Ορθές πρακτικές για το ελαιόλαδο «από το χωράφι στο ράφι» και τρόποι για την ανάπτυξη της προστιθέμενης αξίας του, συζητήθηκαν στην 1η έκθεση ελαιόλαδου, ελιών και προϊόντων delicatessen (1st Gourmet Live Exhibition).

 

Ορθές πρακτικές για το ελαιόλαδο «από το χωράφι στο ράφι» και τρόποι για την ανάπτυξη της προστιθέμενης αξίας του, συζητήθηκαν στην 1η έκθεση ελαιόλαδου, ελιών και προϊόντων delicatessen (1st Gourmet Live Exhibition).

Τον προβληματισμό του, μεταξύ άλλων, για τους όρους με τους οποίους ανταγωνίζεται το ελληνικό λάδι και τα άλλα προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας της ελληνικής γης, όπως το κρασί, τα εσπεριδοειδή, οι ελιές, κ.α. μετέφερε στην συζήτηση ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, τονίζοντας ότι η προσπάθεια που γίνεται σήμερα για το ελαιόλαδο και για την ενημέρωση του καταναλωτή για πιστοποιημένο και τυποποιημένο προϊόν, μοιάζει με εκείνη που είχε ξεκινήσει πριν από μια εικοσαετία για τον οινικό κλάδο και ότι και αυτή η προσπάθεια «είναι στο σωστό δρόμο».

«Τυποποίηση λοιπόν ή το γνωστό σύνδρομο του θείου από το χωριό με το καλύτερο και αγνότερο, χύμα και ανώνυμο κρασί, λάδι, κ.τ.λ. που μας έχει για χρόνια ταλαιπωρήσει» είπε ο Γιάννης Μπουτάρης και πρόσθεσε ότι αυτό «επιβιώνει χάρη στην ελλιπή πληροφόρηση, την άγνοια του καταναλωτή για την εκτίμηση του προϊόντος, με βάση τον τόπο και τις συνθήκες παραγωγής, τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά , την ποικιλία και τα terroir, όλα αυτά δηλαδή για τα οποία παλεύουν οι παραγωγοί από το αμπέλι και τον ελαιώνα, στα εργαστήρια και στα χημεία, στις κάβες και τις δεξαμενές , στην ελκυστική συσκευασία και την ενημέρωση του καταναλωτή για το τέλειο προϊόν, αυτό που πέρα από τα ασφαλή στοιχεία του να δηλώνει και την τυπικότητα του».

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης τόνισε ότι πρέπει «να μπορούμε με ίσους όρους τυποποίησης και συσκευασίας να σταθούμε δίπλα στους ανταγωνιστές μας στις διεθνείς αγορές» και καθώς, όπως είπε, στο πεδίο της παραγωγής το «στοίχημα» για την ποιότητα έχει κερδηθεί, «να κατακτήσουμε τη θέση που δικαιούμαστε».

«Τις εταιρίες τροφίμων τις ενδιαφέρει το ασφαλές προϊόν. Πόσο ασφαλές είναι αυτό το χύμα λάδι στο τραπέζι, ανοιχτό; Να ένα θέμα» συμπλήρωσε, προεκτείνοντας τον παραπάνω προβληματισμό, στην εισήγηση του ο σύμβουλος επιχειρήσεων Γιάννης Καρβελάς. Υπογράμμισε ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα στην Ευρώπη, με παραγωγή 300.000 τόνους, από τους οποίους τα δύο τρίτα καταναλώνονται εντός της χώρας και το ένα τρίτο κατευθύνεται σε εξαγωγές. Πρόσθεσε, ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά είναι οι όροι εκείνοι που ενδιαφέρουν σε ότι αφορά αυτή τη διαδικασία και επεσήμανε ότι απαιτείται ενεργότερη ενημέρωση και των παραγωγών και των μεταποιητών και του καταναλωτή για τις ορθές πρακτικές τυποποίησης και αποθήκευσης (υλικά συσκευασίας, συνθήκες, κ.α.) για να μπορεί να επιτυγχάνεται το καλύτερο αποτέλεσμα.

