«Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει το δίδυμο άχθος του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους είναι να αποφασίσει θετικά και συντεταγμένα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ανασυγκρότησης, την έξοδο από την ευρωζώνη και τη διαμόρφωση εθνικού νομίσματος για τη χάραξη, από μια εθνικού χαρακτήρα και υπό κυβερνητικό πολιτικό έλεγχο Κεντρική Τράπεζα, εθνικής νομισματικής πολιτικής» τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μιλώντας σε σύσκεψη μελών και στελεχών της ΛΑ.Ε της Αθήνας.

 

«Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει το δίδυμο άχθος του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους είναι να αποφασίσει θετικά και συντεταγμένα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ανασυγκρότησης, την έξοδο από την ευρωζώνη και τη διαμόρφωση εθνικού νομίσματος για τη χάραξη, από μια εθνικού χαρακτήρα και υπό κυβερνητικό πολιτικό έλεγχο Κεντρική Τράπεζα, εθνικής νομισματικής πολιτικής» τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μιλώντας σε σύσκεψη μελών και στελεχών της ΛΑ.Ε της Αθήνας.

«Ο σύγχρονος πατριωτισμός και διεθνισμός δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την προσήλωση στα μνημόνια, τα οποία είναι ότι πιο καταστροφικό και αδιέξοδο για την Ελλάδα, την περιοχή μας και την Ευρώπη», ανέφερε.

Ο Π. Λαφαζάνης είπε ότι «κεντρικό προς αντιμετώπιση είναι το δίδυμο πρόβλημα του χρέους» και χαρακτήρισε τη συζήτηση για το δημόσιο χρέος που γίνεται στο πλαίσιο των «θεσμών», «στάχτη στα μάτια» του κόσμου.

Επισήμανε επίσης ότι «η σχεδιασμένη εισαγωγή εθνικού νομίσματος, η συγκρότηση υπό κυβερνητικό έλεγχο Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας, η χάραξη εθνικής νομισματικής πολιτικής, η εθνικοποίηση των τραπεζών, η στάση πληρωμών επί του χρέους και η διεκδίκηση της διαγραφής του, η γενναία ”σεισάχθεια” και βαθιά ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, η χορήγηση ισχυρής ρευστότητας με πολύ χαμηλά επιτόκια στον δημόσιο και τον μικρομεσαίο χώρο για επενδύσεις, η ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων, η στήριξη και ενίσχυση μισθών, συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων, συναποτελούν μια ενιαία οργανική αλυσίδα μέτρων ενός πρωτότυπου, βαθιά ριζοσπαστικού και τολμηρού αλλά απολύτως αναγκαίου και ρεαλιστικού δρόμου διεξόδου της χώρας από την κρίση και παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της».

«Έχουμε μπροστά στη χώρα» τόνισε «την πρόκληση ενός γόρδιου δεσμού, ο οποίος κόβεται μόνο τολμηρά και με το σπαθί και όχι με μνημονιακές εξισώσεις».