Το όνομα του είναι χαραγμένο στους τροπαιούχους του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως ο ίδιος είχε δράσει σαν στρατιώτης και στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

 

 

Το όνομα του είναι χαραγμένο στους τροπαιούχους του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως ο ίδιος είχε δράσει σαν στρατιώτης και στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τον έχουμε συνηθίσει στις φωτογραφίες, να καπνίζει το πούρο του το οποίο πριν είχε βουτήξει σε μπράντι και να κάνει το σήμα της νίκης. Στον Ουίνστον Τσόρτσιλ μπορεί κάποιος να προσάψει πολλά.

Αυτό όμως που δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κάποιος είναι ότι δεν ήταν ένας διορατικός ηγέτης, και ένας ορκισμένος εχθρός του Χίτλερ.

Ο Τσόρτσιλ, εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας πολύ πριν από τον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Ήδη η δράση του γίνεται γνωστή από τον Α Παγκόσμιο. Τότε έφερε τον τίτλο του «Πρώτου Λόρδου του Ναυαρχείου», ή αλλιώς του Υπουργού των Ναυτικών.

Ο Τσόρτσιλ παραιτήθηκε όμως από τη θέση αυτή, αφού θεωρήθηκε ως άμεσα υπεύθυνος για την καταστροφή των συμμαχικών δυνάμεων κατά την απόβαση στην Καλλίπολη, από τις Οθωμανικές δυνάμεις υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Από το Ναυτικό και από Πρώτος Λόρδος συνέχισε να πολεμά τους Γερμανούς στον Α Παγκόσμιο, στο απάνθρωπα σκληρό Δυτικό μέτωπο με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Έλαβε μέρος στη φονική μάχη του Υπρ στη βόρεια Γαλλία, ενώ κινδύνεψε να πεθάνει όταν έσκασε δίπλα του μια βόμβα κατά τη διάρκεια ενός «μπαράζ». (Μπαράζ είναι ο ομαδικός βομβαρδισμός μιας συγκεκριμένης περιοχής).

Ο Τσόρτσιλ εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 30. Τον Μάιο του 1940 διαδέχτηκε τον Νέβιλ Τσάμπερλεν στην αρχηγία μιας κυβέρνησης συνασπισμού και προέβη στο διάσημο διάγγελμα του προς τον Βρετανικό λαό: «Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα. Έχουμε μπροστά μας ένα μαρτύριο της πιο οδυνηρής μορφής. Έχουμε μπροστά μας πολλούς, πολλούς μήνες αγώνα και πόνου. Ρωτάτε: “Ποια είναι η πολιτική μας;” Μπορώ να πω ότι είναι το να διεξαγάγουμε πόλεμο από θαλάσσης, ξηράς και αέρος, με όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις και μ’ όλη τη δύναμη που μπορεί να μας δώσει ο Θεός. Να διεξαγάγουμε πόλεμο εναντίον μιας τερατώδους τυραννίας, που κανείς ποτέ δεν την έχει υπερβεί στο σκοτεινό, αξιολύπητο κατάλογο της ανθρώπινης εγκληματικότητας. Ρωτάτε: “Ποιος είναι ο σκοπός;” Μπορώ ν’ απαντήσω με μια λέξη. Είναι η νίκη. Νίκη με κάθε κόστος, νίκη παρ’ όλο τον τρόμο, νίκη, όσο μακρύς και σκληρός κι αν είναι ο δρόμος. Γιατί χωρίς νίκη, δεν υπάρχει επιβίωση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Καμία επιβίωση για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, καμία επιβίωση για όλα όσα αντιπροσωπεύει η Βρετανική Αυτοκρατορία.»