Στην γαστρονομική και τουριστική ατζέντα της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε ο αντιδήμαρχος Διεθνών Σχέσεων και Τουρισμού του δήμου Θεσσαλονίκης Σπύρος Πέγκας.

 

Ευεργετικές ουσίες

Για τις ευεργετικές ουσίες του που κάνουν το ελαιόλαδο ξεχωριστό και τις διαδικασίες πιστοποίησης του, αναφέρθηκε ο αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠΑ Προκόπης Μανιάτης, σημειώνοντας τη σημασία των φαινολών του ελαιολάδου για την υγεία και την πρόληψη προβλημάτων υγείας.

Τόνισε ότι η νομοθεσία, ειδικότερα ο ευρωπαϊκός κανονισμός 432/2012 ξεχωρίζει τα ελαιόλαδα, ως προς την επίδραση τους στην υγεία, ανάλογα με τα πόσα αντιοξειδωτικά μπορούν να προσφέρουν και αναφέρθηκε στις ουσίες με αντιφλεγμονώδη δράση (ελαιοκανθάνη), αντιοξειδωτικά (ελαιασίνη), ελαιοκορωνόλη, ελαινομασιονάλη, κ.α. που σήμερα χάρη στη βοήθεια της τεχνολογίας είναι εύκολο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να επισημανθούν στο εργαστήριο και να υπάρξει με αυτόν τον τρόπο πιστοποίηση του ελαιολάδου, ως προς την περιεκτικότητα του σε αυτές τις ουσίες, ώστε να αποκτά μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία το προϊόν.

Από την πλευρά του, ο ειδικός σύμβουλος εξαγωγών Μπάμπης Φιλαδαρλής επεσήμανε την απουσία μιας ενιαίας εθνικής στρατηγική για την εξαγωγή του ελαιολάδου με μελέτη αρκετών παραμέτρων για τη διάθεση του προϊόντος, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του και τα χαρακτηριστικά της αγοράς στην οποία απευθύνεται, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί και οι μεταποιητές να προσπαθούν κάθε φορά μόνοι τους να προωθήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό, χωρίς ουσιαστική γνώση και μελέτη των αγορών, για τις γευστικές συνήθειες, για την δυνατότητα απορρόφησης, για την κατάλληλη συσκευασία που ταιριάζει στα εισοδήματα, κ.τ.λ. Ως παράδειγμα, ανέφερε ότι σε πολλές αγορές όπου το ελαιόλαδο δεν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες, πχ. στην Β. Ευρώπη, η πολυτελής και μεγάλη σε μέγεθος συσκευασία μπορεί να επιβαρύνει υπερβολικά την τιμή του προϊόντος και να λειτουργεί αποθαρρυντικά σε σχέση με μια πολύ πιο μικρή σε μέγεθος και φθηνότερη, αλλά εξίσου ασφαλή συσκευασία, η οποία θα προσαρμοζόταν στις ανάγκες του καταναλωτή, θα μείωνε την τιμή του και θα πετύχαινε περισσότερο το σκοπό της.

Τέλος, η βιολόγος – διατροφολόγος Ειρήνη Πασχαλέρη σημείωσε ότι είναι πολύ καλό που τα τελευταία χρόνια κερδίζει έδαφος στη διατροφή, η χρήση του ελαιολάδου, έναντι άλλων λιπών, καθώς, έχει πια διαπιστωθεί και επιστημονικά, ότι έχει ξεχωριστές ιδιότητες και στοιχεία απαραίτητα για μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Τόνισε, ότι πολλά από τα προϊόντα της μεσογειακής διατροφής, όπως το ελαιόλαδο, πρέπει να είναι ενταγμένα στη διατροφή μας, γιατί είναι προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας.