τα παράξενα και κυρίως απρόβλεπτα παιχνίδια που επιφυλάσσει η μοίρα. Η Εύα ζει στην Αθήνα βολεμένη – προνομιούχος δημόσιος υπάλληλος σε υπουργείο. Ο μοναδικός της καημός είναι ο γάμος, ένας γάμος σύμφωνα με τα μικροαστικά ήθη και την πλάνη της απελευθέρωσης. Η υποψήφια νύφη επιθυμεί να παντρευτεί με επώνυμο νυφικό και όχι Σάββατο, όπως συνηθίζεται, αλλά μια καθημερινή προκειμένου να προσδώσει μιαν ανύπαρκτη μοναδικότητα στην άχρωμη έτσι κι αλλιώς ζωή της.

 

Μοιάζει να στήνει η ίδια το αδιέξοδό της. Στην Πάρο, ο Ζώης ασφυκτιά περιορισμένος από τους ορίζοντες του νησιού, έχει σαν όνειρο τη φυγή, να ταξιδέψει μακριά, σαν ναυτικός, πέρα στους ανοιχτούς ορίζοντες. Ωστόσο, τον βαραίνουν υποχρεώσεις και δεσμοί αίματος, μια εθιμική σκλαβιά που ενώνει τον παλιό με το καινούργιο κόσμο – διχάζοντάς τον ταυτόχρονα. Εύα και Ζώης είναι νέοι και κάνουν όνειρα για τη ζωή τους. Η συνάντησή τους θα γίνει έναν Αύγουστο στην Πάρο, όπου θα δρομολογηθεί μια τελικά ανεπιτυχής έξοδος από τον «ελληνικό παράδεισο». Στον αντίποδα των δύο αυτών ανθρώπων, ένας τρίτος θα συνδεθεί μέσω ενός ταξιδιού από τη Σοβιετική Ένωση προς την Ελλάδα με τη ζωή τους. Ο Βιτάλι, ένας Ρώσος ελληνικής καταγωγής, ένας χαμένος τής προσφυγιάς, θα επιστρέψει γευόμενος το νόστιμον ήμαρ – ως ένας τρίτος στη ζωή των δυο ηρώων.