«Η αναζήτηση της Αξιοπρέπειας» (The Quest for Dignity) ήταν ένα μικρό βιβλίο 84 σελίδων που έγραψα μαζί με τον καθηγητή Robert E. Stanfield ως επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Bryant, της Πολιτείας του Rhode Island, το οποίο και το δημοσίευσε το 1970.

Το βιβλίο αφορούσε τα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνάς μας με κατοίκους της Πολιτείας, Λευκούς, Νέγρους, Ισπανόφωνους, Ιταλούς και άλλους, που ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας, άνεργοι και εξαρτημένοι από Κρατικές κοινωνικές παροχές.

Ο τίτλος προέκυψε από συνέντευξή μου με έναν νεαρό Νέγρο που μου είπε ότι, πέρα από την εργασία, το μεροκάματο και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εκείνο που είχε ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ αξία ήταν η… ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Αυτήν έψαχνε!..

Ελλάδα, Ιούνιος του 2016…

Αγωνία για τη δανειακή δόση,

Δάκρυα για την Αγιά Σοφιά και

Τσάμικος «τσαμπουκάς»!..

Στην Πατρίδα μας είχαμε μια έννοια, πολύτιμη κάποτε, αλλά τώρα πια δυσεύρετη στην Ελλάδα των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, δηλαδή την αίσθηση που είχε ο κάθε Έλληνας, Ελληνίδα και τα παιδιά μας ότι οι άλλοι μας σέβονται και ότι υποκειμενικά νιώθουμε ότι έχουμε κάποια αξία!!!

Στην πατρίδα μας, πέρα από τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, υποτίθεται ότι «είχαμε» (αποφεύγω επιμελώς τον… ενεστώτα) και το μοναδικό στην υφήλιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που το ονομάζουμε… φιλότιμο και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα με… τίποτε!

Δυστυχώς από τον Απρίλιο του 2010 και μετά, με τον Δράκουλα που, πριν την Κυβέρνηση «Πρώτη φορά Αριστερά», άκουγε στο όνομα «τρόικα» και τώρα στο όνομα «θεσμοί», μήπως μας έμεινε καθόλου όρεξη να συζητήσουμε τις έννοιες της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου;

Γενιές ολάκερες γαλουχηθήκαμε με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, την πλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας, το… φιλότιμο!

Τώρα κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες, ντόπιες ή από Εσπερία – και τώρα τελευταία και από Άπω Ανατολή προερχόμενες – και τα τρέχοντα συστήματα αξιών και αναρωτιέται κανείς,εύλογα:

ΦΙΛΟΤΙΜΟ έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως, ότι είχαμε;

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως, ότι είχαμε;

Βλέπετε, φίλοι αναγνώστες, καλοί μου συμπατριώτες, ότι οι «αφιλότιμες» έννοιες δεν είναι μόνο δυσνόητες για τους ξένους, αρχίζουν να γίνονται «αγαθά σε… ανεπάρκεια» δυστυχώς και για εμάς τους ντόπιους…

Πέρασαν κιόλας 74 μήνες (έξι ολόκληρα χρόνια από τον Απρίλιο του 2010 και το διάγγελμα του κ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο) και κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω ή βλέπω σε τηλεοπτικά πάνελ τους κομματικούς ηγέτες της πολιτικής μας ζωής να παρουσιάζουν τις αντικρουόμενες προσπάθειές τους να μας σώσουν από πτώχευση και πείνα, να μας βοηθήσουν να… χωνέψουμε όσα «μαζί φάγαμε», μου έρχονται στα μάτια ποτάμια δάκρυα…

Κάθε φορά που συνειδητοποιώ με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ οι δημοσιογράφοι με τους παχυλούς, και μερικοί αστρονομικούς, μισθούς ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό.

Μας είπανε ποτέ ποιος ήταν ο μισθός του ήρωα Ηλιάκη ή το μηνιάτικο που παίρνουν η χήρα και τα ορφανά του για να το συγκρίνουμε με τις αμοιβές των Βουλευτών και τις «επαξίως κερδηθείσες» ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ τους την ώρα που έχουν και συνεχίζουν να πετσοκόβουν τις δικές μας;

Την ΕΘΝΙΚΗ και ατομική ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ των Ελλήνων και το ελληνοπρεπές, το μοναδικό ΦΙΛΟΤΙΜΟ, βρε παιδιά, αφήνετε και τα τσαλακώνουν, τα ξέσκισαν σαν μια σελίδα χαρτιού και τα ποδοπατούν καθημερινά στα κάθε λογής «EuroworkingGroups» σαν σκουπίδια οι Δανειστές μας!

Είμαι αθεράπευτα ρομαντικός και Dum spiro spero (Όσο αναπνέω ελπίζω…).

Ίσως κάποια μέρα θα ξυπνήσει και πάλι μέσα στις ψυχές των 300 της Βουλής μας και των οικονομικών μας παραγόντων το ευλογημένο ελληνικό… ΦΙΛΟΤΙΜΟ και θα θυμηθούν την πατροπαράδοτη ελληνική ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…

Εσείς τι λέτε, έχουμε ελπίδες, συμπατριώτες μου;

 

*O Γιώργος Πιπερόπουλος είναι συνταξιούχος καθηγητής του Παν. Μακεδονίας, Επισκέπτηςκαθηγητής στο City College, Dept of Business and Economics, Sheffield University International Faculty και Επισκέπτης καθηγητής στο Business School, Newcastle University