Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε σήμερα, ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν επιτρέπει τη φυλάκιση υπηκόου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πριν από την υπαγωγή του στη διαδικασία επιστροφής στη χώρα του, για τον λόγο και μόνον ότι εισήλθε παρανόμως στο έδαφος κράτους-μέλους από εσωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν.

 

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε σήμερα, ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν επιτρέπει τη φυλάκιση υπηκόου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πριν από την υπαγωγή του στη διαδικασία επιστροφής στη χώρα του, για τον λόγο και μόνον ότι εισήλθε παρανόμως στο έδαφος κράτους-μέλους από εσωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν.

Σημειώνεται ότι η υφιστάμενη κοινοτική οδηγία σχετικά με την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (οδηγία περί επιστροφής), καθορίζει τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες που εφαρμόζονται εντός των κρατών-μελών, για την απομάκρυνση από το έδαφός τους των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων κρατών που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η οδηγία προβλέπει την έκδοση απόφασης για επιστροφή, για κάθε παρανόμως διαμένοντα υπήκοο τρίτης χώρας. Η απόφαση αυτή, τάσσει κατ’ αρχήν, προθεσμία για οικειοθελή επιστροφή, ακολουθούμενη αν χρειαστεί, από μέτρα αναγκαστικής απομάκρυνσης.

Σε περίπτωση μη οικειοθελούς αναχώρησης, η οδηγία επιβάλλει στα κράτη-μέλη να προβαίνουν στην αναγκαστική απομάκρυνση, χρησιμοποιώντας τα λιγότερο αναγκαστικά μέτρα. Μόνον όταν κινδυνεύει να ματαιωθεί η απομάκρυνση, μπορεί το κράτος-μέλος να προβεί σε κράτηση του ενδιαφερομένου προσώπου, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί σε καμία περίπτωση τους 18 μήνες.

Στη σημερινή απόφασή του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τονίζει επίσης ότι το ίδιο ισχύει και όταν ο υπήκοος αυτός που τελεί υπό καθεστώς απλής διέλευσης από το έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους, υποβάλλεται σε έλεγχο κατά την έξοδό του από τον χώρο Σένγκεν και υποβάλλεται σε διαδικασία επανεισδοχής προς το κράτος μέλος από το οποίο ήλθε.