Οι φλόγες είχαν ζώσει το διαμέρισμα του 4^ου ορόφου και η οικογένεια κινδύνευε. Πυκνοί καπνοί έβγαιναν μέσα από τα παράθυρα. Ήταν ζήτημα λεπτών να συμβεί το μοιραίο…

 

 

Οι φλόγες είχαν ζώσει το διαμέρισμα του 4^ου ορόφου και η οικογένεια κινδύνευε. Πυκνοί καπνοί έβγαιναν μέσα από τα παράθυρα. Ήταν ζήτημα λεπτών να συμβεί το μοιραίο…

Μέσα στο διαμέρισμα βρισκόταν ο πατέρας, η μητέρα και τα δυο ανήλικα παιδιά τους που δεν ξεπερνούσαν σε ηλικία τα 3 χρόνια. Η πυρκαγιά ξέσπασε στην πόλη Στουνίνο της Ρωσίας.

Η διαφυγή της οικογένειας από τις σκάλες ήταν αδύνατη. Είχαν γεμίσει καπνούς και οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά. Έμενε μόνο ένας τρόπος. Να πηδήξουν από το μπαλκόνι.

Στο πεζοδρόμιο από κάτω, είχαν συγκεντρωθεί γείτονες που είχαν απλώσει μια μεγάλη κουβέρτα και φώναζαν στην οικογένεια να πηδήξει. Μόνο έτσι είχε μια μικρή πιθανότητα να σωθεί.

Η πυροσβεστική είχε ειδοποιηθεί αλλά μέχρι να έρθει ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος της οικογένειας. Οι πυροσβέστες δεν θα προλάβαιναν. Τότε οι γονείς πήραν την μεγάλη απόφαση.

Πέταξαν πρώτα το μικρότερο παιδί τους από το παράθυρο. Ο χρόνος σταμάτησε. Το παιδάκι προσγειώθηκε με ασφάλεια στην απλωμένη κουβέρτα. Πέταξαν και το άλλο παιδάκι το οποίο και εκείνο ήταν τυχερό.

Ήταν η σειρά της μητέρας να πέσει. Οι καπνοί ήταν πυκνοί. Έκανε ένα άλμα στο κενό στα τυφλά. Και όμως και εκείνη προσγειώθηκε με ασφάλεια. Ο πατέρας, έμεινε τελευταίος. Βγήκε στο μπαλκόνι, έκανε τον σταυρό του και ετοιμάστηκε για το άλμα.

Τα χέρια του όμως είχαν κλείσει σφιχτά στα κάγκελα. Δεν υπάκουαν στις εντολές του εγκεφάλου του. Ξανάκανε τον σταυρό του και βούτηξε στο κενό. Ευτυχώς και ο πατέρας ήταν τυχερός.